حمید خوش‌آیند، کارشناس مسائل منطقه در یادداشتی نوشت: در سپتامبر 2020، پادشاهی بحرین طرح سازش با رژیم صهیونیستی موسوم به «توافق ابراهیم» را امضا کرد. بحرین چهارمین رژیم عربی است که رژیم صهونیستی را به‌رسمیت شناخته است. در طول دو سال گذشته، بحرین از جمله رژیم‌های عربی است که با وجود مخالفت‌های گسترده داخلی، همچنان در مسیر گسترش تعاملات دوجانبه با تل‌آویو حرکت کرده است. رویکرد تعاملی و «صمیمانه» آل خلیفه در قبال رژیم صهیونیستی، در شرایطی دنبال می‌شود که بنا به دلایلی از جمله واکنش‌های منطقه‌ای، بحران‌های موجودیتی رژیم صهیونیستی که این رژیم را در آستانه جنگ داخلی قرار داده است، و همچنین روند رو به رشد تحولات میدانی و نظامی در سرزمین‌های اشغالی، «پیمان ابراهیم» نه‌ تنها در همان جایگاه روزهای امضای آن یعنی سپتامبر 2020 باقی مانده است، بلکه در نقطه مقابل، برخی کشورهای عربی از جمله سوریه، عراق، عمان، یمن و …، مجازات‌های سنگینی را در پی جرم‌انگاری هرگونه عادی‌سازی روابط خارجی با رژیم صهیونیستی تصویب کرده‌اند.

درست در زمانی‌‌که رژیم جنایتکار اسرائیل، سخت‌ترین دوران حیات خود از سال 1948 را سپری می‌کند، پادشاهی بحرین در یکی از جدیدترین تلاش‌های خیانتکارانه خود، در حال اجرای طرحی برای ایجاد برخی تغییرات در متون درسی و آموزشی خود با موضوع فلسطین و رژیم صهیونیستی است.

تلاش پادشاهی بحرین برای «یهودی‌سازی» متون درسی و آموزشی از حدود دو ماه پیش که «محمد مبارک جمعه» مسئولیت وزارت آموزش و پرورش این کشور را در اختیار گرفت، جدی‌تر شده و برنامه‌هایی را در این زمینه در دست اقدام دارد.

مبارک جمعه از جمله عناصر نزدیک به پادشاه بحرین است که دیدگاه‌های سازشکارانه‌ای در قبال رژیم صهیونیستی دارد و پیش از این نیز، بارها در اظهارات رسمی و غیررسمی، همسویی کامل خود با مهم‌ترین رویکرد سیاست خارجی منامه، یعنی سازش با رژیم صهیونیستی را نشان داده بود. از نظر مبارک جمعه گسترش و تعمیق مناسبات دوجانبه با رژیم صهیونیستی باید یکی از سرفصل‌های اصلی فعالیت‌های فرهنگی، آموزشی، اجتماعی و علمی در این کشور باشد.

مبارک از زمانی‌که وزیر آموزش و پرورش بحرین شد، عملیاتی‌سازی دیدگاه‌های ضدفلسطینی و سازشکارانه خود در نظام آموزشی بحرین را آغاز کرده است. او در گام نخست، مجازات‌هایی را برای معلمان و کارکنانی که از آموزش و پرورش انتقاد کنند، در نظر گرفته است و برای جلوگیری از طرح اظهارات و دیدگاه‌های ضدصهیونیستی، آن‌ها را به مراجع امنیتی ارجاع می‌دهد. این در حقیقت مقدمه‌ای برای همسوسازی نظام آموزشی از نظر ماهوی با پروژه عادی‌سازی است.

پادشاهی بحرین از گنجاندن آموزه‌های صهیونیستی در کتب درسی خود اهداف مشخصی را دنبال می‌کند. منحرف نمودن توجه افکار عمومی از مسئله فلسطین و تعمیق و نشر فرهنگ سازش با رژیم صهیونیستی، در رأس اهداف مذکور قرار دارند.

