۱۳ تیر ماه و در بیست و سومین نشست سران سازمان همکاری شانگهای که به صورت مجازی و به ریاست هند برگزار شد، عضویت جمهوری اسلامی ایران در این سازمان به صورت رسمی اعلام شد. بر این اساس جمهوری اسلامی ایران نهمین عضو سازمان همکاری شانگهای شد. چین،‌ روسیه، هند،‌ قزاقستان، تاجیکستان، قرقیزستان، پاکستان و ازبکستان هشت عضو اصلی این سازمان هستند که با پیوستن ایران در حال حاضر این سازمان ۹ عضو دائم دارد. امارات عربی متحده نیز اردیبهشت سالجاری توانست شریک گفت‌وگو در سازمان همکاری شانگهای شود.

سازمان همکاری شانگهای در سال ۱۹۹۶ توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان با هدف برقرار کردن موازنه قدرت در برابر نفوذ آمریکا و ناتو به نام شانگهای پنج پایه‌گذاری شد و بعد از پیوستن ازبکستان به آن، سازمان همکاری شانگهای نام گرفت. سازمان همکاری شانگهای رسما در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۱ میلادی تأسیس و دفتر مرکزی آن در چین ایجاد شد. زبان رسمی این سازمان روسی و چینی است.

جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۰۵ و چهار سال بعد از تشکیل رسمی این سازمان به همراه هند و پاکستان عضو ناظر سازمان همکاری شانگهای شد و یک سال بعد ( ۲۰۰۶ میلادی) درخواست عضویت دائم در این سازمان را مطرح کرد. هند و پاکستان در تابستان سال ۲۰۱۶ میلادی به عضویت دائم این سازمان درآمدند. 

عضویت دائم ایران در بیست و یکمین اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای در ۲۶ شهریور ۱۴۰۰ با حضور آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی در دوشنبه پایتخت تاجیکستان مورد پذیرش اعضای این سازمان قرار گرفت و یادداشت تعهدات عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای هم ۲۳ شهریور ۱۴۰۱ توسط حسین امیرعبداللهیان در نشست سران شانگهای در سمرقند امضا شد.

این اتفاق زمانی رخ داد که ادعای بلد بودن زبان دنیای اصلاح طلبان گوش عالم را کرد بود. رسما در 8 سال دولت یازدهم و دوازدهم ارتباط دیپلماتیک ایران با برخی کشورهای مهم جهان بسته شده بود.  بعد از اعلام رسمی ایران برای عضو دائم شدن تلاش آنچنانی نشد تا اینکه در این دوسال با تلاش‌های بسیار دولت سیزدهم بغیر از سرگیری روابط دیپلماتیک بین برخی کشورهای خارجی دیروز سه شنبه رسما عضویت ایران در شانگهای پذیرفته و اعلام شد.

کاربران فضای مجازی از این اتفاق بسیار خوشحال و واکنش‌هایی را در این خصوص منتشر کردند.