«شهره پیرانی» همسر «شهید داریوش رضایی‌نژاد» در آستانه یازدهمین سالگرد شهادت همسرش به نقل از آرمیتا یادداشتی در صفحه شخصی‌اش منتشر کرد:
روز طبق معمول تلفن مادرم زنگ زد. شاید پنج شش ماه بیشتر از شهادت بابا نگذشته بود. مادرم برداشت. پرسید: شما؟
مرد پشت تلفن خودش را معرفی کرد و کارش را گفت. با بابا کار داشت.و مادرم آن روز جمله تلخی را به زبان آورد: ببخشید آقا٫ همسرم در قید حیات نیستن!
غمی که با شنیدن این جمله من پنج ساله را فرا گرفت توصیف نشدنی ست.با خودم میگفتم ای کاش جای آن مرد بودم و نمی‌دانستم که دیگر نیست.
مثل خیلی های دیگر دلم را خوش میکردم که هنوز جایی در این دنیا٫ هر چقدر هم دور٫ دارد نفس می کشد٫ میخورد٫ می خوابد٫ ممکن است زنگ بزند و بار دیگر «میشا» صدایم کند.
بعضی وقت ها رفتنش را انکار میکنم.می نشینم به انتظار صدای کلید که توی در بچرخد و من بپرم و بغلش کنم.
با خودم فکر میکنم شاید…
شاید همه این ها یک رویای طولانی باشد.
