به گزارش جهت، محمد عباسی وزیر تعاون و وزیر ورزش و جوانان در دولت دهم هم از شخصیت هایی است که می خواهد خود را در معرض رای مردم در انتخابات ریاست جمهوری 1400 کند.

خلاصه این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

*اقتصاد اورژانسی است و باید فوری به آن برسیم

زمینه رفاه را به صورت جدی و اورژانسی باید دنبال کنیم . اقتصاد اورژانسی است و باید فوری به آن برسیم. در اولین اقدامات همه سیاستگذاری و همه توجهات، توجه به مسئله معیشت و مردم و رفع گرانی و خصوصا مسئله جوانان است. وقتی در مورد حوزه جوانان صحبت می کنیم یعنی کار و تولید انجام می شود، صادرات تقویت می شود، بیکاری کم می شود و فقر کاهش پیدا می کند و بسیاری از نسخه ها در صورتی که به جوانان توجه کنیم، یک جا عملی می شود.

*تا نگاه دولت به کدخدا باشد وضعیت زندگی مردم همین است

تا زمانی که نگاه حاکمان جامعه و مسئولانی که تراز بالای جامعه هستند این باشد که ایران بدون پیوستن به کدخدای ظالم نمی تواند زندگی کند وضعیت همین است و بدتر از این مسئله اشکال پارادایمیک در مسئولان ماست. من به تحول پارادایمیک و دیدگاهی در متولیان کشور قائلم تا زمانی که این دیدگاه وجود دارد یعنی معطل شدن کشور و گول خوردن ممتد مردم از صاحبان این نوع تفکرات .

اخیرا آقای رئیس جمهور عبارت نا مناسبی را به کار گرفتند که لازم می دانم به ایشان و بقیه عرض کنم که توجه داشته باشند اینکه گفتند اگر عده ای دغلکاری نکنند مثلا برجام چه می شود. رئیس جمهور باید شأن و ادبیات، فرهنگ، تمدن و عزت ملت ایران را داشته باشد. به کارگیری این عبارات که بدآموزی دارد از جانب افرادی که در این سطوح از جامعه قرار دارند، صحیح نیست. مگر ملت ایران باید چند بار و چند سال فریب غربی‌ها را در بد عهدی شان بخورند.

قانون اساسی به هر رئیس جمهور 4 سال فرصت می دهد تا برنامه هایش را اجرایی کند. مردم ما 4 سال دیگر فرصت دادند و این عرف شده است و تقریباً همیشه ریاست جمهوری هشت ساله بوده است در حالی که در قانون 4 ساله است. وقتی 8 سال مردم ما فرصت دادند تئوری های نپخته و اعتماد به غربی ها را عملیاتی کنیم، باز هم نشده، آیا خود این فریبها دغل کاری و فریب کاری دشمنانی نیست که شما فرصت کشور را در این چند سال پای آن گذاشته اید؟

*تا نگاه لیبرال سرمایه داری حاکم است باید فقر و شکاف را اینگونه ببینید

موضوع بعدی تحول در نظام اقتصاد و  تحول در نظام فرهنگی کشور است. اصل این است که باید دیدگاه پارادایمی مسئولین تغییر کند و تا زمانی که نگاه لیبرالی سرمایه داری غرب و نگاه سکولار فرهنگی بر نگاه سیاست گذاران کشور هم در دولت و هم در مجلس حاکم باشد باید فقر و شکاف را اینگونه ببینید و حتی بدتر.

قاعده نظام لیبرال سرمایه داری همین است که  پول، پول می آورد. اینها به نفعشان است. هرچه در جامعه تورم بیشتر باشد، برای اینها جایزه است چون اموالشان 10 تا 20 برابر می شود. و در نتیجه منابع کارمند و کارگر و کشاورز روز به روز پائین تر می آید. تا زمانی که این نگاه سیاست گذاری وجود دارد و اینکه خیلی از افراد رشد نمی کنند، چون فرهنگ دگرخواهی، همراهی، مشارکت مردم مورد بی مهری قرار می گیرد.

