حمزه غالبی رئیس شاخه جوانان میرحسین موسوی در انتخابات که در فرانسه زندگی می‌کند نکات جالبی درباره این‌روزهای فرانسه نوشته است: برای داشتن درک واقعی و غیر فانتزی از اینکه در جامعه نسبتا دموکراتیک مثل فرانسه با شورش یا تظاهرات خشن چطور برخورد می شود یک سری از جزییات این تجربه رو در این یادداشت بیان می کنم:

من خودم شخصا در تجمع جلیقه زردها از سر کنجکاوی شرکت کردم. پلیس اجازه می داد یک جاهایی تجمع شکل بگیرد با دو  نکته:1-هرکسی وارد منطقه می شد قبل از ورود بازرسی می شد که وسیله قابل پرتاب یا قابل احتراق یا ابزار خشونت با خود نداشته باشد. 2- اگر از محدوده خارج می شد بشدت برخورد می کرد

به شدت برخورد می کرد که می گویم منظورم این است که پلیس فرانسه وقتی می زند جوری می زند که احتمال آسیب جدی است. شوخی ندارند و خیلی مجهز هستند. گلوله جنگی شلیک نکردند اما گلوله ساچمه پلاستیکی و گاز اشک آور مفصل استفاده می شود. جوری که 2500 نفر زخمی، 11 نفر کشته و 24 نفر یک چشم خود رو از دست داده اند.

هیچ اعتراف تلوزیونی پخش نشد اما من خودم گزارش رادیویی از جلسه دادگاه بازداشت شدگان گوش دادم که تعریف می کردند جو گیر شدیم فلان چیز رو خراب کردیم و از قاضی طلب تخفیف می کردند. اما در هر صورت 10 هزار دستگیری موقت رخ داده که به 3200 حکم قضایی از جمله 400 حکم محکومیت زندان ختم شد.

از جمله بازدداشت هایی که محل نقد فراوان در جامعه فرانسه شد بازدداشت های پیشگیرانه بود. یعنی کسانی که پلیس و سیستم امنیتی فرانسه فهرست کرده بود اراذل و اوباشی هستند که می خواهند در تجمعات خشونت به خرج بدهند قبل از تجمع قبل از اینکه جرمی کرده باشند بازداشت موقت می کرد

ماکرون و وزیر کشور بارها در مصاحبه های خودشان تاکید می کردند حق تظاهرات حق شهروندی است اما ما با خراب کاری بخورد می کنیم و به کسی اجاز نمی دهیم نظم عمومی به هم بخورد.در گفتار مقامات سعی می کردند نشان بدهد که اعتراضات اقتصادی را می شنوند ولی ادبیات تند و محکم علیه خراب کاری دارند.

واکنش جامعه هم در نظر سنجی ها اینطور اکثریت قریب اعتراض فرانسوی های از حق اعتراض جلیقه زردها دفاع می کردند. اما در انتخابات که چند ماه بعد از شروع این اعتراضات انجام شد لیست جلیقه زردها حتی 1% آرا را به دست نیاورد.

نکته دیگر جالب دیگر واکنش جامعه مدنی محکوم کردن بدون اما و اگر در محکوم کردن خشونت توسط همه طیف های سیاسی بود. باوجود اینکه خیلی ها معتقد بودند پلیس خشونت خارج از حد قانون داشته است جوری که بیش 300 پرونده قضایی علیه پلیس هم تشکیل شد.

البته این را در نظر بگیرید که اگر داعش ( معادل مجاهدین و الاهوازیه و… برای ما) فعالیتی بکند قطعا پلیس ضد تروریست با خشونت از بین خواهد بردشان. نه فقط در خود فرانسه که بعضی از فرانسوی ها که عضو داعش شده اند به دستور اولاند در سوریه عراق ترور شدند.

بعد از عملیات های تروریستی نیروی های ارتش با لباس نظامی و اسلحه جنگی در گروهای چند نفری و انگشت به ماشه در جاهای حساس شهر از جمله ایستگاه و یا محله های پر تردد گشت دارند. از نهاد ها دولتی مهم مثل پلیس یا فرمانداری یا وزارت خانه هم حفاظت مسلح دارند.

نکته آموزنده نه برخورد با شورش که در فرانسه به نظر من بشدت خشن بود بلکه آزادی گفتگو و اقدامات سیاسی بعدش و البته اجماع همه نخبگان و فعالین سیاسی در محکوم کردند بدون اما و اگر خشونت بود. هر شب تلوزیون برنامه بود با حضور موافقان ومخالفان و نمایندگان معترضان در نقد و گفتگو بود.

و از اون مهم تر که جلیقه زردها هم دو لیست درست کردند و در انتخابات بعدی شرکت کردند هرچند دو لیست با هم رایشون بزور یک درصد شد اما کسی مانع از شرکتشون در انتخابات نشد.