از کشف حجاب تا ماجرای شلاق؛ رضاخان از خدا نترسید، ما چطور؟
از ۱۷ دی ۱۳۱۴ که فرمان کشف حجاب بهصورت رسمی توسط رضاخان صادر شد، زنان محجبه حق ورود به خیابانها یا استفاده از وسایل نقلیه را نداشتند. کسبه هم مجاز به فروش اجناس به زنان باحجاب نبودند. 88 سال بعد اما وقتی ویروس بیحجابی به جان جامعه اسلامی ایران افتاد، زنان بیحجاب، آزادانه در خیابان، مترو، رستوران و مراکز خرید تردد کردند و هزینه قبحشکنی و هنجارشکنی، هر روز نازلتر شد.
از ۱۷ دی ۱۳۱۴ که فرمان کشف حجاب بهصورت رسمی توسط رضاخان صادر شد، استفاده از چادر یا هر سرپوشی ممنوع اعلام شد. از این تاریخ به بعد، زنان محجبه حق ورود به خیابانها یا استفاده از وسایل نقلیه را نداشتند. کسبه هم مجاز به فروش اجناس به زنان باحجاب نبودند. به وزارت معارف دستور داده شده بود که در کلیه مدارس دخترانه، معلمان و دانشآموزان، بدون حجاب باشند و در غیر این صورت به مدارس راه داده نشوند. کلیه حکام ولایات هم دستور داشتند از پذیرفتن زنان باحجابی که به ادارات مراجعه میکردند، خودداری کنند…
۸۸ سال بعد اما وقتی ویروس بیحجابی به جان جامعه اسلامی ایران افتاد، زیر سایه تعلل نهادهای قانونگذار و مجری قانون و به بهانه رأفت و مماشات، دختران و زنان بیحجاب، آزادانه در خیابان، اتوبوس و مترو، رستوران و کافه و مراکز خرید تردد کردند، در کمال آرامش به ادارات دولتی مراجعه و خدمات دریافت کردند و هزینه قبحشکنی و هنجارشکنی، هر روز نازلتر شد. در مرور تاریخ معاصر ایران، بد نیست به این سؤال فکر کنیم؛ رضا خان از خدا نترسید، ما چطور؟…
پرده اول
وقتی به اسم کنترل بیماری، در تعارض با دستورات قرآن حرکت میکنیم!
خانم دکتر فعال و دغدغهمند، در دیدار اقشار مختلف بانوان با رهبر معظم انقلاب، پشت تریبون میرود تا هم از مطالبات بانوان شاغل در سیستم بهداشت و درمان و هم از گلایهها و دغدغههای عموم بانوان کشور نسبت به شرایط مراکز درمانی بگوید. از گلایههای معمول که فهرستوار عبور میکند، در میانه صحبتهایش به موضوعی میپردازد که کمتر کسی انتظارش را دارد. خانم سخنران میگوید: «برنامههایی به اسم ارتقاء سلامت در جامعه ما در حال اجراست که درواقع یک مجموعه پروژههای نواستعماری هستند؛ پروژههایی که هدفشان، تغییر زیست جنسی جامعه است و در بلندمدت، بنیان خانواده را هدف گرفتهاند. مثل بعضی برنامههایی که برای کنترل HIV(ایدز) و کنترل HPV در حال اجراست.»
ضیق وقت، مانع توضیح و تشریح بیشتر میشود. اینطور است که بعد از پایان مراسم به سراغ خانم دکتر میرویم و او در توضیح مقصودش از پروژههای نواستعماری میگوید: «برای مثال، ما به اسم کنترل ایدز (HIV)، رسماً داریم به زنان روسپی خدمات ارائه میدهیم! یعنی این زنان به مراکز خاصی که برایشان ایجاد شده، مراجعه میکنند و لباس نو، غذای گرم و جای خواب در اختیارشان قرار میگیرد. به چه عنوانی این خدمات در اختیارشان قرار میگیرد؟ به این عنوان که اگر ما اینها را در این مراکز تحت پوشش قرار ندهیم، میروند در جامعه و با رفتارهای پرخطر، ویروس ایدز را در جامعه منتشر میکنند. این حرف از یک جهت، درست است. این بیماری باید با اقداماتی، کنترل شود اما آیا شما فقط باید به سرشاخه توجه و آن را کنترل کنید یا باید به ریشه بپردازید و آن را اصلاح کنید؟ مقصود من این نیست که این کار، کار آسانی است یا مسئله کنترل HIV باید رها شود. اما اینکه برنامههای ما، دنبالهروی گامبهگام و تقلیدی از جامعه غربی فروپاشیده از نظر خانواده و اخلاق باشد، احمقانه است.»
