به گزارش جهت پرس؛ یک کاربر سلطنت‌طلب در ادامه سلسله گزارش‌های افشاگرانه علیه رقبای اپوزیسیون خود مطلبی درباره دریافت ۸۰۰ هزار دلار فاند توسط بنیاد شیرین عبادی در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ منتشر کرده که شواهد خوبی را درباره اهداف این بودجه‌ها و نقش سیاسی چهره‌هایی چون شیرین عبادی و نرگس محمدی به‌عنوان برندگان جایزه صلح نوبل در پروژه‌های سیاسی هماهنگ با سیاست‌های دولت آمریکا در اختیار قرار می‌دهد.
این داده‌ها همچنین این گزاره را که جایزه صلح نوبل تحت‌تأثیر منافع سیاسی اعتبار خود را به حراج می‌گذارد باورپذیرتر می‌کند. هم‌زمانی این بودجه‌ها با رویداد‌هایی مانند نشست جورج تاون و جایزه نوبل نرگس محمدی، به همراه تأکید مکرر بر کلیدواژه‌هایی مانند «آپارتاید جنسیتی»، حاکی از وجود استراتژی هماهنگ برای تقویت پروژه‌های حقوق بشری ضدایرانی است. بااین‌حال اختلافات داخلی و افشاگری‌های متقابل میان گروه‌های اپوزیسیون، نشان‌دهنده از پیش شکست خورده بودن چنین پروژه‌هایی محسوب می‌شود.

   بچه‌دیکتاتور به‌دنبال انحصاری کردن فاند
پس از فوت مهسا امینی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ اعتراضات خیابانی در ایران آغاز شد که اپوزیسیون ایرانی تلاش کرد با ادعای براندازی نظام آن را به فرصتی برای دریافت فاند‌های مالی تبدیل کند.
بااین‌حال این ادعا‌ها خیلی زود رنگ باخت. منشور همبستگی که قرار بود نماد اتحاد اپوزیسیون باشد، به دلیل اختلافات میان گروه‌های مختلف، ازجمله سلطنت‌طلبان و چهره‌های مدعی حقوق بشر، به‌سرعت از هم پاشید. رضا پهلوی که مدعی بود به‌دنبال حکومت سلطنتی نیست و می‌خواهد پس از براندازی قدرت را از طریق انتخابات به مردم واگذار کند تمام تلاش خود را به کار گرفت تا پروژه همبستگی را به شکست بکشاند و خود یکه‌تاز ایده براندازی باقی بماند.
این رویکرد که با تمایل او به تداوم دیکتاتوری پدرش همخوانی دارد توسط کمپین هواداری‌اش با توهین و تخریب رقبا تقویت می‌شد. تیر آخر به همبستگی‌های پوشالی را وزیر خارجه آمریکا زد و زمینه را برای تقابل‌های افشاگرانه مهیاتر کرد.
مارک روبیو مدعی شد بخش قابل‌توجهی از بودجه‌های اختصاص‌یافته به اپوزیسیون (تا ۸۸ سنت از هر دلار) به‌جای استفاده در پروژه‌های سیاسی، صرف هزینه‌های شخصی یا فعالیت‌های غیرمرتبط شده است. این موضوع باعث شد نهاد‌های آمریکایی حمایت مالی از برخی گروه‌ها را کاهش دهند یا متوقف کنند. در واکنش، گروه‌های مختلف اپوزیسیون به افشاگری علیه یکدیگر روی آوردند تا اتهامات مالی را از خود دور کرده و اعتبار خود را در افکار عمومی و نزد نهاد‌های حامی حفظ کنند.

