روزنامه سازندگی که پیش از این در چند نوبت تمام صفحه اول خود را با تیترهایی مانند «مستقل هستم»، «صدای سوم» و «برگ برنده[…]»، به نامزد مذکور اختصاص داده بود، این بار نامزد مذکور را در مقابل نفر اول همه نظرسنجی‌های دولتی برابر کرده و مدعی شده که نامزد مطلوبش با نامزد اول، بیش از سایر نامزدها با استقبال مردم روبه‌رو شده‌اند(؟!) این ادعا در حالی است که در همه نظرسنجی‌های دولتی، آقای رئيسی بالای 65 تا 70 درصد رای دارد اما نامزد مدنظر کارگزاران، در رتبه چهارم میان هفت نفر (با 2 تا 4 درصد رای) ایستاده است. به عبارت دیگر تفاوت رای دو نامزد، حداقل 60 درصد (در برخی نظرسنجی‌ها، 65 درصد) است.

اما از شیرین‌کاری حزب کارگزاران که بگذریم، تردستی جالب‌تر را خود نامزد مذکور انجام داده که با وجود توقف رای وی در حوالی 2 تا 4 درصد در نظرسنجی‌های دولتی، مدعی شد 60 درصد مردم را نمایندگی می‌کند(!) او توضیح نداده که در روز روشن چگونه توانسته 56 درصد رای (15 برابر رای خود) را به آرای خود اضافه کند؟!

در همین حال انتشار خبر تکذیب حمایت خاتمی از نامزد مذکور نیز معنادار است. چرا که خاتمی پشت‌پرده از نامزد مذکور حمایت کرده و اصلاح‌طلبان هم به ستاد وی پیوسته‌اند اما در پی مرور نتایج نظرسنجی‌ها، گویا به این نتیجه رسیده‌اند که نباید رسما و علنا از وی حمایت کرده و هزینه رای نیاوردن او را متقبل شوند.

این هم البته داستانی است که اصلاح‌طلبان حاضر به علنی کردن حمایت خود از یک نامزد نباشند اما روزنامه اصلاح‌طلب مدعی شود همین نامزد، رقیب دوشادوش نامزد اول نظرسنجی‌هاست!