صهیونیسم در طول تاریخ خود برای کسب و تثبیت قدرت خود از هیچ ابزاری دریغ نکرده است؛ ترور، یکی از ابزارهای مهم آن‌ها در این راستاست که دوستان و دشمنان صهیونیست از چشیدن طعم آن بی‌نصیب نمانده‌اند. رژیم صهیونیستی نیز به عنوان بخشی از این جریان، برای ایجاد و تثبیت دولت صهیونیستی در زمان‌های مختلف از ابزار ترور برای برداشتن موانع پیش روی خود استفاده کرده است. به‌جز ده‌ها عملیاتِ تروریستی بزرگی که رژیم صهیونیستی قبل و بعد از تأسیس خود در سال 1948، ضد فلسطینیان، لبنانی‌ها و دیگر مردم منطقه صورت داده است، چندین عملیات تروریستی نیز ضد حامیان آن‌ها از جمله بریتانیا و آمریکا و حتی ضد یهودیان مهاجر به فلسطین در طول این سال‌ها انجام گرفته است.

یکی از آن‌ها فاجعه‌ کشتی پاتریا است که در این ماجرا ١٨٠٠ اشغال‌گر یهودی کشته می‌شوند.

صهیونیست‌ها علاوه بر اینکه به حامیان خود رحم نکردند، ضد اتباع خود نیز عملیات تروریستی انجام دادند. صهیونیسم همواره مظلوم‌نمایی را جزئی از سیاست خود برای پیش برد اهدافشان می‌داند. در همین راستا و با توجه به اِعمال محدودیت‌هایی که از سوی بریتانیا برای ورود یهودیان مهاجر به فلسطین صورت می‌گرفت، گروه هاگانا برای تحت تأثیر قرار دادن جامعه جهانی و فشار بر بریتانیا، «کشتی پاتریا» حامل 1800 مهاجر یهودی را در 25 نوابر 1940 منفجر و غرق می‌کند که در این فاجعه 267 نفر کشته و 172 نفر دیگر زخمی می‌شوند. در 24 فوریه 1942 نیز فاجعه دیگری برای یهودیان رخ داد؛ کشتی استروما در دریای سیاه با انفجار بمبی در آن غرق شد و 769 نفر از مسافران کشتی کشته شدند؛ آژانس یهود بلافاصله اعلام کرد که این حادثه یک خودکشی دسته‌جمعی در اعتراض بمه ممانعت انگلیسی‌ها به ورود به فلسطین بوده است؛ صهیونیست‌ها با جاروجنجال زیاد و با استفاده از این فاجعه خواستار بازگشایی دروازه‌های فلسطین بر روی یهودیان مهاجر شدند.

آژانس یهود به دنبال این حادثه اقدام به برانگیختن افکار عمومی علیه انگلیس نموده و انفجار را یک عمل افتخاری در اعتراض به جلوگیری از مهاجرت یهودیان به فلسطین عنوان نمود. آژانس مذکور در هدف خود موفق گردید و دولت انگلیس به نجات یافتگان حادثه مذکور اجازه داد که وارد فلسطین شوند.

بررسیهای رسمی نشان داد که حادثه مذکور آن چنان که آژانس یهود پنداشته بود، خودکشی یا اعتراض نبوده بلکه برنامه از پیش تعیین شده توسط صهیونیستها بود. به این ترتیب که “هاگاناه” تصمیم به تخریب تجهیزات کشتی گرفت تا نتواند بندر را ترک نماید. ولی شاوؤ مابروف که مسئول این عملیات بود در یک اشتباه محاسباتی واقع شد در نتیجه مواد منفجره کشتی و تجهیزات آن را سوراخ کرد. سرنشینان کشتی از آنچه که “هاگاناه” انجام داده بود، بی اطلاع بودند. رئیس انجمن یهودیان آلمان از “قضیه خودکشی خیالی” که در سال 1942 روی داد به عنوان تلاشی برای ترور وی یاد کرد. روزنامه های اسرائیلی در سال 1950 اعتراف کردند که “هاگاناه” ترتیب انجام این کار را داده بود.

هولوکاست بازی صهیونیست‌ها برای مظلوم‌نمایی!

حتی هولوکاستی که بخاطر آن اینهمه سال غرامت گرفتند هم فقط نقشه‌ای برای مظلوم نمایی در افکار عمومی است، سیاست کثیفی که باعث شده به طرفداران و حامیان خودشان هم رحم نکنند. آیا برای روسای صهیونیسم تهیه طرح سوزاندن یهودیان در کوره‌ها به دست هیتلر مشکل بود؟ آیا در موقع به آتش کشیدن کشتی‌هایی که تعدادی یهودی بیگناه را حمل می‌کرد، هیتلر در میان آنان بود؟ این جماعت که از چنین جنایاتی برای تحریک احساسات انسان‌ها در رسیدن به اهداف خود رو گردان نبودند، نمی‌توانستند طرح کشتار هزاران نفر یهودی را به دست هیتلر، دشمن یهود، پیاده کنند تا به خواست خود که تأسیس دولت یهود بود، برسند؟

کارنامه سیاه صهیونیسم پر است از این خیانت‌ها و ترورها؛ برای صهیونیسم، خودی و غیرخودی و دوست و دشمن فرقی ندارد. آنجا که پای منافع باز شود خودی تبدیل به غیرخودی و دوست تبدیل به دشمن می‌شود. از صهیونیسمی که به اتباع و حامیان خود رحم نمی‌کند، نباید انتظار رحم به مسلمانان و مردم منطقه را داشت.

حدود 1000 نفر از کودکان پناهنده یهودی اهل لهستان که قصد رفتن به فلسطین را داشتند که قربانی سیاست صهیونیست‌ها شدند.

کودکان پناهنده یهودی اهل لهستان- معروف به “بچه های تهران”- پیرامون سنگ یادبود پناهندگان یهودی جمع شده اند که هنگام غرق شدن کشتی “پاتریا” (عازم فلسطین) در نوامبر 1940 جان خود را از دست دادند.