عده ای از مردم، انتخابات را یک موضوع ساده در نظر می گیرند و به هر دلیلی نسبت به حضور و یا مشارکت بالا در انتخابات دغدغه ای ندارند. اما به راستی چرا حضور ما در انتخابات و مشارکت بیشتر مردم در آن، یک ضرورت است؟ در اینجا به چند دلیل اشاره خواهیم کرد:
 
۱ – مردم در سال های اخیر کاملاً متوجه شدند که از رب گوجه گرفته تا پوشک بچه و مرغ و روغن، همه به سیاست و انتخابات ختم می شود. سیاست را در میزهای مذاکره و دیدارهای دوجانبه مقامات کشورها خلاصه نکنیم. از نان و آب و برق خانه کوچک خود گرفته تا معادلات بزرگ جهانی، در هر صورت همه چیز به سیاست گره خورده است. بی تفاوت بودن نسبت به انتخابات ریاست جمهوری یعنی بی تفاوتی نسبت به سفره خانه، بی تفاوتی نسبت به اعضای خانواده، بی تفاوتی نسبت به کودکان و نوجوانان و جوانان، بی تفاوتی نسبت به معادلات جهانی.
 
۲ – وقتی «من» می گویم که نمی خواهم برای کشورم تصمیم بگیرم، بنابراین معتقدم که «دیگران» باید برایم تصمیم بگیرند. ممکن است که «من» رأی ندهم اما دیگران رأی می دهند و آنها هم بر اساس درک، فهم و نیازهای خود رأی می دهند نه درک و فهم و نیازهای «من»! انتخابات، فرصت اعمال نظر ما در اداره کشور است، نه صحنه تصمیم گیری دیگران برای ما!

بنابراین گمان نکنیم که با شرکت نکردن در انتخابات، واقعاً در انتخابات شرکت نکرده ایم! در انتخابات شرکت نکردن، خود نوعی انتخاب است! انتخاب اینکه فرصت انتخاب خود را به دیگران واگذار کردید تا دیگران برایتان انتخاب کنند. اما آیا تضمینی وجود دارد که دیگران به نفع شما و کشورتان انتخاب کنند؟!

 ۳ –حضور مردم در انتخابات، یعنی تعیین سرنوشت برای کسب و کارها و معیشت مردم، کارخانه ها، صنایع، حوزه مسکن، ازدواج جوانان،امنیت، آموزش، بهداشت و سلامت، سیاست خارجی و … . کسی که رأی نمی دهد یعنی سرمایه های مملکت را رها کرده است و نمی خواهد در انتخاب وزرا و در انتخاب هزاران مدیر در  نهادها و دستگاه های کشور نقش داشته باشد.
 
۴ – عده ای از دولت فعلی ناراضی هستند و معتقدند که به نشانه اعتراض به وضعیت موجود، پای صندوق رأی نمی روند. اما باید توجه کرد که امکان تنبیه دولت از این طریق وجود ندارد. زیرا دولتی که بعد از انتخابات، قرار است  برود و اساساً وجود خارجی ندارد، چگونه تنبیه می شود؟ البته کوتاهی ها، ترک فعل ها و ضررهایی که مسئولین قبلی به مردم و کشور وارد کرده اند باید از طریق نهادهای نظارتی کشور قطعاً پیگیری شود و متخلفین نیز در هر سطح و جایگاهی محاکمه شوند، اما با عدم شرکت در انتخابات، در حقیقت به آینده خود نیز ضرر وارد خواهیم کرد و خود را تنبیه می کنیم!

اگر می خواهیم دولت فعلی را تنبیه کنیم، به تفکر و گفتمانی رأی دهیم که در تقابل کامل با دولت اشرافی فعلی است. این خود بزرگترین تنبیه برای دولت و جریان های حامی آن است.
 
۵ – انتخابات با مشارکت پایین برای یک کشور، می تواند زمینه ساز هرج و مرج ها و اختلافات سیاسی و اقتصادی گسترده شود و دشمنان آن کشور را بیشتر تهییج و تحریک کند تا از آب گل آلود به نفع خود ماهی بگیرد. در حقیقت، دود انتخابات با مشارکت پایین، به چشم همه آنهایی که رأی داده اند و رأی نداده اند خواهد رفت .
 
۶ – راه حل اصلاح مملکت و بهبود زندگی مردم، کنار زدن فرد نالایق برای ریاست جمهوری است، نه کناره گیری ما از صحنه های حساس و مهم مانند انتخابات.
 
