به گزارش جهت پرس؛ اخیراً رئیس جمهور در مراسم تکریم و معارفه وزیر علوم، باز هم سخنانی بیان کرده که دارای حاشیه است و در برخی موارد به دور از واقع نگری است. ایشان در بخشی از این مراسم گفته است: «… البته به وزیر بهداشت و درمان، دیروز به آموزش هم گفتم همه آن اساتیدی که حالا به هر طریقی مثلاً دانشگاه به آنها لغو قرارداد کرده، نمی دانم بیرون کردند، اخراج کردند، بازنگری کنید. دانشجوها را برگردانید».

به نظر می رسد رئیس جمهور پیش از هر چیز باید تکلیف خودشان را با اساتیدی که در فتنه تجزیه طلبانه و براندازانه زن زندگی آزادی در کنار دشمنان مردم ایران در حال براندازی و منحرف کردن و فریب دادن جوانان مردم بودند، مشخص کند. به طور کلی، نمی‌توان از حقوق جمهوری اسلامی و مردم استفاده کرد و همزمان در کف دانشگاه، فتنه و آشوب به راه انداخت. البته که متاسفانه رئیس جمهور علی رغم شعار پیروی از راه شهدا تا امروز چند نفر از حامیان این فتنه را در دولت چهاردهم منصوب کرده اند.

در هر صورت، باید توجه شود که مردم به نظام اسلامی اعتماد می کنند و جوانان خود را به دانشگاه می فرستند تا تربیت شوند، نه اینکه برانداز شوند! نه اینکه بی دین و ضد دین و یا تبدیل به اراذل اوباش و محارب شوند! جمهوری اسلامی هم نه پول اضافی دارد و نه می تواند از بیت المال به چنین اساتیدی حقوق پرداخت کند.

همچنین در مورد برخی دانشجویان هم باید توجه کرد که اگر مقررات دانشگاه را نقض کرده اند و یا محیط مقدس دانشگاه را با محیط بازی های رایانه ای، جنگ خیابانی و … اشتباه گرفته اند و در فضای دانشگاه، لاابالی گری و فحاشی جنسی و … دارند، طبیعی است که نمی توان به راحتی از کنار این موضوع عبور کرد. در همه جای دنیا، دانشگاه ها تابع قوانین محکمی هستند و بی توجهی به رفتار یک عده دانشجونما جفای بزرگی در حق اکثریتی است که برای کسب علم و ساخت آینده‌شان به دانشگاه آمده اند.

رئیس جمهور اشاره کرده است: «دانشجو حرف بزند، اعتراض می‌کند، من باید جوابش را بدهم؛ یا حرفش حق است، خب باید اطاعت کنم، یا نه دارد اشتباه می‌کند، خب هدایتش می کنم» یا اینکه گفته است: «دانشجو را می‌شود هدایت کرد، دانشجو را می شود توجیه کرد. اگر حق با اوست، من خودم را باید اصلاح کنم نه اینکه او را بزنم».

اساساً کسی نمی گوید دانشجو حرف نزند! اتفاقاً فضای دانشگاه برای گفتگو است؛ برای حرف زدن است؛ برای نقد است؛ برای جواب دادن به دانشجو است. اساتید دانشگاه در کلاس های درس و جلسات دانشگاه و برخی مسئولین و کارشناسان با حضور در دانشگاه ها همیشه در حال شنیدن حرف و اعتراض دانشجویان و پاسخ دادن به آنها هستند. اما اگر کسی به فرض، به جای بحث علمی و گفتگو، شروع به فحاشی کرد، چاقو به دست گرفت، دانشگاه را به هم ریخت و به اموال دانشگاه آسیب زد، شیشه شکست، به سایر دانشجویان و کارکنان دانشگاه آسیب زد و آنها را کتک زد، پیاده نظام دشمن شد و مثلاً طرفدار براندازی در کف دانشگاه بود، باید چگونه رفتار کرد. اگر او را نصیحت کردیم و او توجیه نشد و دوباره کار اشتباه خود را ادامه داد، چه کار باید کرد؟

رئیس جمهور باید توجه کند که دانشجو، کودک خردسال نیست و دانشگاه هم مهد کودک نیست! همچنین دانشگاه و جامعه با فضای یک خانواده سه نفره یا چهارنفره فرق دارد. نسخه های مهدکودک و یا داخل خانواده را لزوماً نمی توان برای سایر محیط ها تجویز کرد و یا اجرا کرد. در فضای اجتماع، هر محیطی چالش ها و مسائل و اقتضائات خاص خود را دارد؛ طبیعتاً نوع مواجهه با آنها هم یکسان نیست و نمی توان اینگونه با نگاه کلیشه ای و کلی گویی، برخی مسائل را حل کرد!

پزشکیان در جای دیگری از سخنان خود بیان کرده: «دانشجو نمی‌تواند آدم بدی باشد. دانشجو کسی است که فردای مملکت ماست. او باید بتواند سوال بکند. همان بحثی که مقام معظم رهبری می فرماید کرسی آزاد اندیشی بگذارید. کرسی آزاداندیشی یعنی اینکه من بتوانم آزاد حرفم را بزنم. منطق داری، جوابم را بده. اگر منطق نداری، منطق مرا بپذیر».

اما اولاً، واقعاً این سخن رئیس جمهور که «دانشجو نمی‌تواند آدم بدی باشد» مایه تعجب است. مگر دانشجو یک موجود فضایی و یا اَبَرانسان است و با انسان های دیگر جامعه فرق دارد؟! مگر دانشجو، پیغمبر و امام معصوم است؟! او هم مانند مغازه دار، تاجر، پزشک، راننده، معلم، مکانیک و هر انسان عادی دیگر ممکن است خطا کند؛ ممکن است حتی به یک مجرم و جنایتکار تبدیل شود. در عین حال، بسیاری از انسان هایی که به بشر و تاریخ خدمت کرده اند هم در دانشگاه درس خوانده اند. پس دانشجو هم می تواند مانند هر انسان دیگری، خوب یا بد باشد.

ثانیاً، رهبر انقلاب که فرمودند کرسی آزاد اندیشی در دانشگاه، مقصودشان کرسی آزاد اندیشی و در واقع، گفتگوی سیاسی، علمی و تبادل نظر و دیدگاه بود نه براندازی، فتنه گری، آشوب و لاابالی گری در کف دانشگاه!

در هر صورت، این نوع سخنان آقای پزشکیان شاید برای برخی سخنرانی ها و گردهمایی های سیاسی مناسب آید، اما به دور از واقعیت میدانی است و برای جامعه جوابگو نیست.

نکته نهایی اینکه، اگر این نوع کلی گویی و دستور دادن رئیس جمهور در مورد بازگشت برخی اساتید و دانشجویان، موجب شود که راه برای برخی اساتید و دانشجویان فتنه گر و دارای سوء سابقه باز شود و در آینده، دوباره فضای دانشگاه به هم بریزد و عده ای به جای درس خواندن و حضور در فضای علمی، دانشگاه را به محل اجرای نقشه های دشمن و فتنه و آشوب تبدیل کنند، آیا رئیس جمهور حاضر است آن را گردن بگیرد؟!