به گزارش جهت پرس؛ فضای مصرف‌زدهٔ رسانه، آدمی را به  ماشین‌ موضع‌گیری تبدیل می‌کند، آن‌چنان‌که اگر احیانا‍ نسبت به یک موضوعِ ولو کم‌اهمیت، واکنشی نشان ندهید، احساس گناه به شما دست می‌دهد.
ابتلا به تکرر موضع‌گیری، نظام ذهنی و عصبی را چنان متلاشی می‌کند که ناتوان از هر تحلیلی می‌شوید و اراده‌تان را در ورود تبیینی و عمیق به مسائل اساسی از دست می‌دهید.
فشار اخلاقی حلقه‌های رفاقتی و همچنین تلهٔ حیثیتیِ مخالفین، در تبدیل افراد به ماشین موضع‌گیری موثر است.
آنها دوست دارند در هر چیزی که آنها به صورت هیجانی یا بخشنامه‌ای، مامور به واکنش نسبت به آن شده‌اند، شما هم واکنش نشان دهید و اگر احیاناً حال و مجال واکنش مطلوبشان را نداشته باشید، محکومید به تحمل فشار اخلاقی و روانی و حیثیتی آنها.
حرف می‌گذارند در دهانتان و فشار می‌آورند که «زود باش موضع‌ بگیر…»!
تازگی هم دستاویزی یافته‌اند به نام #کنشگری و اسم موضع‌گیری‌های باسمه‌ای را گذاشته‌اند کنش‌گری!
کنش‌گری یک امر اجتماعی، مسئولانه و اندیشیده است و اعتیاد به موضع‌گیری، راهی برای فرار از مسئولیتِ اندیشیدن. ماشین‌های موضع‌گیری، با انبوه موضع‌گیری‌های خود، توهم تعهد اجتماعی می‌گیرند و ارضا می‌شوند.
در چنین شرایطی، صیانت از استقلال رای و فکر و موضع، کار دشواری‌ست اما اگر اتفاق بیفتد، موجب رشد آدمی‌ می‌شود.