به گزارش جهت پرس؛ در ذهن مقامات رژیم، آن‌ها به طور ۱۰۰ درصدی دست برتر را بر حکومت جولانی دارند پس نیازی هم به امتیازدهی در زمین نمی‌بینند، لذا نه تنها دیدگاهی به مذاکرات ندارند، بلکه این گفت‌گوهای جاری را جلساتی برای تحمیل خواسته‌های خود می‌دانند. این محدود به خود آنها نمی‌شود.

چند هفته پیش، اسرائیلی‌ها با مقامات SDF دیداری داشتند. آنها در این دیدار به کردها می گویند جولانی اصلا در شرایط و وضعیتی نیست که برای شما شرط و شروط بگذارد لذا می توانید به هدف خودمختاری مانند دروزی ها دست یابید و ما نیز شما را حمایت می کنیم، پس از این جلسه و با هماهنگی مظلوم عبدی با سنتکام و CIA وی ان قلت در توافق با الشرع را آغاز می کند که باعث خشمگین شدن توماس باراک به عنوان واسطه این توافق می‌شود(این نشان می دهد میان پنتاگون، سیا و باراک در پرونده سوریه چندان هماهنگی نیست).

از سوی دیگر، یک تضاد راهبردی میان سوریه و رژیم در این مرحله وجود دارد؛ جایی که احمد الشرع به دنبال تشکیل یک حکومت کامل در سوریه تحت سلطه خودش است اما مطلوبِ رژیم، تجزیه سوریه به دروزی‌ها، اکراد و ساحل است. از این روست که نتانیاهو هیچ عجله‌ای برای توافق عادی سازی با سوریه ندارد،(بر خلاف جولانی که به دنبال هر توافقی است تا حکومتش تثبیت گردد)، بلکه با توافقات امنیتی به دنبال امتیازگیری است و دمشق هم ناچاراً آن را پله‌ای برای توافقات گسترده‌تر می‌داند.

این نکته نیز لازم به ذکر است که در توافقات امنیتی رژیم علاوه بر خودمختاری سویدا و اتصال جولان به آن، دو خواسته امنیتی دیگر نیز دارد:
۱. ایجاد منطقه حائل امنیتی از الکسوه در جنوب دمشق تا مرز که هیچ تهدیدی علیه اسرائیل نباید شکل گیرد.
۲. حق عملیات رژیم در هر زمان و مکان و علیه هر کس که او آن را منشاء تهدید بداند.