   مازوخیسم پرسود
سلطنت‌طلبان در این افشاگری‌ها نقش پررنگی ایفا کرده‌اند. یکی از کاربران نزدیک به این جریان اخیراً گزارشی منتشر کرد که نشان می‌داد بنیاد شیرین عبادی، برنده جایزه نوبل صلح در سال ۲۰۰۳، در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ مبلغ ۸۰۰ هزار دلار فاند از دولت آمریکا دریافت کرده است.
این اسناد نشان‌دهنده تزریق ناگهانی بودجه به بنیادی است که پیش‌تر، از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۱، تنها ۹۳٬۳۲۸ دلار درآمد ثبت‌شده داشت و عملاً غیرفعال بود. این تزریق مالی با دو رویداد نشست جورج تاون در فوریه ۲۰۲۳ و تقویت کمپین نرگس محمدی برای دریافت جایزه نوبل صلح در اکتبر ۲۰۲۳ هم‌زمانی دارد.
این هم‌زمانی را می‌توان پاسخ خوبی به این پرسش دانست که چرا نرگس محمدی علی‌رغم فراهم بودن شرایط از مرخصی خود در زندان استفاده نکرد و ترجیح داد در زندان بماند. درکنار توجیه‌پذیر کردن دریافت جایزه نوبل احتمالاً دریافتی او از شیرین عبادی به‌قدری بوده که ارزش داشته باشد زندان را به محیط خانواده ترجیح دهد.
بنیاد شیرین عبادی در سال ۲۰۰۴ در ایالت میشیگان آمریکا به ثبت رسید. این بنیاد که با ادعای ترویج حقوق بشر تأسیس شده بود، تا سال ۲۰۲۱ فعالیت مالی قابل‌توجهی نداشت. میانگین درآمد سالانه آن در این دوره کمتر از ۵۲۰۰ دلار بود که نشان‌دهنده عدم فعالیت جدی یا پروژه‌های بزرگ‌مقیاس است. بااین‌حال در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳، این بنیاد به‌یک‌باره مبالغ هنگفتی دریافت کرد که با توجه به سوابق قبلی، غیرعادی به نظر می‌رسد.
شیرین عبادی در نشست جورج تاون که با هدف «ائتلاف‌سازی و رهبرسازی» برای اپوزیسیون برگزار شد، به‌عنوان یکی از چهره‌های کلیدی معرفی شد. این نشست که تلاشی برای ایجاد هماهنگی میان گروه‌های اپوزیسیون بود، اما خیلی زود به شکست انجامید.

   پروژه ضدجنسیتی خانم جایزه‌بگیر
نرگس محمدی، شاگرد شیرین عبادی، در اکتبر ۲۰۲۳ به‌عنوان برنده جایزه نوبل صلح معرفی شد. این جایزه که به‌دلیل فعالیت‌های او در زمینه حقوق زنان و مبارزه با «آپارتاید جنسیتی» به او اهدا شد، مانند انتخاب عبادی در سال ۲۰۰۳، بیش از آنکه به دستاورد‌های واقعی حقوق بشری مرتبط باشد، بخشی از یک پروژه سیاسی برای تقویت اپوزیسیون ایرانی بوده است. محمدی در سال‌های اخیر به دلیل فعالیت‌هایش بار‌ها زندانی شده است، اما نکته قابل‌توجه، رفتار رسانه‌ای او و تأکید مکرر بر کلیدواژه «آپارتاید جنسیتی» است. این کلیدواژه که در بیانیه‌های او و دیگر چهره‌های مرتبط با کمپین «پایان آپارتاید جنسیتی» (مانند شیرین عبادی و ملاله یوسف‌زی) تکرار می‌شود، بخشی از یک استراتژی هماهنگ برای جلب حمایت بین‌المللی و تقویت جایگاه این افراد در صحنه سیاسی است.
به همین دلیل نیز کمیته نوبل صلح در بیانیه خود، محمدی را به‌عنوان یکی از سه چهره اصلی کمپین ادعایی مبارزه با «آپارتاید جنسیتی» (همراه با عبادی و یوسف‌زی) معرفی کرد. چهره‌هایی مانند مسیح علی‌نژاد، بنیادی و خود عبادی که همگی از حامیان این کمپینند، در سال‌های اخیر مبالغ قابل‌توجهی از دولت آمریکا دریافت کرده‌اند. محمدی در تماس تلفنی با پسرش گفته بود: «تا زمانی که آپارتاید جنسیتی به‌عنوان یک جنایت شناخته نشود، از فعالیت دست نخواهم کشید.» این اظهارات نشان‌دهنده تمرکز او بر این مفهوم خاص است. این تأکید بیش از حد بر یک کلیدواژه، نشانه‌ای از هماهنگی با حامیان مالی و سیاسی او، ازجمله بنیاد شیرین عبادی است.