به گزارش جهت پرس؛ به گزارش وبگاه خبری Conversation، با افزایش سالانه پرتاب‌های فضایی و برنامه‌های جاه‌طلبانه برای بازگشت به ماه و سفر به مریخ، نیاز به جهش در فناوری پیش‌رانش بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. اکنون هوش مصنوعی، به‌ویژه یادگیری ماشینی و شاخه کلیدی آن یعنی یادگیری تقویتی، به نقطه اتکایی مهم در طراحی و بهینه‌سازی موتورهای فضایی تبدیل شده است. مهندسان می‌گویند این فناوری قادر است پیچیده‌ترین چالش‌های فنی را حل و بهره‌وری پیشرانش را در مأموریت‌های میان‌سیاره‌ای به شکل چشمگیری افزایش دهد.

یادگیری تقویتی با بررسی الگوهای رفتاری و عملکردی، می‌تواند مسیرهای بهینه حرکت فضاپیماها را تعیین، مصرف سوخت را مدیریت و حتی طرح‌های جدیدی برای موتورهای هسته‌ای پیشنهاد دهد. این فناوری همچنین از کنترل سامانه‌های پلاسما در طرح‌های همجوشی گرفته تا انتخاب مواد و هندسه مناسب برای راکتورهای شکافت هسته‌ای، نقشی اساسی در بهبود راندمان دارد. نمونه‌هایی مانند پروژه‌های موتور هسته‌ای حرارتی نشان می‌دهد سیستم‌هایی که از گرمای واکنش‌های هسته‌ای برای گرم‌کردن هیدروژن و ایجاد رانش استفاده می‌کنند، از این الگوریتم‌ها برای افزایش انتقال حرارت و تولید نیروی بیشتر بهره می‌برند.

پژوهش‌های فعلی همچنین یادگیری تقویتی را در توسعه فناوری همجوشی هسته‌ای به‌کار می‌گیرند. ابزارهایی مانند پلی‌ول‌ها که پلاسما را در میدان‌های مغناطیسی فشرده نگه می‌دارند، به کنترل پیچیده‌ای نیاز دارند که هوش مصنوعی می‌تواند آن را به‌صورت لحظه‌ای تنظیم کند. این توانمندی برای کوچک‌سازی راکتورهای همجوشی و قابل‌حمل‌کردن آن‌ها برای سفرهای فضایی آینده اهمیت حیاتی دارد.

نقش یادگیری تقویتی تنها به طراحی محدود نمی‌شود. این فناوری در زمان اجرای مأموریت‌های فضایی نیز مصرف سوخت را هوشمندانه بهینه می‌کند، نیازهای لحظه‌ای را تشخیص می‌دهد و به سازگاری سریع فضاپیما با تغییرات وظایف کمک می‌کند. به عقیده کارشناسان، این انعطاف‌پذیری از کاربردهای نظامی تا مأموریت‌های علمی، می‌تواند آینده سفرهای فضایی را متحول کند. متخصصان معتقدند تلفیق هوش مصنوعی و پیشرانش هسته‌ای می‌تواند مسیر انسان به سوی اعماق منظومه شمسی و فراتر از آن را هموارتر از همیشه سازد.