مسعود براتی کارشناس حوزه تحریم با اشاره به مباحث مطرح شده اخیر در شبکه های اجتماعی درباره تحریم ظریف و تلاش یک جریان خاص برای تطهیر آمریکا و ایجاد تقابل بین تیم مذاکره کننده قبلی و فعلی هسته ای نوشت: محمد جواد ظریف وزیر خارجه سابق ایران در تاریخ 9 مرداد 1398 از سوی وزارت خزانه داری آمریکا تحریم شد.

تحریم ظریف با برچسب SLO و ذیل فرمان اجرایی 13876 بود. این فرمان اجرایی با هدف تحریم رهبر انقلاب و دفتر ایشان در تیر ماه 98 توسط ترامپ صادر شد.

در بیانیه مطبوعاتی خزانه داری آمریکا بیان شده است که ظریف به عنوان نماینده مستقیم یا غیرمستقیم رهبر انقلاب ایران عمل می‌کند. (به نظرم هم برای ایشان افتخار است و هم درسی مهم که با مذاکره رفع تحریم نمی‌شود)

این تحریم علاوه بر بلوکه کردن دارایی های افراد در خاک آمریکا، موسسات مالی بین المللی را از ارایه خدمات مستقیم یا غیرمستقیم به فرد تحریم شده منع می‌کند.(از نوع ثانویه و ریسک محور است.)

تحریم ظریف در آستانه برگزاری نشست سالانه سازمان ملل صورت گرفت. (آخرین نشست قبل از شیوع کرونا)
این نشست بعد از یک سال اجرای سیاست فشار حداکثری فرصتی برای آمریکا برای چیدن میوه فشار حداکثری در صحنه دیپلماسی بود.

آمریکا تلاش فراوانی می‌کرد تا نشان بدهد سیاست فشار حداکثری موفق است و ایران را وادار به آمدن سر میز مذاکره درباره همه مسایل کرده است.

به طور خاص رئیس جمهور فرانسه (مکرون) نقش ویژه ای داشت. او در تلاش بود تا در حاشیه نشست میان روحانی و ترامپ ملاقات یا گفتگویی  صورت گیرد. مانند آنچه که روحانی در سال 92 و در گفتگوی تلفنی با اوباما در مسیر بازگشت انجام داد.

در خود سفر نیز تلاش‌های فراوانی صورت گرفت برای آنکه روحانی و ترامپ حتی اتفاقی و برای چند لحظه یکدیگر را ملاقات کنند.

در واقع آمریکا با تحریم ظریف فضا را برای نقش آفرینی روحانی مهیا کرد. شکست طراحی آمریکایی-فرانسوی برای تعامل رئیس جمهور ایران و آمریکا یک هفته قبل از سفر روحانی برای حضور در نشست سازمان ملل عیان شد.

رهبر انقلاب در بیانات ابتدای درس خارج خود ضمن اشاره به نقشه آمریکایی-فرانسوی جملات صریحی درباره ممنوعیت مذاکره در هر سطح را بیان کردند.

«اینکه اینها اصرار به مذاکره دارند، اینکه بعضی از اروپایی‌ها را می‌اندازند وسط -که من حالا راجع به اروپایی‌ها یک وقت دیگر صحبت خواهم کرد- که مدام اصرار کنند [اگر] بیایید با رئیس‌جمهور آمریکا یک جلسه بکنید، همه‌ی مشکلات شما حل خواهد شد، به خاطر این است؛ برای این است که اثبات کنند فشار حدّاکثری سیاست موفّقی است و این را باید در مقابل ایران به کار بست. ما باید در مقابل، اثبات کنیم که سیاست فشار حدّاکثری پشیزی در مقابل ملّت ایران ارزش ندارد…

اگر بخواهیم سخن را در دو جمله خلاصه کنیم، یک جمله این است که مذاکره با آمریکا یعنی تحمیل خواسته‌های آمریکا بر جمهوری اسلامی ایران؛ دوّم اینکه مذاکره یعنی نمایشِ موفّقیّتِ سیاستِ فشارِ حدّاکثری از سوی آمریکا. برای همین هم هست که مشاهده کردید رئیس‌جمهور محترم،  وزیر خارجه، مسئولین کشور همه یک‌صدا، یک‌زبان گفتند که ما با آمریکا مذاکره نخواهیم کرد؛ نه مذاکره‌ی دوجانبه، نه مذاکره‌ی چندجانبه. اگر آمریکا حرف خودش را پس گرفت و به آن معاهده‌ی هسته‌ای‌ که نقض کرده بود برگشت و توبه کرد و شد عضو کشورهای معاهده‌کننده، آن وقت در جمع کشورهای معاهده‌کننده که شرکت میکنند و با ایران صحبت میکنند، او هم شرکت کند؛ بدون آن، هیچ گونه مذاکره‌ای در هیچ سطحی بین مسئولین جمهوری اسلامی و آمریکایی‌ها اتّفاق نخواهد افتاد؛ نه در سفر نیویورک، نه در غیر سفر نیویورک»

بعدها مکرون در برنامه تبلیغاتی خود بخشی از این تلاش ها را آشکار میکند.

یک سال بعد المانیتور مدعی شد که قرار بوده روحانی با ترامپ ملاقات کند اما به دلیل سخنرانی ترامپ علیه ایران در سازمان ملل این قرار لغو شد.