به گزارش جهت پرس؛ معاون اجرایی رئیس‌جمهور در گفتگوی شب گذشته خود فاش کرد که پیش از تأیید نهایی رئیس‌جمهور و حتی پیش از آغاز مذاکرات رسمی با گزینه‌های وزارت اقتصاد، نام  علی طیب‌نیا  به‌عنوان گزینه اول این سمت مطرح شده است.

این اظهارات نه‌تنها نقض پروتکل‌های معمول در انتصاب وزیران است، بلکه این شبهه را تقویت می‌کند که جریان‌های قدرت‌مند در حال پیش‌دستی برای “سوزاندن” رقبا و تحمیل گزینه مورد نظر خود هستند.

پشت پرده یک اظهار نظر مشکوک
طبق روال متعارف، پیشنهادهای وزارتی ابتدا به صورت محرمانه بررسی می‌شوند و تنها پس از تأیید اولیه رئیس‌جمهور، مذاکرات نهایی با فرد مورد نظر آغاز می‌شود. اما افشای نام طیب‌نیا به‌عنوان گزینه اول، پیش از هرگونه تصمیم رسمی، چند پرسش جدی را مطرح می‌کند:
– آیا این اقدام فشار بر رئیس‌جمهور برای قبولاندن گزینه خاصی است؟
– چرا نامزدهای دیگر حتی پیش از بررسی شانس خود را در رسانه‌ها از دست می‌دهند؟
– آیا هدف، ایجاد ذهنیت عمومی مبنی بر قطعی‌بودن انتخاب طیب‌نیا و منصرف‌کردن رقبای احتمالی است؟

سابقه طیب‌نیا و انتقادهای پیشین
طیب‌نیا که پیش‌تر در دولت یازدهم وزیر اقتصاد بود، با سیاست‌های اقتصادی بحث‌برانگیزی از جمله توافق بر سر برجام و مدیریت رکود تورمی همراه بود. بسیاری از کارشناسان، عملکرد او را در کنترل تورم و رشد اقتصادی ناموفق ارزیابی می‌کنند. حالا، مطرح‌شدن دوباره او در شرایطی که هنوز فرآیند انتخاب وزیر آغاز نشده، می‌تواند نشان‌دهنده تلاش جریان‌های خاص برای بازگرداندن چهره‌های شناخته‌شده گذشته، به‌رغم انتقادات گسترده، باشد.

هدف: پیش‌دستی در جنگ رسانه‌ای یا تحمیل گزینه؟
به نظر می‌رسد این افشاگری عمدی با دو هدف انجام شده است:
۱. سوزاندن رقبا: با مطرح‌کردن نام یک فرد به‌عنوان گزینه نخست، دیگران پیش از شروع رقابت، در انظار عمومی بی‌اعتبار می‌شوند.
۲. تحمیل گزینه به رئیس‌جمهور: ایجاد این تصور که “طیب‌نیا تنها انتخاب ممکن است” تا فشار افکار عمومی یا نهادهای قدرت، رئیس‌جمهور را مجبور به تأیید او کند.

شفافیت یا بازی سیاسی؟
اگر دولت چهاردهم به راستی به شفافیت و رقابت سالم اعتقاد دارد، باید از اعلام نام‌ها پیش از تأیید نهایی خودداری کند. انتشار زودهنگام نام وزیر پیشنهادی اقتصاد نه‌تنها اقدامی غیرحرفه‌ای است، بلکه می‌تواند نشانه‌ای از نفوذ جریان‌های خاص در فرآیند انتصاب باشد. آیا رئیس‌جمهور تسلیم این بازی خواهد شد یا مستقل از فشارهای رسانه‌ای، تصمیم نهایی را خواهد گرفت؟