محمدعلی صائب، در یادداشتی با عنوان «ما، نایک و نخست وزیران لهستانی اسرائیل» و با انتشار تصویری از لباس اسلامی شرکت نایک ویژه بانوان مسلمان، نوشت: الف. اگر نگوییم علت اصلی، حداقل یکی از مجموعه عللی که باعث شده شرکت نایک برای بانوان مسلمان مقید به حجاب «لباس ورزشی پوشیده» تولید کند، ده ها سال «اصرار» ایران به حضور بانوان ایرانی در مسابقات بین المللی با حجاب اسلامیست. مدتها کار درست انجام دادیم و بر انجام کار درست «اصرار» کردیم. تلویزیونهای خارجی هم نتوانستند سانسورمان کنند. حالا سالهاست که بانوان محجبه حاضر در مسابقات ملی و بین المللی، صرفا بانوان ایرانی نیستند. افزایش تقاضا برای لباس ورزشی پوشیده، نایک را هم پای کار حجاب آورده….

تکثیر این ایده درباره رژیم اشغالگر اسرائیل

ب. یکی دیگر از اموری که باید بر انجام آن «اصرار» کنیم تا دیگران هم کم کم پای کار اجرای آن بیایند، «ذکر تابعیت اصلی اتباع رژیم صهیونیستی» در زمان نام بردن از آنها در رسانه های فارسی، عربی و انگلیسی زبان ایران است: دیوید بن گورین نخست وزیر لهستانی رژیم صهیونیستی… گلدا مایر نخست وزیر اوکراینی رژیم صهیونیستی…

و طبعا برای صهیونیست زادگانی که در تل آویو و حیفا و … «اشغالگر به دنیا آمده اند»، باید تابعیت اصلی پدر یا مادرشان را ذکر کنیم تا کم کم رسانه های بیشتری در جهان عرب و جهان اسلام و تمام دنیا خودشان را ملزم بدانند که همواره به خود و دیگران یادآوری کنند که اینهایی که نام خودشان را اسرائیلی گذاشته اند، یک تابعیت واقعی دارند، که همواره سعی در مخفی کردن آن دارند.
نتانیاهو نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی در تل آویو به دنیا آمده. همواره باید به او و فرزندانش یادآوری کنیم که بنزیون نتانیاهو پدر بنیامین در سال ۱۹۱۰ در «ورشو» به دنیا آمده و نامش بنزیون میلیکفسکی بوده.
به این ترتیب اگر بخواهیم در رسانه های مان از حافظه تاریخی بشریت پاسداری کنیم باید بطور مثال نخست وزیر کنونی اشغالگران فلسطین را که فرزند یک مهاجر آمریکاییست، این طور معرفی کنیم:
«نفتالی بنت نخست‌وزیر آمریکایی رژیم صهیونیستی…»
«اصرار» ما (مخصوصا در رسانه های برون مرزی) بر این نوع معرفی، کم کم هم بر ادبیات خبری رسانه های جهان عرب و کشورهای اسلامی اثر خواهد گذاشت و هم به خود صهیونیستها پیوسته یادآوری خواهد کرد که سرنوشت نهایی خود و فرزندانشان پشت یک بلیت یک طرفه به مقصد سرزمین پدری شان نوشته شده: آلمان، لهستان، آمریکا یا هر جای دیگر…
یکی از راه های محو اسرائیل از صفحه روزگار این است که کاری کنیم که جوانان و نوجوانان اسرائیلی در کنج خلوت هایشان تکرار کنند که:
این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست