مهدی قایدی، مهاجم تیم ملی فوتبال ایران اخیرا به دلیل شکایت ستاره معصومی، همسر سابق خود ممنوع‌الخروج شده است و در صورتی که به ایران برگردد نمی‌تواند دوباره از کشور خارج شود. این ممنوع‌الخروجی در زندگی حرفه ای این بازیکن فوتبال نیز او را دچار دردسر کرده و باعث شده تا قایدی نتواند تیم ملی را در دیدار با ازبکستان همراهی کند.
گفته می‌شود قایدی پیش از ازدواج بخش زیادی از اموال خود را به ستاره معصومی، همسر سابق خود بخشیده بود. حال پس از جدایی با مطالبات مالی جدیدی از سوی او مواجه شده که او را در دوراهی پذیرش و پرداخت این مطالبات یا عدم بازگشت به کشور و پذیرش تبعات آن در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود قرار داده است.
در این میان اما نکته قابل تامل کنشگری مهدی قایدی درآشوب های فتنه زن، زندگی، آزادی دوسال قبل است. قایدی در آن زمان از جمله حامیان این جنبش بود و به بهانه حمایت از آزادی زنان و اعتراض به تضییع حقوق زنان در ایران از قانون شکنان حمایت میکرد، اکنون برای فرار از دست قانون و شانه خالی کردن از پذیرش مسئولیت حقوق قانونی همسر سابق خود از بازگشت به کشور اجتناب می‌کند.
هرچند که بازماندن این بازیکن از مسابقات ملی موجب تأسف و ناراحتی است، اما شاید قدری تأمل در این اتفاق باعث تجدیدنظر امثال مهدی قایدی در موضع‌گیری‌های خود و اجتناب از واکنش‌های احساسی در مواجهه با رخداد‌های اجتماعی شود. چرا که اگر زنان در کشور ما از حقوق اجتماعی و انسانی خود محروم بودند و قانون برخورد تبعیض آمیز داشت، هیچگاه قادر نبودند با حکم ممنوع‌الخروجی برای یک بازیکن مطرح تیم ملی، در زندگی حرفه‌ای و شخصی او خلل ایجاد کنند!

آنچه که مسلم است، این است که تصمیمات هیجانی و مبتنی بر احساسات چه در زندگی شخصی و حرفه‌ای و چه در کنش‌های اجتماعی منجر به پشیمانی و ایجاد هزینه‌های جبران‌ناپذیر خواهد شد.