به گزارش جهت پرس؛ اسرائیل رکورد خودش در کشتار خبرنگاران را به‌روز کرداین حمله در حالی صورت گرفت که از آغاز جنگ غزه در اکتبر ۲۰۲۳، تعداد خبرنگاران کشته‌شده توسط اسرائیل به 210 نفر رسیده است. از زمان آغاز جنگ در نوار غزه در سال ۲۰۲۳ خبرنگاران به یکی از اصلی‌ترین قربانیان این درگیری تبدیل شده‌اند. این جنگ که اکنون بیش از یک سال و نیم از آن می‌گذرد، به‌گفته سازمان‌های حقوق بشری و رسانه‌ای، مرگبارترین دوره برای اصحاب رسانه در تاریخ معاصر بوده است. تا امروز، گزارش‌ها حاکی از کشته شدن 210 خبرنگار در غزه است. آماری بی‌سابقه که نشان‌دهنده هدف‌گیری عمدی و سیستماتیک این گروه توسط نیرو‌های اسرائیلی است.

یک الگوی تکراری
پیش از جنایت اسرائیل در بیمارستان ناصر این رژیم در اقدامی مشابه خودروی پخش زنده شبکه «قدس الیوم» را در نزدیکی بیمارستان العوده هدف قرار داده بود. ارتش اسرائیل مدعی است که از تسلیحات «هدفمند» برای این عملیات استفاده کرده و هدفش اعضای گروه‌های مسلح بوده است. اما تصاویری از خودروی سوخته متعلق به شبکه «قدس الیوم» که در نزدیکی بیمارستان العوده در اردوگاه نصیرات هدف قرار گرفته بود، نشان می‌دهد که این حملات به‌صورت آگاهانه و مستقیم علیه خبرنگاران انجام شده است. این الگوی هدف‌گیری خبرنگاران از سوی اسرائیل، پیش‌تر نیز در مواردی چون شهادت عصام عبدالله و حمزه الدحدوح در جنوب لبنان مشاهده شده بود. در حمله توپخانه‌ای رژیم‌صهیونیستی در منطقه «علماالشعب» در جنوب لبنان عصام عبدالله به شهادت رسید و تعدادی نیز مجروح شدند. این خبرنگار شهید و سه همکارش در حالی که با خودروی خود در منطقه علماالشعب در حال پوشش رسانه‌ای جنایات رژیم‌صهیونیستی بودند، هدف گلوله توپ این رژیم قرار گرفتند. مطابق آنچه سازمان گزارشگران بدون مرز اعلام کرده است، این حمله از ضلع شرقی محل استقرار این خبرنگار و از سمت مرز اسرائیل انجام شده و وقوع دو حمله به همین مکان ظرف کمتر از 30 ثانیه به وضوح از حمله هدفمند حکایت داشته است. همچنین حمزه الدحدوح، تصویربردار الجزیره، در ژانویه ۲۰۲۴ در حین پوشش خبری در رفح هدف حمله پهپادی قرار گرفت و جان باخت. پدر او، وائل الدحدوح، رئیس دفتر الجزیره در غزه، پیش‌تر همسر، دختر، پسر و نوه‌اش را در بمبارانی دیگر از دست داده بود، اما به کار خود ادامه داد تا به نمادی از مقاومت و فداکاری خبرنگاران در این بحران تبدیل شود. کشتار‌ها تنها به افراد محدود نشد و دفاتر رسانه‌ای نیز هدف قرار گرفتند. در دسامبر ۲۰۲۴، پنج خبرنگار شبکه «قدس الیوم» در اردوگاه نصیرات در یک ون با علامت واضح «رسانه» بمباران شدند. اسرائیل مدعی شد که این افراد اعضای جهاد اسلامی بودند، اما شواهد، از جمله ویدئو‌های سوخته شدن خودرو، این ادعا را رد کرد. این الگو در سراسر غزه تکرار شد. از شهادت محمد بشیر تلمس، خبرنگار خبرگزاری «صفا» در ژانویه ۲۰۲۵، تا میسره احمد صالح، که در نوامبر ۲۰۲۴ در میان آوارگان کشته شد.

