مجتبی رضاخواه در کنفرانس گفتگوی بین الادیان اتحادیه بین المجالس (IPU) که در مراکش برگزار شده بود در خصوص «همکاری برای ترویج حاکمیت قانون، شیوه‌های مناسب و چالش‌ها» سخنرانی کرد و گفت:  حاکمیت قانون، کرامت انسانی و حق تعیین سرنوشت سه بنیان نظام های مردم سالار است. یکی از دستاوردهای مهم انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 پذیرش جمهوریت به عنوان شکل نظام سیاسی بود. پیام مهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تفکیک قوا و اصل حاکمیت قانون بود. جمهـوری اسـلامی ایـران بـه عنـوان یـک نظـام مـردم سـالار دینی، بنیان‌های حاکمیت قانون را در اصول مختلف قانون اساسی  خود پذیرفته به نحوی که  اصل 107 قانون اساسی صراحتاً اشعار می دارد که رهبری جمهوری اسلامی ایران در برابر قوانین با سایر افراد کشور مساوی است.

نماینده مردم تهران، در مجلس بیان کرد: در یک دولت مبتنی بر حاکمیت قانون شرط قانونمداری آن است که مقرّرات و هنجارهای سازنده دولت مبنی بر وجدان جمعی باشد و اقتضای وجدان جمعی، آزادی بیان و تأمین امنیت شهروندان برای گفتگوی آزاد و تبادل افکار و اندیشه بین یکدیگر است.

وی ادامه داد: اما این حق آزادی بیان و فضای گفتگوی حاصل شده از حاکمیت قانون نباید بهانه ­ای برای خشونت یک گروه علیه گروه دیگر شود. ما می­دانیم که آزادی بیان یک حق اساسی و ضروری در حکومت قانون است که به افراد اجازه می­دهد نظرات و عقاید خود را آزادانه بیان کنند. با این حال، براساس اسناد بین المللی حقوق بشری که جنبه جهان شمول دارند، بهره­ مندی از حق آزادی بیان واجد مسئولیت­های خاصی نیز هست؛ از جمله اینکه نباید برای گسترش نفرت و خشونت مورد سوء استفاده قرار گیرد.

این نماینده مجلس بیان کرد: برای مثال آموزش ساخت کوکتل مولوتف از سوی برخی رسانه­های غربی و وابسته به آنها در چند ماه گذشته در ایران دخالتی آشکار در امور داخلی و حاکمیتی یک کشور مستقل و مصداق بارز نقض حاکمیت قانون به شمار می­رود. یکی دیگر از مصادیق زیر سوال بردن حاکمیت قانون سوء استفاده از آزادی بیان است. بر همین اساس، معتقدیم اسلام هراسی یا هر اقدام دیگری که علیه نمادهای مقدس مسلمانان در برخی کشورهای غربی صورت می­گیرد، شکلی مشروع از آزادی بیان نیست، بلکه نوعی تعصب است که می­تواند عواقب جدی برای افراد و جوامع داشته باشد و منجر به احساس ترس و اضطراب شود و فضای عدم تحمل و خصومت را در جوامع غربی تشدید نماید.

رضا خواه تاکید کرد: مسلمانان در کشورهای مختلف اسلامی و جهان تورات یهودیان و انجیل مسیحیان را نمی ­سوزانند، نه به این دلیل که قوانینی وجود دارد که این کار را منع می­کند، بلکه به این دلیل که به این ادیان و پیروان آنها احترام می گذارند، اما در کشورهای غربی سوزاندن قرآن کریم و توهین به مقدسات اسلامی تحت حمایت دولت­ها و نیروهای امنیتی و به بهانه «آزادی بیان» انجام می­شود، این اقدامات شرم آور و تحریک ­آمیز را می­ توان به راحتی حل کرد. چرا پارلمان­های اروپایی برای سوزاندن قرآن کریم و توهین به پیامبر اسلام (ص) قوانین وضع نمی­کنند و آن را جرم ­انگاری نمی ­کنند و مجازات سنگین برای عاملان آن در نظر نمی­گیرند؟ آیا توهین به مقدسات پیروان یک دین نقض آزادی عقیده و تفکر به شمار نمی ­آید؟

این نماینده مجلس مطرح کرد: دقیقاً در این موارد بحث‌برانگیز است که پارلمان­ ها باید بین قوانین دینی یا معاهدات انسانی دست به رفتارهای اصلاحی-ترمیمی بزنند. زمانی که دولت دخالت می‌کند، از آنجایی که آزادی دینی جزو حقوق اساسی انسان است باید این کار را با روشی بسیار دقیق انجام دهد. بنابراین، پارلمان­‌ها باید بکوشند تا بین این حق و سایر حقوق افراد تعادل برقرار کنند.

رئیس شورای بین المجالس در مجلس شورای اسلامی بیان کرد: نظر ما این است که در شرایط حاضر با توجه به اوج گیری برخی تحرکات راست افراطی در شماری از کشورهای مدعی دموکراسی و آزادی خواهی در جهان و با کمال تاسف حمایت برخی دولتمردان غربی از این پدیده شرم آور، بایسته است سمت و سوی گفتمان بین مذاهب و نیز گفتمان بین مذاهب با نظام های سکولار، بر این معضل جدی یعنی تحدید شدید آزادی های اصولی شناخته شده توسط حقوق بین الملل و حقوق بشر بین المللی از سوی نظام های داعیه دار آزادی بشر متمرکز باشد تا بدین ترتیب اولاً این نظام­های سکولار که غالباً به گونه ­ای حق به جانب به اشتباه خود را تنها گفتمان مشروع  آزادی­ طلبی و آزادی­ خواهی در جهان معرفی می­کنند نسبت به شناسایی واقعی تنوع فرهنگی در عمل و نه در حرف ورود کنند و ثانیاً بستر سازی لازم برای نوعی همکاری و تعامل مثبت بین مذهبی و بین تمدنی به منظور غلبه بر هر نوع افراطی گری، خواه مذهبی خواه سکولار، به منظور بازگشت جوامع بشری به حالت اعتدال خود صورت گیرد.