«ابراهیم اصغرزاده» عضو شورای شهر اول منحله تهران- به ریاست عبدالله نوری و نائب رئیسی سعید حجاریان- و رئیس کمیته سیاسی نهاد اجماع ساز اصلاحات(ناسا) در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: «به فرض اگر اصلاح‌طلبان تمام‌قد وارد انتخابات(ریاست جمهوری ۱۴۰۰) می‌شدند و برنامه‌ای رادیکال برای اصلاح امور ارائه می‌دادند، معلوم نبود مورد استقبال قرار بگیرد؛ چون باور مردم به اثربخشی آنها در طول سال‌های گذشته…کاملا از دست رفته بود…

اصغرزاده در ادامه گفت: «بهتر است دوپارگی اصلاحات را به‌ رسمیت بشناسیم و عناصر فرصت‌طلب را از مرکزیت تصمیم‌گیری جبهه دور کنیم…اینکه اصلاح‌طلبان نتوانستند درک به‌موقعی از تحولات اجتماعی داشته باشند، حرف درستی است…اصلاح طلبان با تکیه به گفتاردرمانی دولت تخم‌مرغ‌های‌شان را در سبدی گذاشتند که سوراخ بود».

جریان اصلاح طلب اینگونه وانمود می کند که نسبتش با دولت روحانی صرفا در حد یک حامی انتخاباتی بوده که در سال های ۹۲ و ۹۶ پست در پاستور مانده و هیچ سهمی از دولت روحانی نصیب آن نشده است.

برخلاف این ادعا، یکی از علت های اصلی کارنامه بسیار ضعیف دولت روحانی این بود که اکثریت مطلق دولت در اختیار جریان اصلاح طلب قرار گرفت.

امثال آخوندی و زنگنه و نعمت زاده و نجفی و ربیعی و جهانگیری و عیسی کلانتری و ابتکار و مولاوردی و حسین فریدون و…اشخاصی بودند که در سال ۸۸ در ستادهای موسوی و کروبی حضور داشته و در سال های ۹۲ و ۹۶ نیز به دولت روحانی راه یافتند.

به عبارت دیگر، دولت روحانی همان دولت میرحسین موسوی و کروبی بود که با ۴ سال تاخیر روی کار آمد که اگر دولت موسوی یا کروبی در سال ۸۸ در انتخابات پیروز می شدند، امثال آخوندی و زنگنه و نعمت زاده و حسین فریدون و ربیعی در رأس دولت حضور داشته و ۴ سال زودتر به رکورد دلار ۳۲ هزارتومانی و مرغ ۴۰ هزارتومانی و پراید ۱۴۰ میلیونی و…می رسیدیم.

طیف اصلاح طلب دو خصوصیت بارز دارد؛ بی مسئولیتی و بی برنامه بودن. این طیف هیچ طرح و برنامه ای برای اداره کشور و رفع مشکلات مردم ندارد و علیرغم حضور در قدرت، مسئولیت اقدامات خود را هم نمی پذیرد.