شلوغی و آشوب‌های اخیر در ایران سبب شد عده‌ای تحت تأثیر و عده‌ای سازمان‌دهی شده وارد میدان اظهارنظرهای بی‌پایه شوند و از طریق فضای مجازی مردم عادی را تهییج و تحریک و حتی اتهاماتی به دیگران وارد کنند. این رفتار نسنجیده باعث شعله‌ور شدن فتنه‌ها و آشوب‌ها شده است. افرادی مانند محمود صادقی، یحیی گل محمدی و پروانه سلحشوری و اخیراً هم زیباکلام و … با انتشار مطالب بدون سندی مدعی کشته شدن مردم بی‌گناه توسط نیروهای مدافع امنیت شدند. در اقدامی روبه‌جلو قوه قضاییه چنین افرادی را به دادسرا احضار و خواستار ارائه سند درباره اظهاراتشان شد. از سوی دیگر افراد همچون حسن عباسی نیز به‌واسطه توهین به برخی افراد به دادسرا احضار شد.
حسین کنعانی مقدم، کارشناس و فعال سیاسی اصولگرا در گفتگو با جهت پرس تحلیل خودش از اظهارات نسنجیده این افراد و رویکرد قوه قضاییه در مطالبه سند و مدرک از افراد را بیان کرد.

جناب کنعانی! از گذشته تاکنون شاهد اظهارات سیاسی چهره‌های معروف بوده‌ایم اما در حوادث اخیر این اظهارات در حد ادعاهای عجیب‌وغریب پیش رفته است. سؤالی که پیش می‌آید این است که همه باید در مقابل حرف‌ها و ادعاهایشان مسئولیت‌پذیر باشند آیا نظام حقوقی کافی در این قسمت داریم؟
کنعانی مقدم: من اعتقاد دارم کسانی که سلبریتی‌ها هستند و یا تریبون دارند و نفوذ کلام دارند اگر مراقب سخنانشان نباشند و تقوا و عدالت را رعایت نکنند اقداماتی که می‌کنند از بمب شیمیایی هم بدتر است. کسانی که با کلامشان فتنه می‌کنند این‌ها از قتل انسان‌ها بدتر عمل کرده‌اند به این لحاظ کسانی که در این جایگاه هستند باید کاملاً مراقب حرف‌هایشان باشند، چون یکی از دلایلی که جنگ هیبریدی می‌تواند اثر بگذارد در جنگ روانی و اطلاعاتی، ترویج افراطی‌گری است.
 ما چرخه‌ای به نام چرخه خشونت داریم که اگر به آن ورود پیدا شود چه خشونت لفظی و چه خشونت عملیاتی می‌تواند باعث تولید خشونت شود.

این امر چه آسیب‌هایی دارد؟
چیزی که ما الان نیاز داریم و پیامبر عنوان کردند دو نعمت است که ما از آن‌ها غافل می‌شویم یکی سلامتی و دیگری امنیت است. اگر ما با حرف‌هایمان اذهان عمومی را مشوش کنیم و باعث ناامنی افکار عمومی شویم قطعاً یکی از بدترین اقدامات را علیه امنیت کشور انجام داده‌ایم که از قتل کردن هم بدتر است و باید پاسخگو باشیم. 