*کسی که می‌گوید دولت مسئول بهشت و جهنم مردم نیست خود را متولی امر نمی‌داند

تا زمانی که نگاه سکولار فرهنگی در اداره کشور حاکم باشد یعنی تشویق به ازدواج سفید، تن ندادن و تشویق جوانان به مسئولیت های اجتماعی. بازنگه داشتن دست فضاهای مجازی که در جای خود برای ترقی و تعالی علمی لازم و ایجاد ارتباطات لازم است، بدون توجه به مدیریت لازم آن یعنی رها سازی. کسی که می گوید دولت مسئول بهشت و جهنم مردم نیست یعنی خودش را متولی این امور نمی داند.

* تا نگاه اشرافی‌گری در مسئولان باشد، توجه به فقرا اولویت کسی نخواهد بود

در حالی که اولین وظیفه هر حاکمی سعادت آحاد جامعه باید باشد. نتایج همه مسائل اقتصادی و همه فعالیت ها باید به سعادت و خوشبختی انسان بینجامد. تا زمانی که نگاه اشرافی گری در مسئولان ما وجود داشته باشد، توجه به فقرا و ناتوانان اولویت کسی نخواهد بود. تا زمانی که دیانت و تقوا به عنوان افکار قدیمی و کهنه تلقی شود نمی توانیم جامعه را به بستر نجات بخشی که در جای خودش می تواند انسان ها را کمک کند، هدایت کنیم. جبهه انقلابی می خواهد کشور را با دیانت اداره کند که من در آن تفکر تعریف می شوم.

من همانطور که از نگاه های ریاکارانه مصنوعی عده ای به اسم دین کاملاً بیزارم، از نگاه های لاابالی گری ضد دینی که بشریت، اخلاق، خانواده و نابودی انسان ها را نشانه گرفته منزجر هستم. باید بدانیم با شعار نمی شود کشور را اداره کرد. باید با مردم صادق و ساده بود.

بعضی به من توصیه می کنند که طرح مسائل فرهنگی ممکن است عده ای را از رأی دادن به شما منصرف کند. به این علت است که نتوانستیم موضوعات را خوب توضیح بدهیم. چه کسی می گوید باید سخت گیری صورت بگیرد. بنده معتقد به سخت گیری خصوصا در نسل جوان نیستم.

نسل جوان ممکن است هم در اقتصاد و هم در اجتماع بدلیل ضرورت تجربه اشتباهاتی هم داشته باشد.باید تحمل کرد ودر جاهایی  باید دست او را بگیریم. سخت گیری در نسل جوان را نمی پسندم اما این که طراز مشخص در بزرگ شدن جامعه و بالا بردن درک و فرهنگ جامعه نداشته باشیم و هر کسی هر کاری دلش خواست انجام دهد یعنی رها شدگی جامعه و مدیریت نکردن. مدیریت باید در تمام ابعاد جاری باشد.

در این 30-40 سال که تمام سطوح متعدد را تجربه کردم، بخش های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری، آموزشی، علمی، دانشگاهی، داخل و خارج کشور معتقدم کسی که در رأس قرار می گیرد باید به لحاظ سیاسی و اجتماعی جامع الاطراف بیندیشد. اگر قرار باشد حزب تشکیل بدهیم با شرایط فکری آن افراد جذب می شوند اما اگر بخواهیم کشور را اداره کنیم باید نگاه جامع داشته باشیم و باید بسیاری از ظرفیت های دلسوز جامعه که در تراز انقلاب و نظام می گنجد، به کار گرفته شوند. این مجموعه می تواند آتیه امیدوارکننده ای داشته باشد.

عده ای مردم را ناامید می کنند. بنده به ساخت و اداره کشور امیدوارم. شاید کسی بگوید من به توانمندی های خودم اعتماد دارم.

من به توانمندی جوانان کشور اعتماد دارم. زمانی که در وزارت ورزش و جوانان کار کردم و حتی زمانی که وزیر تعاون بودم، بخش بسیار زیادی از تعاونی های ما، تعاونی های دانش بنیان بود بسیار کارآمد و موثر تعاونی های مسکن مهر کارساز بود توانست مشکلات زیادی از مردم کم درآمد و جوانان را حل کند.

