به گزارش جهت،حضور نظامیان در عرصه سیاست و بحث‌ها در این باره نه مختص مرز جغرافیایی ایران که مساله‌ای جهانی و محل مناقشه در بسیاری از کشورهاست. تجربه‌های موفق و ناموفق در این زمینه در بسیاری از کشورها طی دوره‌های جنگ و صلح ثبت شده است، اما آیا نظامیان در ایران در جایگاه ریاست‌جمهوری و کارهای اجرایی موفق خواهند بود؟ چرا تا این حد نسبت به این موضوع حساسیت و نگرانی وجود دارد؟ اینها پرسش‌هایی همیشگی است که پاسخ‌شان از جانب ۲ جناح مختلف کشور، متفاوت است.
سید رضا اکرمی، عضو جامعه روحانیت مبارز، در گفت‌وگویی با تاکید بر این نکته که نباید مانع ورود نظامیان به عرصه سیاست شد، گفت: منع ورود نظامیان به عرصه سیاست مربوط به دوران ابتدای انقلاب و بیش از همه مربوط به دوران جنگ است.
او ادامه داد: در زمان و شرایط جنگ بود که امام (ره) فرمود نظامیان به نظامی‌گری بپردازند، اما بعد از دوران جنگ دیگر چنین منعی وجود ندارد.
اکرمی با اشاره به این موضوع که امروز جنگ نظامی پایان یافته است و جنگ دیگر از جنس تحریم و مسائل اقتصادی و اخلاقی است، توضیح داد: امروز نباید با استدلال‌های دهه ۶۰ مانع ورود افرادی که واجد شرایط هستند به عرصه سیاست شد چراکه ممکن است این افراد با تجربه‌هایی که دارند در کار اجرایی نیز موفق باشند.
او ادامه داد: طی سال‌های اخیر چند مرتبه در مورد این مساله بحث شده و هر بار حاشیه‌هایی نیز شکل گرفته است؛ شاید زمان آن رسیده تا یک بار درباره موضوع نظامیان و ورود آنها به انتخابات و عرصه سیاست با شفافیت صحبت و تعیین تکلیف کنیم.
اکرمی تاکید کرد: قوانین و اصول کلی‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه فرد نباید در زمان ورود به عرصه سیاست و گرفتن پست اجرایی مثل ریاست‌جمهوری شاغل باشد بلکه باید از جایگاه نظامی خود استعفا کرده و استعفای او پذیرفته شده باشد، بنابراین وقتی از ورود نظامیان به سیاست حرف می‌زنیم عملاً یعنی کسانی که یا بازنشسته هستند یا قبلاً در سپاه بوده‌اند.
عضو جامعه روحانیت در پایان گفت: در شرایط فعلی دیگر حساسیت‌های گذشته درباره کاندیداتوری نظامیان وجود ندارد. تشخیص با مردم است، نباید مردم را محدود کرد.