90 درصد قربانیان رسانه‌ای جهان فلسطینی‌اند
کمیته حفاظت از خبرنگاران (CPJ) اعلام کرده که از اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۹۰ درصد قربانیان رسانه‌ای جهان فلسطینی بوده‌اند، که نشان‌دهنده تمرکز حملات بر روایت‌گران جنگ غزه است. این کشتار‌ها در حالی رخ داده که اسرائیل با حمایت غرب، به‌ویژه آمریکا، به حملات خود ادامه می‌دهد. سکوت رسانه‌های بزرگ و دولت‌های غربی در برابر این جنایات، انتقادات گسترده‌ای را برانگیخته است. گزارش CPJ در سال ۲۰۲۴، اسرائیل را مسئول «بیشترین قتل‌های هدفمند خبرنگاران بدون رسیدگی» دانست و این جنگ را خونین‌ترین دوره برای رسانه‌ها از سال ۱۹۹۲ توصیف کرد. خبرنگاران در غزه، با وجود قطع برق، اینترنت و تهدید دائمی، به روایت حقیقت ادامه داده‌اند، اما بهای آن را با جان خود پرداخته‌اند. این فاجعه نه‌تنها نقض قوانین بین‌المللی، بلکه هشداری به جهان است که سرکوب حقیقت، بخشی جدانشدنی از این جنگ است.

پروتکل خبرنگار‌‌کشی 
حمله اخیر رژیم‌صهیونیستی به چادر خبرنگاران در بیمارستان ناصر غزه که منجر به شهادت دو خبرنگار و زخمی شدن چندین نفر دیگر شد، نه یک حادثه بلکه بخشی از یک پروتکل جنگی طولانی‌مدت و عمدی در هدف‌گیری رسانه‌ها توسط اسرائیل است که پیش از آغاز جنگ در سال 2023 تعیین شده است. اسرائیل به‌طور سیستماتیک تلاش کرده تا صدای کسانی ‌که حقیقت را از مناطق جنگی گزارش می‌دهند، خاموش کند؛ سیاستی که با ادعای دموکراسی و آزادی بیان در تضاد آشکار قرار دارد. یکی از برجسته‌ترین نمونه‌ها، کشتار شیرین ابوعاقله، خبرنگار برجسته الجزیره، در ۱۱ می‌۲۰۲۲ است. ابوعاقله، که به‌دلیل گزارش‌هایش از کرانه باختری شناخته شده بود، هنگام پوشش خبری یک عملیات نظامی در جنین، با شلیک مستقیم یک تک‌تیرانداز اسرائیلی به سرش کشته شد. او جلیقه‌ای با علامت واضح «PRESS» به تن داشت، اما این امر مانع از هدف‌گیری عمدی او نشد. تحقیقات بعدی، از جمله گزارش سازمان ملل، تأیید کرد که هیچ تهدیدی از سوی او یا همکارانش وجود نداشته و این قتل عامدانه بوده است. با این حال، اسرائیل هرگز مسئولیت کامل را نپذیرفت و هیچ‌کس به‌طور جدی محاکمه نشد. مورد دیگر به بمباران برج الجلاء در غزه در ۱۵ می‌۲۰۲۱ بازمی‌گردد؛ ساختمانی که دفاتر الجزیره و آسوشیتدپرس را در خود جای داده بود. ارتش اسرائیل با ادعای وجود «اهداف نظامی» در این برج، آن را با خاک یکسان کرد، اما هیچ مدرکی برای اثبات این ادعا ارائه نشد. این موارد نشان می‌دهد که کشتار خبرنگاران یک پروتکل جنایتکارانه در ارتش رژیمی است که حتی برای کشتار مردم خودش نیز پروتکل جنگی هانیبال را به اجرا در‌می‌آورد تا مبادا سیاستمداران برای حفظ جان آن‌ها تحت فشار قرار بگیرند.

