به گزارش جهت، نهاد اجماع‌ ساز اصلاح‌طلبان که به ریاست بهزاد نبوی و نایب رئیسی حسین مرعشی تشکیل شده نشان از تلاش دوباره اصلاحات برای ایجاد اجماعی همه‌جانبه در جبهه اصلاحات دارد، اجماعی هر چند موقت که تجربه انتخابات 92 و 96 نشان داده پس از پیروزی سرنوشتی واگرایانه دارد.

شاید همین امر موجب می‌شود تا سرنوشت این نهاد که طیف‌های مختلف اصلاح‌طلبی را زیر چتر خود گرد آورده در هاله‌ای از ابهام قرار گیرد؛ نهاد اجماع سازی که با حضور 31 نماینده از 31 حزب اصلاح‌طلب و 15 شخصیت حقیقی تشکیل شده است. در این میان ریاست بهزاد نبوی یکی از قدیمی‌ترین چهره‌های آرمانگرای اصلاحات و نایب رئیسی حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی دو رویه متناقض این نهاد است.

نهاد اجماع‌ساز نقابی بر اختلافات
افکار عمومی هنوز اظهارنظرهای متفاوت و گاه متناقض اعضای کارگزاران سازندگی با سایر اصلاح‌طلبان را فراموش نکرده است. از سویی کارگزاران سازندگی بر ائتلاف و نامزد اجاره‌ای تاکید دارد اما اصلاح‌طلبانی چون اعضای اتحاد ملت بر حضور مشروط و معرفی نامزد اصلاح‌طلب اصرار دارند.

حتی در همین چند ماه گذشته برخی اظهارات اعضای کارگزاران سازندگی درحمایت از شخصیت‌هایی چون لاریجانی یا ائتلاف با واکنش منفی اغلب اصلاح‌طلبان مواجه شده است که بر نامزد اصلاح‌طلب تاکید دارند و به نقد نامزد اجاره‌ای می‌پردازند. همچنین تلاش حزب کارگزاران سازندگی برای ایفای نقش پدرسالاری و رهبری و برخی تعریض‌ها به خاتمی از سوی کسانی چون کرباسچی نیز از سوی سایر اصلاح‌طلبان تحمل نشده است و در مقابل تاکید بر نقش و جایگاه خاتمی ادامه داشته است.

حالا با ایجاد نهاد اجماع‌ساز، کارگزاران سازندگی با نگاهی عملگرایانه که میراث هاشمی رفسنجانی است با باور به حضور در قدرت به هر قیمتی در کنار اصلاح‌طلبانی آرمانگرا چون نبوی نشستند. آنچه با انتقاد از سوی برخی چهره‌های اصلاح‌طلب مواجه شد که این تعارض، کهنسالی چهره‌ها، تکراری بودن آن‌ها و جای خالی جوانترها را به رخ می‌کشیدند.

با این تفاصیل، شاید این نهاد بتواند کار را در دوران انتخابات پیش ببرد اما همچون ادوار گذشته ماه‌ عسل آن‌ها خیلی زود پایان خواهد پذیرفت و اختلافات پنهان رونمایی خواهد شد. آنچه پس از پایان انتخابات 96 با رونمایی از اختلافات میان حزب کارگزاران سازندگی با اتحاد ملت و اصلاح‌طلبان با حامیان دولت حول حزب اعتدال و توسعه رخ داد.

رونمایی از اختلافات در اجماع اصلاح‌طلبان
اختلافات جبهه اصلاحات با دولتی‌ها پس از انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم چنان پیش رفت که این روزها اغلب اصلاح‌طلبان حتی نیم‌نگاهی به دولتی‌ها البته جز جهانگیری و ظریف در انتخابات ندارند. این اختلافات بیشتر حول دفتر رئیس‌جمهور و شخص واعظی است که در دولت دوازدهم محوریت دولت را از شخص معاون اول رئیس‌جمهور یعنی اسحاق جهانگیریِ اصلاح‌طلب به سمت خود معطوف کرد. آنچه موجب شد تا اصلاح‌طلبان از به حاشیه راندن چهره‌های اصلاح‌طلب در دولت دوازدهم گلایه کنند.

چالش دولت با اصلاح‌طلبان و به حاشیه راندن جهانگیری تا جایی پیش رفت که در مقطعی دو حزب کارگزاران و اعتدال توسعه رو در روی یکدیگر قرار گرفتند. از یک‌طرف، کارگزارانی‌ها با اشاره به واعظی و نوبخت، آن‌ها را تصمیم‌گیر اصلی و موجب ناکارآمدی دولت می‌دانستند و کابینه روحانی را «مجمع بروکرات‌های بی‌انگیزه» می‌نامیدند. از طرفی هم اعضای اعتدال و توسعه‌ به رفتار جهانگیری، دیگر وزرا و مدیران اصلاح‌طلب

دولت اعتراض می‌کردند و حتی در پاسخ به بیانیه کارگزارانی‌ها آن‌ها را جماعتی خواندند که کارخانه تخریب علیه دولت به راه انداخته‌اند.
در این میان، اظهارات شخص واعظی که بارها اصلاح‌طلبان را به چوب طعن تارانده در تشدید اختلافات بی‌تاثیر نبود. واعظی بارها به صراحت نقش اصلاح‌طلبان در پیروزی روحانی را رد کرده و مدعی شده روحانی بدون اصلاح‌طلبان نیز می‌توانست رئیس‌جمهور شود، اظهاراتی که البته از سوی اصلاح‌طلبان بدون پاسخ نمانده است. او همچنین بارها به انتقاد از اصلاح‌طلبان پرداخته است و حتی در برهه‌ای در سال 97 به برائت از اصلاح‌طلبان پرداخته است.

رابطه پر فراز و نشیب اصلاح‌طلبان با دولت روحانی در این مقطع به جایی رسیده که اصلاح‌طلبان حالا خود را از دولت دوازدهم مبرا می‌کنند و نسبتی میان مواضع خود با مواضع دولت قایل نیستند. برخی از آن‌ها حتی حزب اعتدال و توسعه و دولتی‌ها را در جایگاهی نمی‌بینند که بتوانند در انتخابات 1400 حضور داشته باشند و عده‌ای دیگر هم اظهارات واعظی را برای پایان ائتلاف اصلاح‌طلبان با همفکران روحانی و حزب اعتدال و توسعه کافی می‌دانند مگر به قول محمدرضا خباز، واعظی به عذرخواهی از اصلاح‌طلبان بپردازد. آنچه به نظر دور از ذهن است و این به معنای جدایی دولت و حزب اعتدال و توسعه از اصلاح‌طلبان در انتخابات 1400 است مگر این که اتفاقی دیگر در راه باشد.