تعاونی های سهامی عدالت همینطور. تعاونی های کارآفرینی و تعاون در استان ها که مدل بسیار خوبی در تجمیع و هم افزایی استعدادها، کارجویان و سرمایه های منطقه ای را می تواند فراهم کند. در تمام این موارد بیشتر جوانان مخاطب ما بودند. زمانی که وزیر ورزش و جوانان شدم، با این نسل بسیار عجین شدم.

اگر به این موضوع توجه داشته باشیم، به اعتماد به جوانان و تجاربی که همه ما داریم، در رویکردها تحول ایجاد کرده و اصلاح کنیم که به تاکیدات بزرگان مخصوصا مقام معظم رهبری توجه داشته باشیم، کشور را می توان ساخت. نه به صورت شعارگونه که یک ساله، 5 ماهه و صد روزه همه چیز را درست می کنیم. اینها غیر علمی و از جهتی فریبکاری است.

جوانان ما باید در هر سطحی که هستند، امیدوار باشند. این شدنی است و ما می توانیم این کار را انجام دهیم. امید مهمترین مسئله است. نسبت به کسانی که در رفتار و عملشان سعی می کنند مردم را ناامید کنند، نگران هستم و امیدوارم روش خود را اصلاح کنند.

اگر قرار بر مذاکره باشد باید طرف مذاکره باشیم نه موضوع مذاکره

بنده معتقدم که مذاکره ایراد ندارد اما سبک مذاکره مشکل دارد. معتقدم اگر ما برای رفع مزاحمت آمریکایی ها و غربی ها مذاکره می کنیم باید طرف مذاکره باشیم نه موضوع مذاکره. وقتی شما موضوع مذاکره باشید یعنی متهم هستید. ما نمی خواهیم ما را محاکمه کنند. مشخص است که دشمن شما را چگونه محاکمه می کند.

مردم را فریب می دهند و می گویند ما نباید دشمن تراشی کنیم و بعضی از مردم فکر می کنند که عده ای به دنبال دشمن تراشی هستند و ما به دنبال این هستیم که رفع دشمن تراشی کنیم. این کلمه را در جامعه جا می اندازند. این واژه دشمن تراشی تدریجا تبدیل به  دشمن هراسی می شود و نتیجه این می شود که در مذاکرات نگران این هستیم که مبادا فلان کند و بهمان کند و به هر ذلتی تن می دهیم. کسانی که این روش را دنبال کردند، کم کم دچار دشمن سالاری می شوند. این تفکر دشمن سالاری است که اشکال دارد.

بنده معتقدم  مذاکرات بسیار مقتدرانه و قوی باید ادامه داشته باشد و راهکار ارائه می دهم و آن راهکار ایجاد اثبات خودمان در نظام بین المللی است که سه ضلع قدرت میدان، دیپلماسی هوشمند و اقتصاد مقاومتی است. باید در بسیاری از زمینه ها مقاوم باشیم تا دشمن طبق استراتژی بازدانده قرآنی که با اتکای به این قدرت دشمن نمی تواند برای شما مزاحمت ایجاد کند. خداوند در قرآن می فرماید شما باید اینقدر قدرت دار باشید که دشمنان خدا و دشمنان شما به فکر این نباشند که با شما بجنگند و شما مجبور باشید بجنگید و تعدادی کشته بدهید و دشمن برای شما مزاحمت ایجاد کند. طوری باشد که اصلا جرئت برنامه ریزی بر علیه شما نداشته باشد.

 اعتماد به غرب چیزی جز معطل شدن کشور و ادامه تسلط دشمن بر ما نیست

در زمینه دفاعی هر روز روی میز حمله داشتند اما از زمانی که فهمیدند در زمینه دفاعی ما در جایی هستیم که هیچ قدرتی نمی تواند به ایران بگوید «بالای چشمت ابروست» پا پس کشیدند و این در زمینه اقتصادی هم امکان پذیر است. این نسخه را عملی و اجرایی کردیم و باید از این تجربه عملی شده درست استفاده کنیم. این روش اعتماد به غرب جز معطل شدن کشور و نگه داشتن مزاحمت دشمن و ادامه تسلی دشمن بر ما نیست و باید حواسمان باشد که این کارها راه دارد.