تکرار فاجعه انسان‌سوزی
یکی از هولناک‌ترین حوادثی که در ماه‌های اخیر در جریان جنگ غزه رخ داد و شباهت تکان‌دهنده‌ای به بمباران اخیر چادر خبرنگاران دارد، حمله اسرائیل به چادر‌های آوارگان در اردوگاه رفح بود که در آن ده‌ها فلسطینی زنده‌زنده در آتش سوختند. این فاجعه زمانی آغاز شد که ارتش اسرائیل با ادعای هدف‌گیری «مواضع حماس»، بمب‌هایی را بر اردوگاه آوارگان در منطقه تل‌السلطان در رفح پرتاب کرد. اما آنچه در واقعیت رخ داد، چیزی جز یک جنایت جنگی آشکار نبود؛ چادر‌های موقت که محل پناه صد‌ها خانواده آواره بود، در شعله‌های آتش فرو رفتند و تصاویری دلخراش از انسان‌هایی که در میان فریاد و استیصال در آتش می‌سوختند، در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. دست‌کم ۴۵ نفر، از جمله زنان و کودکان، در این حمله جان باختند و بیش از ۲۰۰ نفر دچار سوختگی‌های شدید شدند. آتش به‌سرعت در میان چادر‌های ساخته‌شده از مواد قابل‌اشتعال گسترش یافت و بسیاری از قربانیان حتی فرصتی برای فرار پیدا نکردند. اسرائیل پس از این حمله مدعی شد که این عملیات «هدفمند» بوده و هدفش دو عضو ارشد حماس بوده است، اما گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل، این ادعا را رد کردند و این اقدام را نقض آشکار قوانین بین‌المللی توصیف کردند. شباهت این جنایت با بمباران اخیر چادر خبرنگاران در بیمارستان ناصر، نشان‌دهنده الگویی سیستماتیک در رفتار اسرائیل است. الگویی که پس از حمله به بیمارستان‌ها و آمبولانس‌ها اکنون هدف قرار دادن چادر خبرنگاران را نیز به عنوان یک پروتکل جنگی پذیرفته است.

آزادی بیان در حصار آتش
آمریکا و هم‌پیمانان اروپایی‌اش در برابر جنایات پی‌درپی اسرائیل در غزه، لب فروبسته‌اند و این خاموشی نه‌تنها راه را برای تداوم تجاوزات اسرائیل هموار کرده، بلکه پرده از تناقض عمیق میان شعار‌های دیرپای غرب درباره دموکراسی و آزادی بیان برداشته است. صحنه‌‌ جان‌سوز سوختن یک خبرنگار پیش چشم دوربین‌ها، چون آینه‌ای شکسته، فروپاشی ادعا‌های آزادی‌خواهانه‌ غرب را به تصویر کشیده است. در حالی که کشور‌های غربی، به‌ویژه ایالات متحده، خود را پرچم‌دار دفاع از حقوق رسانه‌ها می‌دانند، بی‌تفاوتی‌شان به قتل هدفمند خبرنگاران در غزه، دورویی آشکاری را که منتقدان سال‌هاست فریاد می‌زنند، عیان می‌سازد. جنایات اسرائیل، با پشتیبانی پیدا و پنهان آمریکا و اروپا، چهره‌‌ واقعی این به‌اصطلاح «آزادی» را به رخ جهانیان کشیده است. خبرنگاران که در گوشه و کنار جهان نگهبانان حقیقت خوانده می‌شوند، در غزه به سیبل اصلی تبدیل شده‌اند. در این میان، بنیامین نتانیاهو، سکان‌دار اسرائیل، راهی آمریکا شده تا از دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور این کشور، چتر حمایتی گسترده‌تری طلب کند. نتانیاهو به دنبال تثبیت روایتی است که این جنایات را با برچسب «جنگ علیه تروریسم» سفید کند، حال آنکه افکار عمومی جهان شاهد خفقان حقیقت و قتل‌عام بی‌رحمانه بی‌گناهان بوده و به روش‌های مختلف صدای اعتراض خود را بلند کرده است که آخرین نمونه آن نیز چیدن بیش از 17 هزار و 400 جفت کفش در مقابل کاخ سفید به یاد کودکان کشته‌شده در غزه است.