به گزارش جهت، مهدی پناهی، روزنامه‌نگار با اشاره به روز قدس در رشته توییتی نوشت: یکی از چالش‌های مهم در میان جریان‌های سیاسی داخلی درباره ماهیت فلسطین است، چپ، راست، سلطنت‌طلب، روشنفکر یا ملی‌گرا، اگر موضع منفی یا مثبتی درباره فلسطین می‌گیرد، دقیقا درباره کدام فلسطین است؟ حتی این سوال درباره مواضع سایر کشورها هم مطرح است.
دو مفهوم از فلسطین وجود دارد، یکی فلسطین در سال ۱۹۴۷ و دیگری سال ۱۹۶۷. اولی زمانی است که صهیونیست‌ها برای اولین بار بخشی از سرزمین فلسطین را اشغال و رسماً موجودیت خود را اعلام کردند و دومی ۲۰ سال بعد است که دوباره به بخش باقی‌مانده فلسطین حمله و بخش بیشتری را اشغال کردند.
نتیجه اولی زیر سؤال رفتن موجودیت کل اسرائیل است و دومی توجیه حضور اسرائیل و به رسمیت شناخته شدن این رژیم است منتهی میگویند به همان محدوده اولیه خودت بازگرد. این قرائت در حالی است که از نظر جمهوری اسلامی ایران فلسطین از نهر تا بحر یا همان فلسطین تاریخی است.
با این توضیحات شاید بهتر درک کنید که چگونه محمدرضا شاه پهلوی هم همچون جمهوری اسلامی از فلسطین حمایت می‌کرد و علیه رژیم صهیونیستی موضع می‌گرفت و همزمان همکاری‌های عمیق امنیتی و سیاسی با این رژیم اپارتاید داشت.
اما نکته آخر در مورد سرنوشت فلسطین و موضع ایران: ایران از همان ابتدا با طرح دو دولت در سرزمین فلسطین (معامله قرن) مخالف بود. قبلا هم در نشست سران جنبش غیرمتعهدها (۱۳۹۱) رهبر انقلاب طرح برگزاری همه‌پرسی در بین همه فلسطینیان در سراسر جهان را مطرح کرده بود
