به گزارش جهت،این روزها محسن رضایی با عزمی جزم وارد میدان شده تا در ردای یک نظامی و البته ژستی اقتصاددان که هرازگاهی نیز گریزی به دیپلماسی می‌زند جلب توجه کند تا برای انتخابات 1400 مردم را به خود جذب کند. او که از اواسط دهه 80 به خیال سیاست و ریاست، قبای نظامی‌گری از تن درآورد و وارد رقابت ریاست‌ جمهوری شد اما هیچگاه بخت همراهش نبود.

در انتخابات ریاست ‌جمهوری سال 84 آمد و قول داد که تا آخر بماند اما نتیجه نظرسنجی‌ها باعث شد که به قولش وفادار نماند و انصراف بدهد. در سال 88 و 92 نیز بار دیگر وارد عرصه رقابت شد و دست خالی برگشت. او حالا با سابقه دو بار شکست در انتخابات ریاست‌ جمهوری، تنه به تنه رکوردهای قالیباف می‎‌زند و به نظر می‌رسد هر چه بر احتمال آمدن قالیباف افزوده می‌شود برادر محسن نیز نمی‌خواهد بی‌خیال رقابت با او شود وکم بیاورد.

آیا رضایی گزینه اصولگرایان است؟
در روزهایی که رضایی با اظهارات و رفتارهایش پالس ورود جدی‌اش در انتخابات را به رقبا می‌فرستد این تصور که اصولگرایان روی او سرمایه‌گذاری کنند بعید به نظر می‌آید. چندی پیش حمیدرضا ترقی در گفتگویی بیان کرد که انتخاب اصولگرایان باید بتواند جاذب آرای مردمی باشد و کارنامه رضایی در این باره درخشان نیست. شاید همین دلیل موجب شده تا رضایی در این دوره با شتابزدگی بیشتری رفتار کند.

اگر رضایی در انتخابات گذشته خود را اقتصاددان کاردرستی معرفی می‌کرد تا یک نظامی، حالا با گرم شدن بحث حول ورود نظامیان در انتخابات، از نظامی بودن خودش نیز می‌گوید تا در کورس نظامیان عقب نیفتد. او حتی با دفاع از ورود نظامیان به قدرت می‌گوید:«اگر نظامیان بر سر کار بیایند دست دزدها را قطع می‌کنند و تا آخرین قطره‌ای که از بیت المال رفته به خزانه باز می‌گردانند و به دست مردم می‌رسانند.»

رضایی حتی پا را فراتر از این گذاشته و نظامی‌ها را با امیرکبیر مقایسه می‌کند و می‌گوید:«امیرکبیر را ببینید او ابتدا امیرنظام بود و بعد امیرکبیر شد و موضوع کاندیدای نظامی هم در ایران همین است. امیرکبیر قبل از آنکه مسئولیت صدراعظمی را در دولت برعهده بگیرد، به مدت طولانی در نیروهای مسلح بود و… به پشتوانه آن تجربه توانست، مدیریت اجرایی کشور را ظرف مدت کوتاهی متحول کند.»

همه تلاش‌های رضایی
رضایی اگر چه بر نظامی‌ بودن خود مانور می‌دهد ولی اظهاراتش نشان می‌دهد با توجه به فضای کشور همچنان ترجیح می‌دهد بر اقتصادی بودن چهره خود تاکید کند. چنانچه در سفرهای اخیرش به استان البرز و فارس شعارهای اقتصادی گذشته خود را تکرار کرده و گفته ۲۰ سال است بر ایجاد ایالت‌های اقتصادی در کشور تاکید می‌کند ولی تاکنون عملی نشده، همچنین او اظهار کرده با ایجاد ایالت‌های اقتصادی مردم هر استان می‌توانند در خصوص سپرده‌های بانکی خود تصمیم بگیرند و این طور نخواهد بود که مالیات استان‌ها به تهران سرازیر شود.

وی حتی ادعا کرده است که اگر رئیس جمهور شود حتی یک نفر هم بیکار نخواهد ماند. ادعایی عجیب که نشان می‌دهد او خیال دارد تا این بار برای جلب نظر توده مردم از وعده‌هایی این چنین نیز بهره گیرد. محسن رضایی که گمان می‌کند با توجه به سنش این آخرین فرصت او درانتخابات است بنا دارد تا هر طور شده پیروز میدان شود. اما با همه این‌ها واقعیت تلخ این است که در هر دوره از انتخابات گذشته رضایی، هیچ‌گاه گزینه مورد حمایت اصولگرایان نبوده و این بار هم به نظر نمی‌رسد رضایی با تمام حربه‌هایی که به کار می‌برد گزینه دلخواه اصولگرایان باشد؛ اما گویا این فرمانده قدیمی سپاه به این امر اصلا نمی‌اندیشد و راه خود را در پیش گرفته؛ راهی که فرجامش، تلخکامی برادر محسن است آن هم برای بار چندم! البته اگر نیت محسن رضایی گرم کردن تنور انتخابات و بیان نظرات کارشناسی و افزایش آگاهی مردمی و حتی نامزدهای انتخابات باشد، این تلخ کامی می‌تواند تبدیل به یک عاقبت بخیری شیرین شود.