محمد رستم‌پور، فعال رسانه‌ای درباره حکم انتصاب رئیس جدید مؤسسه اطلاعات در کانال تلگرامی خود نوشت: «یک وقتی به خود آقای خاتمی هم گفتم که اگر امروز یک جریان چپی در کشور وجود نداشت، من لازم می‌دانستم یک جریان چپ به‌وجود بیاورم تا برآیند این دوتا حرکت -حرکت آقای هاشمی و او-یک برآیند معتدل شود.» اینها سخنان رهبر انقلاب است در دیدار برخی فضلای حوزه علمیه قم، سی تیرماه ۸۸. در شرایطی که اصلاح‌طلبان به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری دهم اعتراض دارند و برخی چهره‌های نشاندار و برجسته‌شان هر روز هیزم در آتش اختلافات می‌ریزند و التهاب سیاسی و فضای داغ انتخاباتی روزهای پیش از انتخابات را به خیابان‌ها می‌کشانند تا حاکمیت مجبور شود از راه‌ها و شیوه‌های غیرقانونی انتخابات را باطل کنند. همان روزها که اصلاحات همه سرمایه‌اش را در تنور اعتراض حرکت هیجانی موسوم به جنبش سبز سوزاند. و امروز در حکم انتصاب سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دوازدهم به سرپرستی مؤسسه اطلاعات، رهبر انقلاب نوشته است: «چند وجهی بودن نگاه‌ها و سلایق سیاسی در میان نخبگانی که در اعتقاد راسخ به انقلاب و نظام اسلامی مشترکند، وجود روزنامه‌ای با این خصوصیت را مفید و شاید الزامی می‌کرده، و اکنون نیز آن‌چنان است.»
رهبر انقلاب در همه ۳۳ سال زعامت نظام جمهوری اسلامی، هیچ یک از احکامی که امام خمینی رحمت الله علیه صادر کردند، باطل نکرد و هیچ یک از اشخاص و چهره‌هایی که ایشان منصوب کردند، با وجود اختلاف نظر شدید سیاسی کنار نزد. حالا اما پس از مرحوم دعایی، رهبر انقلاب در تداوم مشی فکری اعتدال‌گونه و نگاه تکثرزای فرهنگی خود، سید عباس صالحی را به مدیریت مؤسسه اطلاعات منصوب می‌کنند. صالحی غیر از مشی حوزوی و سابقه مطبوعاتی، در دولت روحانی، به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رسید و در همه هشت ماه گذشته، ترجیح داد با برخی اقدامات و تصمیمات دولت سیزدهم مخالفت توئیتری کند.
برخلاف نگاه‌های تقلیل‌گرایانه و رویکردهای تکفیرسازانه چند سال اخیر که آن هم به واسطه نفوذ بالا و تأثیر عمیق شبکه‌های اجتماعی رخ داده، چپ و راست، اصولگرایی و اصلاح‌طلبی، در میدان‌های سیاست و فرهنگ، مکمل یکدیگرند. جریان اصلاحات با همه فراز و نشیب‌هایی که از دهه ۶۰ تاکنون داشته و با همه اصراری که به معارضه با نظام سیاسی مستقر دارد، به هیچ عنوان مقابل انقلاب و ضدانقلاب نیست.
اصرار و پافشاری برخی نوباوگان سیاسی برای آنکه همه اصلاحات را نفوذ و خیانت جا بزنند، خلاف نظر و سیره رهبر انقلاب است. اگرچه کثیری از اصلاح‌طلبان هم از این نقش و اتهام استقبال می‌کنند و مرتباً کوشش دارند در مسابقه سیاه‌نمایی اقتصادی و نومیدسازی اجتماعی، حتی از براندازان نیز سبقت بگیرند.
اما واقعیت این است که انتصاب‌ها و انتخاب‌های رهبر انقلاب در همه سال‌های زعامت، این گونه بوده است که غیر از هدایت فکری و راهبری اجتماعی، در احکام نیز به گونه‌ای از تعادل سیاسی باور داشته‌اند. از این روست که باید تصریح کرد اتفاقاً بزرگترین حامی اصلاح‌طلبی، شخص رهبری است و اوست که شمایل میانه‌روی و نماد اعتدال است نه الف و ب که به اسم اعتدال، نفاق‌ورزی می‌کنند و به نام اجتماع، دشمن‌تراشی.
رویش‌های انقلاب فقط برآمدن این مداح یا فراگیر شدن آن سرود نیست. رویش‌های انقلاب یعنی خلاف آنچه به نظر می‌رسد، جمهوری اسلامی همچنان کارگزاران صدیق و کاردانی دارد که به اصول قانون اساسی و اهداف جمهوری اسلامی پایبندند و توان مدیریت و توشه کادرسازی را دارند. از میان رفتن یا کناره گرفتن مدیران در نهادهای بنیاد مستضعفان، آستان قدس رضوی یا حتی اعضای شورای نگهبان که همگی مسئولیت‌های سنگین و فرساینده‌ای هستند، مانع انجام مأموریت‌ها نشده و اتفاقاً انتخاب‌ها و انتصاب‌ها نشان می‌دهد علمداران یا ژنرال‌ها اندک نیستند و این می‌تواند وجه دیگری از «بن‌بست نداریم» مورد تأکید رهبری باشد. غیر از این، توازن سیاسی و تعادل اجتماعی مورد نظر رهبر انقلاب، گزاره راه نداشتن اصلاح‌طلبان به قدرت را نیز باطل می‌کند.
کشورداری با توئیتر بازی تفاوت دارد. اداره ایران با مدیریت یک اداره فرق دارد. بی‌اعتنایی به تفاوت‌ها و تمایزها، انکار استعدادهاست و انکار استعدادها، راه را می‌بندد و امید را کدر می‌کند. ایران امروز به هنرمندانی نیاز دارد که سازش و سازگاری و همراهی و موافقت را آموزش دهند، نه اینکه مرتباً خط‌کشی کنند و خود را محتسب و دیگری را آلوده فریاد کنند. و عجیب اینجاست که محتسب‌ها و هادی‌نماها خود را متصل و منتسب به چهره‌ای کنند که عین رفق و مداراست و این را هم در بیان نشان داده و هم در حکم اثبات کرده. باشد که برخی کاتولیک‌تر از پاپ‌ها عبرت گیرند و جامعه را پاره‌پاره نکنند. ریزش‌های انقلاب، نخستین نشانه‌شان، سبقت از رهبر جامعه است.
