به گزارش جهت پرس؛ حسین کمیلی فعال فرهنگی در یادداشتی نوشت:‌ بجز آن دشمنان خارجی، دو دسته ظاهرا خودی! هم، از اینکه سید رفت خوشحالند!؛

دسته اول خط تحجر؛
اینهایی اند که جاهلانه یا عالمانه، مساله را مذهبی می کنند! از سنی و شیعه! سنی ای که جایگاه سید در قضیه فلسطین را فهم نمی کند، فدا شدن سید برای غزه را نادیده می گیرد! و شیعیانی که می گفتند و می گویند، سید با حمایت از این سنی های فلسطینی، خودش را خوار کرد!! حاضر نبودند حتی برای جبهه مقاومت دعا کنند و ژست شیعگی اصیل می گرفتند!

دسته دوم خط سازش؛
همان ها که سید، با مقاومتش کار را برایشان سخت می کرد. می‌گفتند مناسبات را طوری جلو ببریم که در «تله جنگ» نیفتیم! منظورشان اما این نبود چون خود سید هم از این امر مراقبت می کرد با عقلانیت تمام و با تعهد تمام نسبت به لبنان و منطقه عمل می کرد؛ منظور آنها اما این است که با شیطان، صلح کنیم! با کدخدا ببندیم! می خواهند بسازند، می‌خواهند عادی سازی کنند، می خواهند دعوا نکنند! حتی با سگ هاری که می درد!! این دسته هم با رفتن سید، نفس راحتی کشیدند، از دست سید راحت شدند! سید ول کن مبارزه نبود! سید تحقیر را نمی پذیرفت…

اگر تبیین نکنیم؛ هر دوی اینها از مردم عادی، نیرو و طرفدار می‌گیرند.. یکی با رخنه در مراکز جریان معرفت دینی و آیینی و…، یکی هم با سوار شدن روی موج مشکلات اقتصادی و گرانی ها و…