سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور کشورمان در کنفرانس خبری مشترک با نیکلاس مادورو اظهار کرد که مجموع همکاری های دو کشور در گام اول به ۱۰ میلیارد دلار و در قدم بعدی به ۲۰ میلیارد دلار خواهد رسید.

حداقل ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیارد دلار از این همکاری مربوط به حوزه های مانند پتروشیمی خواهد بود. در مه می ۲۰۲۲ دو طرف قراردادی را برای بازآفرینی مجتمع پالایشی ال پالیتو به ارزش حداقل ۱۱۰ میلیون دلار به امضا رساندند که  از سوی کارشناسان بسیار موفقیت آمیز توصیف شد. جیم ریش سناتور آمریکایی «حضور فعال ایران در آمریکای لاتین» را «شکست سیاست های واشنگتن » توصیف کرد.

حسن محمدی مهندس و کارشناس تجهیزات و صنعت پتروشیمی در خصوص این موضوع گفت: صنعت انرژی در آمریکای لاتین تا حد زیادی توسط شرکت های آمریکایی مدیریت شده است، شرکت پتروشیمی ونزوئلا pdv  تکیه زیادی بر روی شرکت های آمریکایی داشته است، حتی ساده ترین قطعات آنها مثل پیچ و مهره های خاص نیز از کارگاه های در میامی یا دیگر نقاط آمریکا تهیه شده است، به همین دلیل آنها پس از تحریم ضربه سختی را متحمل شدند.
شرکت های پتروشیمی این کشور غالباً در ایالت زولیا واقع شده اند، در حال حاضر مجمتع های پتروشیمی ماریا کامپوس و مورون تقریباً به حالت تعطیل در آمده است. البته ونزوئلا شرکت های پتروشیمی در دیگر کشورها نیز تاسیس کرده است و مجتمع های ونزوئلا در کلمبیا به مراتب وضعیت بهتری دارند. شرکت پتروشیمی خوزه آنتونیو آنزواتگی که در شرق ونزوئلا است متانول و سوپر متانول تولید می کند  و ساختارهای آن برای مهندسان کشورمان بسیار آشنا است و ما به راحتی می توانیم این واحدهای پتروشیمی را کامل بازسازی نماییم، به ویژه که در زمینه خطوط متانول تجارب بسیار خوبی کسب کرده ایم.
وی افزود: مجموعه پتروشیمی آنا ماریا کامپوس ونزوئلا تقریباً شبیه منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر خودمان است و با حدود 800 تا 900 هکتار زیربنا در زمینه الفین و رزین های MMTM فعالیت دارد، این مجموعه با دارا بودن بندر، 3 اسکله و زیرساخت های کامل می تواند به لنگرگاه صادرات فنی و مهندسی کشورمان بدل شود. مورون هم که کودهای شیمیایی و سولوفوریک تولید می کند می تواند به صورت کامل در اختیار ایران قرار گیرد، زیرا کشور ما بیش از نیم قرن در این زمینه تجربه و تخصص دارد.
قرارداد توسعه، بازسازی و ایجاد خطوط جدید آمونیاک توسط ایران در ونزوئلا به امضا رسیده است، همین سال قبل بود که واحد جدید آمونیاک هنگام تاسیس شد، پس از تحریم ها، ما در زمینه اوره و آمونیاک تجارب ارزشمندی به دست آوردیم،  البته مدت ها بود که اوره ایران به نام دیگر کشورها صادر می شود،
در سال قبل با اهتمام صورت گرفته از سوی مسئولین به ویژه جناب شاهیمرزایی مدیریت محترم شرکت ملی صنایع پتروشیمی خوشبختانه در حال حاضر اوره ایرانی با نام پر افتخار ایران صادر می شود، بنده و دیگر مهندسان و فعالان این صنعت، وقتی می دیدم که محصولات پتروشیمی که با رنج کارگران و مهندسان ایرانی و بدون نیاز به بیگانگان تولید شده در نهایت با نام هندی و اماراتی فروخته می شود، برایمان بسیار ناخوشایند بود، به همین دلیل باید از مهندس شاهیمرزایی به صورت ویژه بابت این غیرت صنعتی و عرقی که روی پتروشیمی دارند تشکر نمود.
این کارشناس صنعت پتروشیمی در ادامه افزود: به خاطر اتکاء شرکت های پتروشیمی ونزوئلا به شرکت های خارجی به خصوص آمریکا، بعد از تحریم ها ظرفیت تولید سالانه ۱۲ میلیون تن تولیدات پتروشیمی این کشور به ۲ میلیون تن کاهش پیدا کرد، خیلی از مهندسان آنها نیز خارجی یا دو تابعیتی بودند و پس از تحریم کارخانه ها را خالی گذاشتند، این مسئله به یک روند فرسایش عمیق منتهی شد، در حال حاضر اگر بخواهیم به صورت فرضی همکاری دو کشور را فاز بندی نماییم، قریب ۴ میلیون تن از ظرفیت این کشور به سادگی و در قالب، تعمیرات، فروش تجهیزات و تغییرات جزیی در خطوط تولید، قابل بازگشت است، زیرا هزاران شرکت و مهندس ایرانی پتروشیمی در سایه فشار تحریم در این حوزه آبدیده شده اند.
حداقل 4 میلیون تن دیگر هم با کمک CKD مهندسی معکوس و همچنین طرح های توسعه ای به راحتی قابل انجام است، دقیقاً مشابه همان کاری که خودمان سال ها در کشور انجام داده ایم، رقم سرمایه گذاری نیز از طریق فروش محصولات پتروشیمی قابل بازگشت است، بنابراین بنده پیش بینی می کنم اگر اتفاق خاصی خارج از مسائل صنعت پتروشیمی رخ ندهد و روابط دو کشور به سیاق کنونی پیش برود، شرکت های ایرانی در نهایت 8 میلیون تن ظرفیت پتروشیمی را در ونزوئلا احیاء کنند، البته این همکاری می تواند بسیار فراتر از این اعداد نیز به پیش برود، اما 8 میلیون تن طی چند سال رقم معقولی به نظر می رسد، البته این در نهایت مسئولین هستند که باید در مورد چند و چون این مسائل اعلام نظر نماییند.

منبع: الان