 همه باید نسبت به حرف‌هایشان مسئولیت‌پذیر و پاسخگو باشند، آیا نظام حقوقی ما می‌تواند پاسخگوی این قسمت از ماجرا باشد؟
ما قانونی داریم تحت عنوان جرم سیاسی که مجلس مصوب کرده و قوه قضاییه هم موظف به اعمال این قانون می‌باشد. در این قانون همه این اجزا مشخص‌شده و افرادی که در افکار عمومی تأثیرگذار هستند و با دروغ‌گویی و شایعه‌پراکنی موجب تشویش افکار عمومی می‌شوند، مجرم شناخته می‌شوند و قوه قضاییه هم موظف است که آن‌ها را متناسب با جرمشان در دادگاه که با حضور هیئت‌منصفه هم خواهد بود محاکمه و مجازات کند؛ اما این چیزی که الان دارد اتفاق می‌افتد بیشتر جنبه تذکر دادن است چون من نشنیدم که احکامی صادر شود که این افراد را محکوم به زندان کرده باشند، بیشتر می‌خواهند این افراد را توجیه و آگاه کرده و آگاهشان کنند.
 تعدادی از این دانشجویان دانشگاه شریف که در حوادث اخیر حضور فعال داشته‌اند دستگیر شدند و به زندان رفته بودند و بعد هم آزاد شدند؛ خودشان روایت می‌کردند که برای ما بیشتر جنبه توجیهی داشته تا خدایی نکرده اگر انحرافی با این افراد به‌واسطه ارتباطشان با شبکه‌های خارجی وجود داشته به آن تذکر دادند و با تعهداتی آن‌ها را رها کرده‌اند.
 به نظر می‌رسد این روش تا حدودی می‌تواند فضا را آرام کند اما افکار کاملاً مسموم بود و حرف‌هایی که زده می‌شد دفاع از بهاییت، منافقین، اسرائیل و آمریکا و جنایاتی که تروریست‌ها در ایران مرتکب می‌شوند، بود این‌ها تمام‌قد از آن دفاع می‌کردند و هیچ استدلالی هم نداشتند. آخرش که می‌گفتیم مطالبه شما چیست می‌گفتند سلف‌سرویس مختلط شود و ما در دانشگاه بی‌حجاب برویم، لباس شخصی‌ها داخل دانشگاه نروند، در خصوص رئیس دانشگاه خودمان باید پارلمان داشته باشیم و انتخاب کنیم که رئیس دانشگاه چه کسی باشد. بعد هم افرادی که زندانی‌شده‌اند، آزاد شوند و…. این حرف‌هایی بود که زده می‌شد و با آن حرف‌هایی که ابتدا زده می‌شد ارتباطی نداشت.
به نظر می‌رسد که فضای غبارآلود سیاسی مکان مناسبی است برای رشد افکار مسموم و کسانی که ممکن است در رابطه با استقلال، آزادی و امنیت جمهوری اسلامی کشور را به خطر بیندازند، است.

چه راهکاری برای شفاف‌سازی فضای غبارآلود فعلی دارید؟
البته مدت‌هاست که این شرایط در کشور شکل‌گرفته و من خودم در دانشگاه شریف تدریس می‌کنم و همان‌جا درس‌خوانده‌ام. یک نسل عصیان گری در هر 50 سال وجود دارد که این‌ها شرایط موجود زمانشان را نمی‌پسندند حتی اگر خوب باشد و به دنبال تغییر شرایط هستند؛ اما پیشنهاد‌هایی عملی که برای این کار وجود دارد اینکه اعتراض مردم را به رسمیت بشناسند، یعنی لوازم و ابزار و قوانین لازم برای اینکه مردم بتوانند اعتراض خودشان را نشان بدهند به‌صورت مسالمت‌آمیز فراهم شود. در رابطه با مسائلی که در کشور معطل‌مانده مثل برجام که ما پیشنهاد کردیم که مجلس می‌تواند همه‌پرسی بگذارد که آیا ما در برجام بمانیم و یا بیرون برویم. بعدی اینکه برخی از موارد قانون اساسی نیاز به بازبینی و بازنگری و اصلاح دارد با توجه به شرایط زمان و مکانی که ما داریم و شرایط بین‌المللی، به این‌ها باید ورود پیدا کرد و نظام اجرایی کشور نیاز به اصلاح دارد. درنهایت این بحث هست که ما در بحث حکمرانی خوب و حاکمان خوب با مشکل مواجهیم، یعنی ممکن است یک نفر حاکم و حکمران خوبی باشد اما حکمرانی بلد نباشد. مردم به دنبال حکمرانی خوب می‌گردند که اوضاعشان بهتر شود دلیل نمی‌شود که حاکمان خوبی را سرکار بگذاریم ولی آن‌ها قادر به حل مسائل و مشکلات نباشند. باید روی این مهم جدی کار کنیم و حکمرانی مطلوب را موردتوجه جدی قرار بدهیم.