رهبر معظم انقلاب نیز به درستی در سخنرانی اخیر خود فرمودند: «گفته می شود که برخی به خاطر فشارهای معیشتی‌ای که وجود دارد و همه میدانیم و همه آن را لمس میکنیم، مردّدند که آیا در انتخابات شرکت بکنند یا نکنند؛ یا بعضی‌ها مثلاً میگویند «ما در دوره‌های مختلف به یک کسی با شوق رأی دادیم، بعد منجر شد به دلخوری، و در آخر دوره دلخور شدیم؛ پس بنابراین خوب است شرکت نکنیم در انتخابات»؛ بعضی از این حرفها زده می شود. …. اگر نابسامانی‌ای وجود دارد، اگر ناکارآمدی‌ای وجود دارد، ما باید آن را با انتخاب درست و انتخاب خوب جبران کنیم، نه با عدم انتخاب. خب اگر چنانچه واقعاً یک ضعفی وجود دارد در مدیریّتها، راه چاره‌اش چیست؟ راه چاره‌اش این است که ما اصلاً در مدیریّتها دخالت نکنیم، یا راه چاره‌اش این است که دخالت کنیم و یک مدیریّت درست و حسابی، مدیریّت به معنای واقعیِ کلمه اسلامی و مردمی به وجود بیاوریم؟ راهش این است دیگر؛ یعنی اگر چنانچه دلخوری‌ای وجود دارد، این دلخوری را این جوری بایستی جبران بکنیم، نه با وارد نشدن در منطقه‌ی انتخابات.»
 
۷ – باید توجه کنیم که نسبت به مسائل اجتماعی، چیزی به نام بی طرفی یا بی اهمیتی نداریم. دولت فعلی تنها حاصل انتخاب اشتباه افرادی نبود که به رئیس آن رأی دادند، بلکه آنهایی که در انتخابات شرکت نکردند نیز در هر صورت – خواسته یا ناخواسته – به سهم خود باعث بالا آمدن این دولت ناکارآمد شدند و ضرر آن متوجه همه مردم شد. چه بسا با شرکت کردن همه واجدین شرایط، از همان 8 سال قبل سرنوشت کشور به گونه ای دیگر رقم می خورد. بنابراین اگر در انتخابات شرکت نکنیم و آنگاه عده ای روی کار بیایند و در آینده به مردم و کشور آسیب برسانند، قطعاً ما هم به اندازه خود در این آسیب ها و ضررهای مادی و معنوی وارد شده سهم خواهیم داشت.
 
۸ – دشمنان ایران به خوبی می دانند که رأی دادن مردم چقدر اهمیت دارد. رسانه ها و اجیرشدگان آنها روز و شب در حال نا امیدکردن مردم و به دنبال کاهش مشارکت هستند. اگر این رأی ها بی‌اهمیت است، چه لزومی دارد که آنها هزینه کنند تا مردم را از رأی دادن منصرف کنند؟
 
از همین رو مقام معظم رهبری، سال 94 در دیدار با مردم قم فرمودند: «حضور مردم یکی از آن عناصری است که دشمن را ناکام می کند. اینکه ما تکیه می کنیم، تأکید می کنیم، اصرار می‌ورزیم بر اینکه مردم همه شرکت کنند در انتخابات و من بارها این را قبلاً گفته‌ام -حالا چندبار یادم نیست- که حتّی آن کسانی که نظام را قبول ندارند، برای حفظ کشور، برای اعتبار کشور بیایند در انتخابات شرکت کنند. ممکن است کسی بنده را قبول نداشته باشد، عیبی ندارد امّا انتخابات مال رهبری نیست، مال ایران اسلامی است، مال نظام جمهوری اسلامی است. همه باید بیایند در انتخابات شرکت کنند؛ این موجب می شود که نظام جمهوری اسلامی تقویت بشود، پایداری آن و ماندگاری آن تأمین بشود، کشور در حصار امنیّت کامل باقی بماند -که خب بحمدالله امروز هست- این موجب می شود که ملّت ایران در چشم ملّتهای دیگر آبرو پیدا کند و اعتبارش بالا برود؛ در چشم دشمنانش ابّهت پیدا کند ملّت ایران؛ انتخابات این است.»
 
۹ – اگر نسبت به مسائل دینی و نظام اسلامی هم بی تفاوت هستیم، اما خود را مدیون شهدایی می دانیم که همه آرزوهای خود را فدای سرزمینشان کردند، اگر از دیدن جانبازان قطعی نخاعی متأثر می شویم، اگر به شماره افتادن نفس های جانبازان شیمیایی برایمان دردناک است، اگر از اسارت چندین ساله رزمندگان این مرز و بوم خبر داریم، چگونه می توانیم این امانتی که آنها به دستمان داده اند را رها کنیم؟
 
۱۰ – اثر انتخاب مردم تا چهار و معمولا تا هشت سال باقی می ماند. البته اگر دقیق تر بنگریم، گاهی اوقات اثرات آن ممکن است حتی چند دهه گریبانگیر کشور شود. در نظر بگیرید که چند دقیقه برای رأی دادن وقت نگذاریم و در عوض، سال ها چوب آن را بخوریم!