پادشاهی بحرین در صدد است فرآیند آموزش در این کشور را با سیاست‌های مورد نظر در زمینه عادی‌سازی «هم‌سو» کرده و نسلی را تربیت کند که ارتباط کمتری با تاریخ و گذشته فلسطینی‌ها و همچنین فرهنگ مقاومت و سیاست‌های ضدصهیونیستی داشته باشند. به‌عبارتی، منامه به دنبال «تحریف» واقعیت و روایت جبهه مقاومت اسلامی از مسئله فلسطین است.

اینکه آل خلیفه درصدد انجام اقدامات «زیرساختی» و کاشتن بذر دوستی با رژیم صهیونیستی در داخل مدارس ابتدایی و به زعم خود، «تسری» آن به کل جامعه بحرین می‌باشد، یک «محاسبه غلط» مبتنی‌بر «نگاه کوتاه‌مدت» است و قطعاً با «پیامدهایی» همراه خواهد بود.

به نظر می‌رسد، این مسئله با واکنش افکار عمومی داخل بحرین مواجه خواهد شد. پیمان ابراهیم، از جمله توافقاتی است که با مخالفت اکثریت مردم منطقه ازجمله در عربستان، امارات و بحرین مواجه است.

بر اساس نتایج نظرسنجی «بنیاد مطالعات آمریکایی واشنگتن» که در تابستان امسال انجام شد، بیش از 80 درصد بحرینی‌ها مخالف عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی هستند و همچنین 75 درصد مردم امارات هرگونه‌ عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی را رد می‌کنند و این درحالی است که بیش از 75 درصد از جامعه عربستان کاملاً مخالف ایجاد روابط دیپلماتیک با رژیم غاصب اسرائیل هستند.

اگرچه «اختناق» سیاسی و امنیتی حاکم بر برخی کشورهای منطقه هنوز فرصت ظهور و بروز جدی اعتراضات گسترده در مقابل پروژه عادی‌سازی را به مردم نداده است، ولی دیر یا زود شعله‌های این آتش زیر خاکستر نمایان شده و پیامدهای خود را نشان خواهد داد.

سیاست‌های آل خلیفه در سال‌های اخیر به گونه‌ای بوده است که این کشور را مستعد تبدیل به «فلسطین دوم» کرده است. تأسیس «انجمن جوامع یهودی در خلیج فارس» با هدف استقرار صهیونیست‌ها در منطقه با مرکزیت بحرین و همچنین جزیره فروشی به اشغالگران صهیونیستی، اقداماتی است که پیامدهای آن برای پادشاهی بحرین سخت خواهد بود.

جام جهانی قطر تجربه بزرگ و جدیدی است که نشان داد افکار عمومی جهان عرب برخلاف دولت‌های سازش‌کار، نگاه مثبتی به رژیم صهیونیستی ندارند و از هر فرصتی برای ابراز مخالفت و عناد خود با اشغالگران صهیونیستی استفاده می‌کنند.

سیاست‌های تعاملی با رژیم جنایتکاری که سران آن امید چندانی به ادامه حیاتش ندارند و در هفته‌ها و ماه‌های اخیر نیز با صراحت آن را بر زبان می‌آورند، همانند «کاشتن بذر بر روی صخره‌های سنگ» است و به چیزی جز از بین بردن دارایی‌های سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی، امنیتی و اعتبار و وجهه عربی و اسلامی بحرین تعبیر نمی‌شود.

گره زدن سرنوشت نظام آموزشی، فرهنگی، اجتماعی و … برخی کشورهای عربی توسط حکام آن به سرنوشت رژیمی که بنا بر اعتراف کارشناسان ارشد امنیتی‌اش، از درون دچار فروریختگی شده و فاصله کمتری با وقوع یک جنگ داخلی دارد، نمی‌تواند فرجام خوبی برای دولت‌های مذکور داشته باشد.