عصمت علی‌آبادی – ویدیو‌هایی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که ازدحام هواداران محمدرضا گلزار را در مراسم افتتاحیه یک مرکز خدمات تلفن همراه در تهران نشان می‌دهد. ازدحام جمعیت در این مرکز با واکنش‌های انتقادی در شبکه‌های اجتماعی مواجه شده است:
در این خصوص سیدجواد نقوی در یادداشتی برای فرهیختگان با عنوان «گلزار و تخیل رویای آمریکایی»، نوشت: حتما کارتون لوک خوش‌شانس را دیده‌اید، این حرکت نوعی استعاره‌‌سازی است و این یعنی لوک خاص هر وقت ظهور می‌‌کند عقلانیت و شانس که برگرفته از نمادی از رویای آمریکایی است را نشان می‌دهد.
نقوی در ادامه نوشت: فیلمی که از محمدرضا گلزار در حال پخش است خیلی شبیه به رویای لوک خوش‌شانس است چراکه گلزار هم نماد زیبایی، ثروت، شهرت و آرامش است او دقیقا همه آنچه رویای آمریکایی می‌گوید هست اما دیدن او چه توفیقی دارد؟ پاسخ این است که ملاقات با گلزار گویی دیدن خود سال‌ها تخیل است.
وی افزود: گویی جامعه می‌خواهد باور کند سال‌ها تخیل با عکس‌ها و ژست‌های گلزار واقعی است و باور کند می‌تواند او هم روزی مثل گلزار شود و در افتتاحیه یک پاساژ، چنان همه جمع شوند و برای او دست و صوت و هورا بکشند. اما هم لوک خوش‌شانس یک تخیل برای بقای سرمایه‌داری است و هم گلزار یک تخیل برای زیستن در جهان نابرابری است. با این تفاوت که لوک خوش‌شانس رو به خورشید حرکت می‌کرد، ولی گلزار بعد از خروج از یک مال یا پاساژ آنجا را خورشید جدید برای روشنایی معرفی خواهد کرد.
همچنین کاربر دیگری با رویکرد انتقادی تحت عنوان پرستش سلبریتی، نوشت: سندرم «پرستش سلبریتی» یا celebrity worship syndrome حدود ۷۰ ساله داره در غرب مطالعه و تئوریزه میشه؛ برای سنجش این بیماری تست وجود داره و به مبتلایان خدمات درمانی داده میشه مدیران فرهنگی! مملکت و مردم را دریابید! کار از محمدرضا گلزار و طناز طباطبایی گذشته است!
کاربر دیگری نوشت: آقای محمدرضا گلزار هنرمند خوب و محترمی هستند اما … امان از درد سلبریتی‌زدگی حالا ایشون جنبه داره وقتی شما می‌دوید دنبال چهارتا سلبریتی دوزاری اون وقته که جو میگیرتشون و در مورد ریز و درشت زندگی‌تون صحبت و حتی بهتون توهین می‌کنند.
کاربر دیگری نیز با اظهار تاسف برای فرهنگ و تمدن کشورمان، نوشت: باید گریست به حال کشوری، مهد تمدنی، سرآمد فرهنگ و هنری که مردمانش پس از ۱۰۰ سال اسم محمدعلی موحد را هم نشنیده اند اما برای امضا گرفتن از محمدرضا گلزار دیوانه وار از سر و کله یکدیگر بالا می روند.
چرا فرهنگ هواداری به وجود آمده است؟
درخصـــــوص سلبریتـــــــــی، چیزی که بیشتر موضوعیت دارد مردم و هواداران آنها هستند. پشت گرمی هواداران، سلبریتی‌ها را به شهرت می‌رساند تا جایی که آنها بدون هواداران‌شان محلی از اعراب ندارند. سلبریتی کسی است که از جانب مردم تحسین، ثنا و ستایش می‌شود، در این ماجرا باید بررسی کرد چرا فرهنگ هواداری به وجود می‌آید و در قبال هواداران چه رویکردهایی باید اتخاذ شود و باید چه نوع سیاستگذاری رسانه‌ای و فرهنگی در پیش گرفت.
رسانه ما همچون برخی کشورها به‌خصوص آمریکا به فضای رسانه‌های عامه‌پسند بها داد، اشتباه استراتژیک سیاستگذاران فرهنگی در رسانه‌های جمهوری اسلامی تمرکز بر رسانه‌های توده‌محور و جمعی به‌ویژه تلویزیون و فرهنگ عامه‌پسند بود که از دل فضای عامه‌پسند قطعا یک فضای اسطوره‌سازی بیرون می‌آید. در حالی که ابتدا قرار بود صداوسیما به دانشگاه تبدیل شود. اگر رویکرد دانشگاه‌محور، یعنی رویکرد آگاهی‌بخشی و نه توده‌سازی شکل می‌گرفت، نوع برنامه‌ها و نوع مخاطب، مسیر دیگری را طی می‌کرد.
یکی از آثار روانشناختی رسانه عامه پسند اسطوره‌سازی است که اقیانوسی از اطلاعات سطحی با عمق کم و بدون آگاهی را می‌دهند، بنابراین باید حکمرانی و جامعه، سلبریتی و فرهنگ سلبریتی را در جهتی هدایت کند که بتواند کمترین آسیب و بیشترین بازدهی را از آن داشته باشد.
