مقام معظم رهبری در دیدار روز گذشته با معلمین به مسأله برونسپاری آموزش و پرورش و دادن آن به دست بخش خصوصی انتقاد کردند و فرمودند: «این فکر در گذشته در بعضی از مسئولین کشور وجود داشته که ما بیاییم آموزش و پرورش را از دولت جدا کنیم بدهیم دست بخشهای خصوصی و این خرج سنگین و این بودجه‌ی سنگین را از دوش آموزش و پرورش برداریم! دستشان درد نکند؛ برای نابود کردن کشور، این فکر خوبی است».
در این زمینه چند نکته وجود دارد:
یک: برونسپاری آموزش و پرورش به معنی سرمایه داری کردن و تجاری سازی عرصه آموزش و پرورش در کشور است. چنین کاری در نهایت، هم آسیب مهلک به کشور می زند و هم به جایگاه و قداست علم ضربه خواهد زد.
دو: متأسفانه برونسپاری و یا ورود نابجای بخش خصوصی در برخی زمینه ها مانند عرصه بهداشت و درمان، نتایج خوبی را به ما نشان نمی دهد. امروز با گسترش فعالیت بخش خصوصی در عرصه درمان و سلامت ( مخصوصاً جراحی ها و … ) با انواع و اقسام بحران ها روبرو هستیم. سرمایه داری و تجاری سازی درمان و سلامت، هم به جان مردم آسیب می زند و هم به نوعی جیب آنها را خالی می کند.
سه: به دلیل اهمیت موضوع، برابری و عدالت در ارائه خدمات و دسترسی یکسان به آن، کاهش هزینه ها، جلوگیری از به وجود آمدن اختلاف طبقاتی، جلوگیری از آسیب دیدن مردم و … برخی عرصه ها هستند که باید همیشه در دست حاکمیت ها باقی بمانند. آموزش و پرورش و عرصه سلامت، دو مورد از این موارد است.
چهار: همیشه برای اقدامات اشتباه، ویرانگر و خطرناک، از سوی عده ای، توجیه و بهانه آورده می شود. در مورد خصوصی سازی آموزش و پرورش هم با توجیه خرج سنگین، بودجه سنگین و … می خواستند که این کار اشتباه صورت بگیرد.
پنج: همین الآن که آموزش و پرورش ما دست دولت است، با مشکلات فراوان در زمینه های فرهنگی، سبک زندگی، پرورشی و … روبرو هستیم، در نظر بگیرید که سوداگران، سرمایه داران، تاجران و … با نگاه صرفاً مادی وارد حوزه آموزش و پرورش شوند؛ آنگاه چه بلایی بر سر این مملکت خواهد آمد؟
شش: توجه کنیم که محیط تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش با بازار، صرافی و مجتمع تجاری، زمین تا آسمان فرق دارد. انسان ها باید در آموزش و پرورش تربیت شوند، زندگی کردن یاد بگیرند و آنگاه وارد اجتماع شوند. آموزش و پرورش باید براساس نیازهای کشور و مبتنی بر ارزش های اسلامی ایرانی، دانش آموزان را رشد دهد.
با همه اینها، مقام معظم رهبری دیروز با قاطعیت فرمودند: «شأن تعلیم و تربیت شأن دولتی است؛ هیچ نظامی نمی تواند این شأن را از خودش دور کند، از نظام قابل تفکیک نیست. تربیت و تعلیم کشور به عهده‌ی نظام حاکم بر این کشور است، در همه‌ی دنیا [هم] همین‌جور است. یک مواردی یک استثناهایی دارد، مثل همین مدارسِ به‌اصطلاح «غیر انتفاعی» که حالا در کشور وجود دارد؛ اینها موارد استثنائی است. کار تعلیم و تربیت و اداره‌ی تعلیم و تربیت [کار دولتی است]، قانون اساسی ما هم که این را بصراحت بیان کرده. بنابراین، مسئله‌ی برونسپاری معنی‌ای ندارد؛ این شأن دستگاه حاکم قابل واگذاری نیست».
