سید آرش وکیلیان، کارشناس فضای مجازی در یادداشتی با موضوع بررسی مواضع ایران نسبت به غزه نوشت: راه حل ایران در برابر سایر راه حل های ارایه شده برای مسأله مناقشه اسراییل-فلسطین چیست؟ آیا راه حل کشتن یا اخراج یهودیان ساکن آنجا است؟ اول راه حل ها و مشکلاتشان را مرور کنیم: ۱- راه حل اسراییل: طرح اسراییل آن است که به زور جنگ یا مذاکره سرزمین فلسطین را تدریجا تصاحب کند و اغلب مردم فلسطین را تا حد امکان از حقوق خود محروم کند. نتیجه عملی این راه حل ایجاد رژیم آپارتاید مشابه آفریقای جنوبی سابق خواهد بود. ۲- راه حل جمال عبدالناصر: طرح ناصر و دول عرب متحدش آن بود که با جنگ کل سرزمین فلسطین و اسراییل را تصاحب کند و یهودیان آنجا را اخراج کند. این راه حل پس از دو شکست جبهه متحد عربی در جنگهای سال ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ متروک شد. ۳- راه حل دو‌ دولت: راه حل پیشنهادی سازمان ملل و برخی دول غربی آن است که دو دولت اسراییلی و فلسطینی مستقل تشکیل شود و صلح برقرار گردد. اشکال این طرح دو‌تاست یکی لزوم خروج اسراییل از سرزمین اشغالی ۱۹۶۷ و دیگری پذیرش دولت مستقل فلسطینی که عملا اسراییل زیر بار آن نخواهد رفت. در برابر راه حل های فوق جمهوری اسلامی ایران بنا بر این تحلیل که وضعیت اسراییل شبیه وضعیت آفریقای جنوبی دوران آپارتاید است ، راه حل خود را رسماً به سازمان ملل ارایه کرده است. در این رویکرد وضعیت مناقشه اسراییل-فلسطین این طور است: استعمارگرانی سرزمینی را با زور تصاحب و ساکنان آن را از حقوق طبیعی و اولیه شان محروم کرده اند و با جنگ و مذاکره هم آنجا را تخلیه نخواهند کرد. لذا «برگزاری همه پرسی از همه ساکنان این سرزمین از هر دین و تباری اعم از آنها که رسما در آن سرزمین فعلا سکونت دارند یا آنها که در اردوگاه های آوارگان کشورهای همسایه زندگی می کنند، راه حلی دموکراتیک است که مثل آفریقای جنوبی میتواند منجر به زندگی مسالمت آمیز و صلح پایدار شود.» استراتژی جمهوری اسلامی آن است که به غرب ثابت کند راه حل اول یعنی اشغال که دولت اسراییل آن را دنبال میکند، هرگز به صلح پایدار و مشروع ختم نخواهد شد و برای این منظور یک جبهه مقاومت تشکیل داده و از فلسطینی های مبارز حمایت می کند. عده ای میگویند آیا به هزینه مالی و انسانی اش می ارزد: ۱- هزینه برای فلسطینی ها: اگر زندگی فلسطینی های ساکن مناطق اشغالی تحت کنترل تشکیلات خودگردان با غزه مقایسه شود معلوم میشود که اینها تحت یک سرکوب مستمر هستند و اشغالگران هر روز به حقوق آنها دست اندازی میکنند و اگر مقاومت کنند آنها را زندانی میکنند یا میکشند. یعنی این طور نیست که فقط آنکه راه مقاومت را برگزیده تلفات بدهد. ۲- هزینه برای ایران: ایران به علت دشمنی با رژیم اشغالگر و آپارتاید اسراییل مستمرا در معرض فشارهای بین المللی ناشی از لابی صهیونیستی است. در این حالت دو‌ رویکرد قابل اتخاذ است اول پایبندی به آرمانها و دفاع از حقوق مردم مظلوم فلسطین با توجه به اینکه یک رژیم اشغالگر پس از غلبه بر چالش فلسطین متوقف نخواهد شد و همان طور که اکنون آب اردن را نیز تصاحب کرده، این پروژه توسعه خواهد یافت. دوم مصالحه و چشم بستن بر جنایات اسراییل و عواقب آن که در کوتاه مدت منافعی را تامین می‌کند اما در بلندمدت و تحکیم موقعیت اسراییل اصلا چشم انداز یک صلح پایدار را ندارد. جمهوری اسلامی ایران راه اول را پی گرفته است و عده ای هم طبعا با ان مخالفند. ۳ نقد: جمهوری اسلامی ایران در حوزه دیپلماسی عمومی و ترویج راه اول بسیار ضعیف بوده و عملا اغلب مردم ایران و جهان فرق راه حل ایران و مصر ناصر را نمی دانند.