به گزارش جهت پرس؛ تارنمای «هیل» طی مطلبی خروج ترامپ از برجام را یکی از بدترین اشتباهات تاریخی سیاست خارجی آمریکا توصیف و تاکید کرد: انتخاب مسعود پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهوری ایران، فرصت خوبی برای بایدن خواهد بود تا با بازگشت به برجام دوران ریاست جمهوری خود را با یک پیروزی بزرگ امنیتی به پایان رسانده و شرایط را برای یک خاورمیانه صلح‌آمیز و با ثبات مهیا کند.
دیلان ویلیامز، معاون رئیس مرکز سیاست بین‌الملل در امور دولت طی این مقاله فروپاشی تدریجی توافق هسته‌ای ایران موسوم به برجام که در پی خروج یکجانبه دونالد ترامپ، ‌رئیس‌جمهوری سابق آمریکا صورت گرفت را مسبب خسارات همه‌جانبه، هم برای ایالات متحده و هم برای امنیت خاورمیانه عنوان کرد.
نویسنده در ادامه افزود:
جو بایدن، ‌رئیس‌جمهوری آمریکا در اوایل دولتش این فرصت را داشت تا برجام را دوباره احیا کند. بسیاری از کارشناسان به او توصیه کردند که فوراً خروج فاجعه‌بار ترامپ از توافق را لغو و تنش‌ها با ایران را از طریق دیپلماتیک کاهش دهد. این در حالی بود که وی به عنوان نامزد انتخاباتی سال ۲۰۲۰، صریحاً قول داده بود که این کار را انجام خواهد داد.
به گزارش ایرنا از «هیل»، در بخشی از این تحلیل آمده است: با این حال، دولت بایدن پس از روی کار آمدن، دیپلماسی با ایران را به تعویق انداخت و در بسیاری از موارد رویکردهای فاجعه بار سلف خود را ادامه داده و حتی آنها را گسترش داد. تحریم‌های اعمال شده از سوی ترامپ در نقض توافق هسته‌ای ایران نه‌تنها در دولت بایدن باقی ماند، بلکه افزایش پیدا کرد.
ویلیامز، انتخاب مسعود پزشکیان به‌ عنوان رئیس‌جمهور بعدی ایران را دریچه‌ای دیگر برای یک توافق جدید با ایران و مجالی برای بازگرداندن برخی از حیاتی‌ترین اجزای برجام عنوان کرده و نوشت: پزشکیان، یکی از حامیان توافق ایران در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) بود و صراحتاً درهای دیپلماسی را برای احیای توافق هسته‌ای ایران در ازای لغو تحریم‌های ضدایرانی باز کرده است. این به
جو بایدن فرصتی پیش‌بینی نشده و در عین حال زمان‌بندی شده می‌دهد تا برای پیشبرد امنیت ایالات متحده و خاورمیانه، ‌در زمان باقی مانده تا پایان دوره ریاست جمهوری خود به کاهش تنش بین دو کشور، بپردازد.
در بخش دیگری از این مقاله آمده است: مزایای احیای دیپلماسی به‌طور ویژه زمانی آشکار می‌شود که بدانیم حفظ و گسترش سیاست فاجعه‌بار «فشار حداکثری» ترامپ در مورد تحریم‌های فزاینده علیه ایران، نتوانست مانع از پیشرفت‌های هسته‌ای ایران شود. از سوی دیگر، ‌تجدید رویکرد دیپلماتیک در پرونده هسته‌ای ایران و حتی موضوعات فراتر از آن راهی برای دوری از تشدید تنش در میان درگیری‌های متعدد اما مرتبط در خاورمیانه را
فراهم می‌کند.
نویسنده روشن شدن مزایای دیپلماسی نسبت به تداوم تشدید تنش با ایران را روزنه‌ای برای ملاحظات سیاسی کامالا هریس، ‌معاون رئیس‌جمهوری آمریکا و نامزد احتمالی دموکرات‌ها در انتخابات پیش روی این کشور عنوان کرده و نوشت: برجام در بدو پیدایش مورد حمایت اکثریت آمریکایی‌ها قرار گرفت و حتی زمانی که ترامپ از این توافق خارج شد، محبوبیت بیشتری پیدا کرد. خروج ترامپ از این توافق توسط کمتر از یک نفر از هر ۳ آمریکایی حمایت شد. نظرسنجی که توسط شورای روابط عمومی شیکاگو در سپتامبر گذشته انجام شد، ‌نشان‌دهنده حمایت بالای آمریکایی‌ها برای تجدید تعامل ایران بود. بر اساس این مطالعه، ۶۳ درصد از آمریکایی‌ها، از جمله ۵۵ درصد جمهوری‌خواهان، موافق مشارکت ایالات متحده با ایران در توافقی بودند که در ازای حداقل یک دهه محدودیت‌های سخت بر برنامه هسته‌ای ایران، برخی تحریم‌ها علیه ایران لغو شود. همان مطالعه نشان داد که ۷۲ درصد از آمریکایی‌ها- از جمله ۷۶ درصد از دموکرات‌ها، ۷۴ درصد از مستقل‌ها و ۶۵ درصد از جمهوری‌خواهان- از مذاکرات مستقیم بین ایالات متحده و ایران حمایت می‌کنند. با توجه به انتخابات پیش روی ریاست جمهوری در آمریکا، ‌ این اعداد تایید قوی افکار عمومی آمریکا از این موضوع در مقایسه با هر سیاست دیگری
است.
ویلیامز بزرگ‌ترین مانع، برای بازگرداندن توافق هسته‌ای ایران را عدم اطمینان ایران و بقیه جهان از توافق حاصل شده احتمالی یا پیشرفت در مذاکرات انجام شده در دوره ریاست جمهوری بایدن، در صورت بازگشت مجدد ترامپ به قدرت عنوان کرده و افزود: هرچند انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بر اساس دستیابی به توافق با ایران پیش نخواهد رفت، اما پیگیری و نهائی شدن این توافق در ماه‌های آینده به ایجاد انگیزه و پرشورتر شدن انتخاب پیش‌رو، به‌ویژه در میان مستقل‌ها و دموکرات‌هایی که طرفدار این توافق بودند، کمک
می‌کند.
این مقاله در پایان افزود: با توجه به اینکه دولت بایدن در خاورمیانه نسبت به سایر بخش‌های کارنامه خود به دستاوردهای کمتری دست یافته، احیای برجام، فرصتی برای نشان دادن تلاش دولت بایدن در ارتقای امنیت و تنش‌زدایی در منطقه است که هدر دادن آن
عاقلانه نیست.