به گزارش جهت پرس؛ در جهان امروز، جنگ‌ها دیگر به میدان‌های نبرد فیزیکی محدود نیستند. حملات سایبری و عملیات‌های مخفیانه الکترونیکی به تهدیدهای جدی برای امنیت ملی کشورها تبدیل شده‌اند. نمونه‌ای از این تهدیدات، انفجار پیجرهایی است که اخیراً در لبنان توسط رژیم صهیونیستی منفجر شدند و جان ۱۱ نفر را گرفتند. این اتفاق نشان می‌دهد که ما هم در ایران نباید از این خطرات غافل باشیم.

پیجرهای آلوده؛ سلاحی مخفی در دل تکنولوژی روزمره
در این عملیات، اسرائیل با آلوده کردن پیجرها به مواد منفجره، یک حمله مرگبار انجام داد. این نشان‌دهنده سطح جدیدی از جنگ‌های الکترونیکی است که هیچ‌کس انتظارش را نداشت. حتی حزب‌الله هم از این تهدید اطلاع نداشت. این پیجرها مثل بمب‌های ساعتی عمل کردند و به محض فعال شدن از راه دور منفجر شدند. تصور کنید اگر یکی از تجهیزات الکترونیکی وارداتی به ایران به این شکل آلوده باشد، چه فاجعه‌ای ممکن است رخ دهد.

امنیت سایبری در حوزه‌های نرم‌افزار و سخت‌افزار؛ ضرورت جهانی

تهدیدات سایبری فقط محدود به یک کشور یا منطقه نیستند. این خطرات جهانی هستند و نگرانی‌هایی را در سراسر دنیا به وجود آورده‌اند. بسیاری از کشورها به دنبال تقویت امنیت سایبری خود هستند، چون می‌دانند که حملات سایبری می‌توانند به راحتی شبکه‌های مالی، انرژی و حتی زیرساخت‌های نظامی را هدف قرار دهند. در این زمینه، حملات تروریستی سایبری اسرائیل به پیجرهای لبنان تنها یک نمونه از این تهدیدات است. این عملیات‌ها نه‌تنها کشورها را تحت‌فشار قرار می‌دهند، بلکه به مردم عادی نیز آسیب می‌رسانند و نشان می‌دهند که هیچ‌کس از این تهدیدات در امان نیست.

چرا برخی روشنفکرنماها مباحث امنیتی را توهم توطئه می‌دانند؟

یکی از مشکلاتی که ایران با آن مواجه است، وجود برخی روشنفکرنماهاست که هرگونه تهدید امنیتی را به عنوان «توهم توطئه» معرفی می‌کنند. این دسته افراد اهمیت حملات سایبری و تهدیدات الکترونیکی را دست‌کم می‌گیرند و حتی معتقدند که امنیت سایبری بهانه‌ای برای محدود کردن آزادی‌هاست. اما آیا واقعاً می‌توان بعد از این‌همه مثال از حملات سایبری، آن‌ها را نادیده گرفت؟ پیجرهای منفجره در لبنان فقط یکی از صدها نمونه است که نشان می‌دهد بی‌توجهی به این مسائل، چه عواقبی دارد.

مسئول امنیت سایبری ایران کیست؟

سوالی که باید به آن پاسخ داده شود این است: مسئول امنیت سایبری در ایران چه کسی است؟

با شدت یافتن حملات سایبری به کشور و باز شدن مسیر جدیدی برای دشمنی ها با کشور، هنوز مشخص نیست که متولی اصلی امنیت سایبری در کشور کدام نهاد و یا دستگاه است و برای افزایش امنیت کشور در این حوزه، کدام اقدامات صورت گرفته است.

در شرایطی که دشمن از رزمایش های ماهانه و فعالیت های ایران در زمینه تولید سلاح جنگی به شدت می هراسد و اقدامات ایران در زمینه توان نظامی به عنوان یک عامل بازدارنده، دشمن را به عقب نشینی وا داشته است اما شاهد هستیم که در جنگ سایبری به خاطر عدم تقسیم کار و همچنین قدرت طلبی های سیاسی و حزبی «امنیت سایبری» کشور بارها شکسته شده و به خطر افتاده است.

در حالی که 5 مرکز مهم برای برقراری امنیت سایبری مسئول و متولی هستند اما در هنگام بروز حملات سایبری عملاً هیچ کدام از این مراکز اقدامی انجام نداده و یا اینکه اجازه انجام اقدام موثر را ندارند.

در موارد مشابه چقدر ساده‌لوحانه عمل کرده‌ایم؟

ماجرای طرح صیانت که در کشور ما بحث‌برانگیز شد، نمونه‌ای دیگر از نادیده‌گرفتن تهدیدات امنیتی بود. برخی از افراد معتقد بودند که چنین قوانینی نباید وجود داشته باشد، چرا که به عقیده آن‌ها محدودیت‌های امنیتی نوعی سرکوب آزادی‌های دیجیتال بود. اما واقعیت این است که اگر نتوانیم به‌درستی قوانین و مقرراتی برای کنترل و محافظت از فضای مجازی و یا حتی تجهیزات الکترونیکی وضع کنیم، باید منتظر فجایعی مشابه آنچه در لبنان رخ داد، باشیم. حال یا در دنیای فضای مجازی و کنترل افکار و یا با ترور از طریق تجهیزات الکترونیک! در واقع تهدیدات سایبری امروز دیگر یک شوخی نیستند و نباید با آن‌ها ساده‌لوحانه برخورد کرد.

حمله به پیجرها، زنگ خطری برای ایران!

حمله به پیجرها در لبنان، زنگ خطری جدی برای ایران و دیگر کشورهاست. جنگ‌های سایبری نه‌تنها به زیرساخت‌های نظامی و اطلاعاتی بلکه به زندگی عادی مردم نیز آسیب می‌زنند. باید مسئولان امنیت سایبری کشور فوراً اقدامات لازم را برای جلوگیری از تهدیدات مشابه به کار گیرند و از امنیت واردات تجهیزات الکترونیکی مطمئن شوند. همچنین، نباید مباحث امنیتی و قوانین محافظتی را به سادگی نادیده گرفت. تنها با هوشیاری و سیاست‌های دقیق است که می‌توانیم از وقوع فاجعه جلوگیری کنیم.