دانشطلب، فعال رسانه‌ای در مطلبی با اشاره به توان نظامی و برتری رسانه‌ای ایران نوشت:

حتما در ذهن دارید که مکرر درباره کم‌ اثر بودن رسانه حرف زده‌ام با این تأکید که اغراق‌ها غالبا از کسانی شنیده می‌شود که کارشان رسانه است. با بزرگ‌نمایی از رسانه در واقع به اهمیتِ خودشان اصرار می‌ورزند، بازارگرمی می‌کنند تا موقعیت بهتری به دست بیاورند و کاسبی‌شان رونق بگیرد.

شکر خدا شاهدِ بسیار گویایی به دست آمد که این تکاپوها را پوچ‌تر جلوه می‌دهد. «وعده صادق» چنان تکانی به افکار عمومی عرب‌ها داد که با سال‌ها کار رسانه‌ای نمی‌توانستیم به آن برسیم. البته مهم نیست دیگران درباره ما چطور فکر می‌کنند اما پاسخ خوبی شد برای آنها که زیادی اهمیت می‌دهند.

پشتوانه مردمی هم از آن لطیفه‌ها بود که درباره دفاع زیاد تکرار می‌کردند. به حسابِ خودشان نظام دیگر پشتوانه مردمی ندارد آنقدر که خاتمی‌ هم در انتخابات شرکت نکرد. می‌گویند مردم خامنه‌ای و رئیسی را طرد کرده‌اند اما همین حکومت توانست خط قرمز حمله به خاک اشغالی را بشکند.

سال‌ها گفتند تندروها با نتانیاهو همنوا هستند، نفوذی اسرائیل‌اند! رسما میدان را ترور کردند و هیچ کثافتی نبود که به سر مقاومت نریزند. حالا که هیمنه غرب در دفاع از اسرائیل شکست خیلی‌ها ندای «حاجی أنا شریک» سر داده‌اند، همان تروریست‌ها! کار رسانه‌ای و گفتمانی کردیم؟ نه، موشک زدیم.

اگر از قدرت به موقع و درست استفاده کنید هم رسانه را جبران می‌کند هم محبوبیت می‌سازد. به جای اینکه معلول باشد خودش می‌شود علت و عنصر سازنده‌. مثلا اگر فساد را (ولو با دیکتاتوری) جمع کنید اثرش هزار بار بیشتر از تبلیغات است. رسانه و فرهنگ و علوم انسانی همه نقش تبعی دارند‌.

بدبختی‌ ما عمدتا از ضعف نظامی بوده و هنوز نتوانسته‌ایم نیروی نظامی بسازیم که توانِ هماوردی با غرب را داشته باشد. اگر ایران امروز هست به خاطر شمشیر شاه اسماعیل و عباس است و نادر و آقامحمدخان، نه شاعرها و نویسنده‌ها. بلخ و بخارا از چشمه‌های فرهنگی ما بودند اما جدایشان کردند.

عرب‌ها می‌گویند «ثبّت العرش ثم انقش» اول چیزی بساز بعد روی آن نقش و‌ نگار بزن. اول قدرتت را به کار بیانداز تا امنیت داشته باشیم، رونق اقتصادی بیاور، جلوی واگرایی فرهنگی و دوپاره شدن جامعه را بگیر، جرم و فساد را کاهش بده،… رسانه و تبلیغات اگر بود چه خوب، نبود زیاد مهم نیست.