به گزارش جهت پرس؛ در ایام رقابت های انتخاباتی یکی از موضوعات مطروحه در مورد دولت آینده پزشکیان که به ویژه از جانب رقبای ایشان مطرح می شد این بود که دولت او ” دولت سوم روحانی یا خاتمی ” می باشد.

هر چند ایشان این گزاره را رد می کرد اما حضور پر رنگ و موثر برخی از اعضا کابینه روحانی در ستاد ایشان و فعالیت شدید آنها دراین  ستادها ، باعث شده بود که دست رقبا برای مطرح کردن این گزاره چندان خالی هم نباشد.

و اما در مورد دولت سوم خاتمی بودن ، واقعیت این است که  برخی از اصلاح طلبان اتفاقا دولت او را دولت سوم خاتمی معرفی کرده و این موضوع را نه  تنها یک نکته منفی و یا تهدید بلکه ازامتیازات دولت پزشکیان نیز برمی شمردند.

مسلما هر دولتی نقاط ضعف و قوت خود را دارد و اینکه کدام دولت در مجموع عملکرد بهتری داشته و مردم از آن رضایت بیشتری داشته اند در رای آنها متبلور می شود.

اصلاح طلبان به شدت اصرار دارند که بهترین دولت پس از جنگ تا به امروز را  دولت اصلاحات قلمداد کنند ، و در نتیجه بدشان نمی آید که دولت پزشکیان را دولت سوم خاتمی معرفی نمایند .

خوب به فرض حرف آنها را قبول کردیم اما لطفا فقط  به این  یک سئوال و شبهه  که خلاف ادعای آنها را اثبات می کند  پاسخ دهند :

اگر اینگونه  است و دولت خاتمی 7د جمهوری و  انتخاباتی که دولت اصلاحات برگزار کرد که یکی از سالم ترین و رقابتی ترین انتخابات ها هم شمرده می شود و چندین نامزد اصلاح طلب مطرح و قدرتمند  در جمع نامزدها وجود داشت، به نامزدی رای دادند که افکار و نظراتش 180 درجه در خلاف جهت  آرا و نظرات رییس دولت اصلاحات جناب آقای خاتمی ، دولت او و کل جریان اصلاحات بوده است ؟ *

اگر آنگونه که اصلاح طلبان می گویند دولت آنها اینقدر خوب بوده  طبیعتا مردم باید به نامزدی رای می داند که در راستای دولت گذشته باشد نه آنکه از بین همه نامزدها اتفاقا کسی رای آورد که کاملا در خلاف جهت آنها حرکت می کرده است.

رای مردم یعنی اینکه آنها در مجموع ازدولت خاتمی رضایت نداشته اند و با رای خود این عدم رضایت را عملا نشان داده اند.

پس دولت سوم خاتمی بودن هم نمی تواند گزینه خوبی برای رییس جمهور منتخب باشد و او چاره ای ندارد جز این که  “دولت اول پزشکیان ” را تشکیل دهد.

دولت اول پزشکیان دولتی است که می تواند از دولت اول و دوم  خاتمی و احمدی نژاد و روحانی و سه ساله اول رییسی حداکثر بهره را ببرد ، بدی هایشان را وانهد و خوبی هایشان را فراگیرد.

دولتی که چه خوب باشد و چه بد به نام اوست و اعضا کابینه اش و نه هیچ دولت دیگری .

او باید در این صحنه یکتای هنرمندی ، نغمه خود را بخواند و هنگامی که از این صحنه همواره به جای  می رود ، امیدوار باشد  که مردم  خرم نغمه  او را تا همیشه به یادهاشان سپرده باشند.