میثم ظهوریان، مدیر اندیشکده توسعه منطقه ای خراسان رضوی و پژوهشگر سیاستگذاری عمومی در رشته توئیتی در صفحه کاربری شخصی خود نوشت: “ضربه کاری اول را به رابطه ایران-چین را حسن روحانی در سفر سال ۹۴ شی جین پینگ به تهران زد. سفری که قرار بود سه روزه و شروع روابط راهبردی دو طرف باشد، به دلیل برخورد بد با رییس جمهور چین و شهوت دولت وقت به رابطه با غرب یک روزه شد و عملا چین دیگر حاضر به اعتماد به دولت روحانی نشد.در انتهای دولت قبل پروژه ارتباط با چین از وزارت خارجه گرفته و به علی لاریجانی به عنوان نماینده حاکمیت جمهوری اسلامی (فردی که هم با دولت و هم با بقیه بخشهای حاکمیت دارای ارتباط مناسب بود) داده شد که نتیجه مثبت این تغییر رویکرد در تفاهم نامه ۲۵ ساله منعکس شد. تفاهم نامه ای که برای تبدیل شدن به انتفاع از روی کاغذ نیاز به راهبری در سطح کلان داشت. اما ضربه دوم کاری به این ارتباط در دولت فعلی و با سپردن پرونده به مخبر اتفاق افتاد. یعنی پرونده ای که برای پیشبرد نیاز به فهم استراتژیک و راهبردی از مسئله توسعه و پیش نیازهای آن داشت،به دست یکی از عملزده ترین کاراکترهای دولت افتاد و فاجعه بعدی وقتی اتفاق افتاد که ایشان هم پرونده را به جناب آقامحمدی محول کردند که فاقد حداقل های لازم فکری و اجرایی برای پیش بردن چنین پرونده مهمی بود.اگر اراده ای برای ترمیم رابطه حداقل در میان مدت وجود داشته باشد، اولین پیش نیاز خلع ید جناب مخبر و سپردن پرونده به فردی حداقل در سطح کاراکتر و فهم مهدی صفری (معاون فعلی وزارت خارجه) یا نفوذ و ارتباطات علی لاریجانی و البته دادن اختیارات مناسب به وی است. “