فارن‌پالیسی در یادداشتی به قلم کریستوفر کوندا، فرمانده عملیاتی ارتش آمریکا در افغانستان در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، به بررسی سیاست آمریکا در قبال افغانستان، یک سال پس از خروج نیروهای نظامی ایالات متحده پرداخته است. نویسنده سه دلیل برای ناکامی آمریکا در افغانستان برمی‌شمرد:
اول اینکه پنتاگون و وزارت خارجه تفسیر مشترکی از امنیت ملی آمریکا در افغانستان نداشتند. معنای شکست، مذاکره و آشتی نزد این دو نهاد با یکدیگر متفاوت بود و به همین دلیل نتوانستند از فرصت‌ها به خوبی بهره‌مند شوند. هنگامی که طالبان در دسامبر ۲۰۰۱ از موضع ضعف حاضر به گفتگو بود، دولت آمریکا پیشنهاد مذاکره را رد کرد.
دوم اینکه هیچ‌یک از دولت مردان، عهده‌دار مسئولیت سیاست آمریکا در افغانستان نبود. فرماندهان نظامی به پنتاگون، سفرا به وزارت خارجه و افسران اطلاعاتی به آژانس‌های خود گزارش می‌دادند و انسجامی میان آنان نبود. نتیجه این بود که کنگره و روسای جمهور هرگز تصویری استراتژیک از جنگ به دست نیاوردند.
سوم اینکه چشم‌پوشی آمریکا نسبت به فساد و وابستگی دولت افغانستان، مشروعیت این دولت را نزد مردم و نخبگان تضعیف ساخت. ایالات متحده در ایجاد یک دولت و ارتش وابسته در افغانستان که بدون کمک آمریکا نمی‌تواند کار کند، شریک بود. وابستگی منجر به فروپاشی ارتش افغانستان شد.
انتشار دقیق اصطلاحات و مفاهیم امنیت ملی، تعیین مسئول مشخص با منابع و اختیارات لازم و توسعه دانش تخصصی در مورد مقابله با فساد و ایجاد نهادهای مستقل نظامی در کشورهای در حال توسعه، سه توصیه نویسنده این یادداشت برای جلوگیری از تکرار خطاهای مذکور است.
