حسن روحانی اخیرا در دیدار با برخی اهالی رسانه درباره میزان مشارکت در انتخابات ۱۱ اسفند اظهاراتی کرده است که واکنش رسانه محمدرضا عارف را به همراه داشت. روحانی در آن دیدار گفته بود که «اولین بار است می‌بینیم درباره انتخابات، اقلیت حاکم با اکثریت مردم نظر واحد دارند. اقلیت حاکم می‌خواهد انتخابات خلوت باشد و کسی پای صندوق رأی نرود. اکثریت مردم هم نمی‌خواهند پای صندوق بروند. اقلیت حاکم می‌داند بقای آن در خلوتی صندوق است. به این نتیجه رسیدند که انتخابات پررونق پایان قدرت این اقلیت است.»
امیدنامه رسانه محمدرضا عارف اما اظهارات روحانی را عجیب دانست. این رسانه نوشت که «اینکه اقلیت حاکم و به گفته آقای روحانی ضد انقلاب می خواهند انتخابات پیش رو با حداقل شرکت‌کننده برگزار شود، حرفی درست و البته مسبوق به سابقه بوده است ولی اینکه قهر مردم از صندوق رای را با رویکرد ضد انقلاب همسو دانسته شود، نشان از عمق دور بودن از مردم است. مردم در یک‌دهه گذشته بواسطه عملکرد دولت وقت و دولت فعلی و البته برخوردهای بخش‌هایی از حاکمیت با مردم از صندوق رای فاصله گرفتند که بهتر است در این خصوص آقای روحانی پاسخگو باشد نه مدعی.»
یکی از چهره‌های رسانه‌ای نزدیک به عارف هم به این اظهارات واکنش نشان داد. او در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که «آقای روحانی بهتر است سهم خود و همراهانتان در تبدیل آن جنبش عظیم مردمی و اصلاح‌طلب را به وضعیت ناامیدی که به تعبیر عجیب خودتان به همسویی اقلیت حاکم، اکثریت مردم و ضدانقلاب انجامیده است را تبیین کنید.»
این پیام احتمالا اشاره به انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲ دارد که محمدرضا عارف در آن انتخابات به اصرار اصلاح‌طلبان مجبور به کناره‌گیری به نفع حسن روحانی شد. حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی در پیروزی او در انتخابات نقش بسزایی داشت. اگرچه اصلاح طلبان در ادامه منتقد روحانی شدند و این انتقادها از عملکرد او مخصوصا نسبت به عملکرد دولت دوم او ادامه دارد.
تمام کسانی که زمانی مسئولیتی در اداره کشور داشته‌اند و دارند می‌دانند که از موضوعات مهم اداره کشور مسئله محوری اقتصاد است؛ مسئله معیشت مردم، مسئله ملموسِ همه آحاد کشور استف چراکه یک اقتصاد نابسامان بر روی فرهنگ جامعه هم اثر می‌گذارد؛ تورّمِ بالا، در چند سال پی‌درپی روی نظام توزیع درآمدها در کشور اثر می‌گذارد و توزیع درآمدهای کشور را ناموزون می‌کند؛ یک عدّه‌ای محروم می‌مانند، یک عدّه‌ای هم حالا از طرق مختلفی جیب‌های‌شان پُر می‌شود. از هر دو طرف، ایجاد فساد خواهد شد؛ هم از طرف فقر، فسادهای فرهنگی، اجتماعی به وجود می‌آید؛ هم از طرف آن مجموعه‌ای که توانسته‌اند از این آبهای گل‌آلود ماهی بگیرند، استفاده نامشروع کنند، حرام‌خوری کنند، از ناحیه آنها هم فسادهایی به وجود می‌آید.
دولت حسن روحانی با مشکلات اقتصادی جدی روبرو بود و در طول دوره خود با رکوردهای منفی مواجه شد.
۱. رشد نامناسب اقتصادی: در دولت دوازدهم، رشد اقتصادی کشور نسبت به دوره دولت پیشین کاهش یافته بود.
۲. تورم بالا: در سال ۱۳۹۶، تورم در ایران به حدی رسید که بالاترین نرخ تورم در دو دهه گذشته بود.
۳. افزایش بدهی دولت: بدهی دولت در دوره دوازدهم به حدود ۱۰۰۰ میلیارد دلار رسید که افزایش زیادی نسبت به دوره دولت پیشین بود.
۴. کاهش ارزش پول ملی: ارزش پول ملی در دوره دولت دوازدهم به طور قابل توجهی کاهش یافت و ارزش ریال در مقابل دلار کاهش یافت.
۵. کاهش تولید صنعتی: تولید صنعتی در دولت دوازدهم کاهش یافت و بسیاری از کارخانه‌ها و واحدهای صنعتی بسته شدند.
واکنش‌ها به اظهارات آقای روحانی هم شاید به دلیل تاثیراتی است که دوران مسئولیت او برای کشور به دنبال داشته است.
اسفند ۱۴۰۰ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب در بخشی از بیانان خود در دیدار تولید کنندگان و فعالان اقتصادی در توصیف دهه نود یادآور شدند: آمارهای اقتصادی دهه ۹۰ -آمارهای اقتصاد کلان کشور- حقّاً و انصافاً خرسندکننده نیست: آمار مربوط به رشد تولید ناخالص داخلی، آمار مربوط به تشکیل سرمایه در کشور، آمار مربوط به تورّم، آمار مربوط به رشد نقدینگی؛ اینها خرسندکننده نیست. آمار مربوط به تأمین ماشین‌آلات به هیچ وجه مطلوب نیست، یا مسکن و امثال اینها. اینها حقایقی است که اگر مسئولین میتوانستند وضعیّت را در جهت این آمارها به شکل بهتری هدایت کنند، یقیناً وضع اقتصاد کشور امروز خیلی بهتر بود. خب، آثار این حقایق در زندگی مردم هم نمود پیدا کرده. اینکه درباره معیشت مردم اظهار نگرانی میکنیم، مربوط به همین چیزها است. عامل این مشکلات هم صرفاً تحریم نیست؛ البتّه تحریم بلاشک مؤثّر بوده امّا صرفاً تحریم نیست؛ بخش مهمّی ناشی از برخی تصمیم‌گیری‌های غلط یا کم‌کاری‌ها و امثال اینها است؛ میتوانست این جور نباشد.
