به گزارش جهت پرس؛ در خیابان‌ها و محله‌های پرنشاط شرق تهران، گروهی از مادران دهه‌های شصتی و هفتادی، باهمت و هم‌دلّی، دنیای متفاوتی را رقم زده‌اند. این زنان، با درک عمیق از چالش‌های فرزندآوری و بچه‌دارشدن در شرایط سخت، تصمیم گرفتند خودشان را به جامعه نشان دهند و دست در دست هم مسیر رشد و شکوفایی خانواده‌هایشان را هموار کنند.این مادران، ابتدا فکر می‌کردند که مهم‌ترین موانع برای بچه‌دارشدن، نبود حمایت‌های لازم و احساس تنهایی است؛ در خارج از شهر و در میان انبوه بحران‌ها، بسیاری دست‌تنها بودند. به همین خاطر، تصمیم گرفتند گروه‌های محله‌ای تشکیل دهند تا نه‌تنها با هم دوست شوند، بلکه در کنار هم، در کارهای روزمره و سختی‌ها شریک باشند.آنچه آن‌ها را متمایز می‌کند، تلاش بی‌وقفه و جمعی‌شان برای ایجاد فضایی پر از مهر و محبت است. جشن‌ها، مراسمات مذهبی و دورهمی‌ها که هر کدام نماد اتحاد و همبستگی است، نمونه‌های کوچکی از این تلاش است.این مادران که اغلب تحصیلات عالیه دارند، با درک چالش‌های واقعی فرزندآوری و مسئولیت‌های سنگین مادری، گرد هم آمده‌اند. آن‌ها دریافته‌اند که یکی از بزرگ‌ترین موانع پیشروی مادران، احساس تنهایی و عدم دسترسی به حمایت‌های کافی است. به همین دلیل، تصمیم گرفتند با تشکیل گروه‌های محلی، فضایی صمیمی و امن ایجاد کنند تا در آن، مادران بتوانند بی‌هیچ قید و شرطی، از تجربیات یکدیگر بیاموزند و در مواقع نیاز، روی کمک هم حساب کنند. «فکر می‌کردیم اگر کنار هم باشیم، خیلی از سختی‌ها قابل تحمل تر می‌شه. اگر یکی مریض شد، یکی دیگه بتونه از بچه‌ش نگهداری کنه. اگر یکی کار داشت، یکی دیگه بتونه کمکش کنه.» این جملات، گویای روحیهٔ همدلی و همکاری است که در این گروه‌ها جریان دارد.

جشن‌ها و دورهمی‌ها، بهانه‌ای است برای تقویت این پیوندها. جشن میلاد امام رضا (ع) در پارک، نمونه‌ای بارز از این همبستگی است. هر کس وظیفه‌ای را بر عهده می‌گیرد: یکی میز و صندلی می‌آورد، دیگری شیرینی تهیه می‌کند، و عده‌ای هم مسئول سرگرم‌کردن بچه‌ها می‌شوند. حتی نوجوانان هم در این فعالیت‌ها سهیم هستند و با اجرای برنامه‌های مذهبی، شور و نشاط خاصی به مراسم می‌بخشند.«ما یاد گرفتیم که همیشه میزبان باشیم. هر کس در حد توانش کمک می‌کنه. مهم اینه که همه با هم باشیم و حس کنیم که تنها نیستیم.»

«نهضت مادری»؛ آغوشی باز برای مادران و فرزندان

یکی از ابتکارات جالب این گروه، «نهضت مادری» است. در این طرح، مادران در روضه‌های خانگی و مراسم‌های مختلف، فضایی امن و آرام برای کودکان فراهم می‌کنند. دیگر خبری از نگاه‌های سنگین و «هیس» گفتن‌های آزاردهنده نیست. کودکان آزادانه بازی می‌کنند و مادران با خیال راحت به مراسم گوش می‌دهند.«ما می‌خواستیم فضایی ایجاد کنیم که مادران دغدغهٔ بچه‌داری نداشته باشند و بتونن با آرامش در فعالیت‌های مذهبی شرکت کنن. مهم اینه که همهٔ ما احساس کنیم که عضوی از یک خانوادهٔ بزرگ‌تر هستیم.»

این گروه‌ها، فعالیت‌های خود را تنها به برگزاری جشن و دورهمی محدود نکرده‌اند. آن‌ها در قالب گروه‌های جهادی، به کمک مادران باردار و نیازمند می‌شتابند، برای زنان سرپرست خانوار شغل ایجاد می‌کنند، و با راه‌اندازی بازارچه‌های خیریه، به نیازمندان کمک می‌کنند.«کارگروه امهات القدس» با جمع‌آوری کمک‌های مردمی، بیمارستان و سرویس بهداشتی برای مردم غزه و لبنان می‌سازد. «کارگروه دل‌آرام مادری» خدمات مشاوره پزشکی رایگان به مادران ارائه می‌دهد و «کارگروه بانوکا» با تولید محصولات باکیفیت و با محتوای اسلامی ایرانی، به توسعهٔ اقتصاد محلی کمک می‌کند.

آینده‌ای روشن با همدلی و همیاری

این مادران، با شعار «فرزند بیشتر، زندگی بانشاط‌تر»، به آینده‌ای روشن امیدوارند. آن‌ها باور دارند که با همدلی و همیاری، می‌توانند جامعه‌ای سالم‌تر، شاداب‌تر و پویاتر بسازند.آنچه در محله‌های پیروزی و پاسدار گمنام در حال رخ‌دادن است، فراتر از یک حرکت اجتماعی است. این یک انقلاب مادرانه است؛ انقلابی که بر پایه عشق، ایمان و همدلی بنا شده است و باید بگوییم که شاید این افراد با همدلی‌های مادرانه خود فرزندآوری را برای زنان همسایه آسان کردند و راهی پیش روی مسئولان امر گذاشتند.