خانم دکتر مکثی میکند و اینطور ادامه میدهد: «این برای جامعه اسلامی، مایه خجالت است که ایدئولوژی، نوآوری و خلاقیت خودش را کنار بگذارد و بیاید دقیقاً همان کاری را انجام دهد که غربیها دیکته میکنند. آنها میگویند این زن هم بالاخره عضوی از جامعه است و باید او را بپذیریم. حالا در مقابل این تفکر، قرآن چه میفرماید؟ در آیه ۲ سوره نور میفرماید: «الزَّانِیةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْکمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ إِنْ کنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیوْمِ الْآخِر…(باید هر یک از زنان و مردان زناکار را به ۱۰۰ تازیانه مجازات و تنبیه کنید و هرگز درباره آنان در دین خدا رأفت و ترحم روا مدارید اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارید…)» این، متن صریح آیه قرآن است. حتی حدیث نقلشده از اهل بیت (ع) هم نیست. یا حکم مرجع تقلید یا صحبت رهبر نیست. ببینید، ما تا این حد داریم در تعارض با آیات قرآن حرکت میکنیم…»
پرده دوم
اینجا حرم است یا آتلیه عکاسی؟!
«عاشقان امام رضا (ع)! مراقب حال و هوای حرم باشیم. چیزهایی که این روزها در حرم دیده میشه، در شأن این فضای روحانی نیست و بیاحترامی نسبت به صاحب این صحن و سراست.» ظاهر شدن همین جمله در صفحه گروه در فضای مجازی، کافی است برای سر گرفتن یک بحث مفصل. خانمهای عضو گروه که انگار داغشان تازه شده، وارد میدان میشوند و شروع به اظهارنظر میکنند.
یکی مینویسد: «وارد صحن انقلاب که میشی، انگار وارد آتلیه شدی! دختران و زنانی رو میبینی که متاسفانه نه حجاب درستی دارن و نه آداب حضور در محضر امام معصوم (ع) رو مراعات میکنن. بساط عکاسیهای آنچنانی هم به راهه؛ از عکسهای آتلیهای عقد و عروسی تا عکس با برگه سونوگرافی! خادمها هم انگار نه انگار…»
دیگری با دلخوری حرف همگروهیاش را تکمیل میکند و مینویسد: «بعضی از خانمهای زائر، با حجاب نصفه و نیمه و آرایش کامل وارد حرم میشن. کم هم نیستن خانمهایی که ناخن کاشته دارن. آیا قبول داریم که با وجود این ناخنها که مانع وضو و غسل محسوب میشه، این افراد از طهارت باطنی برخوردار نیستن؟ پس چرا بهراحتی بهشون اجازه داده میشه وارد حرم بشن، به شبکههای ضریح دست بزنن و…
با زیاد شدن این مسائل و این رفتارها، نعوذبالله آدم توی حرم هم احساس انرژی منفی میکنه. مگه نظارت بر اجرای این آداب ظاهری زیارت، وظیفه خادمان حرم نیست؟»
تا یکی از خانمها میگوید: «باید دست بـه دست هم بدیم و فرهنگ زیارت رو ارتقا بدیم. هم خودمون بیتفاوت نباشیم، هم دیگران رو با خودمون همراه کنیم و هم از خادمان و مسؤولان مطالبه داشته باشیم.»، دیگری در جواب مینویسد: «وقتی به بعضی از خادمها اعتراض میکنیم، میگن: به ما گفته شده زائران با هر وضعیت ظاهری وارد حرم شدن، کاری به اونها نداشته باشیم…»
خانمی در این میان، با اشاره به محترم بودن مکانهای مقدس و معنوی در تمام جهان، میگوید: «این که شد عذر بدتر از گناه. حرم امام معصوم مگه کوچه و خیابونه؟ باید حریم و حرمتی داشته باشه. حتی خانمهای مسیحی هم وقتی میخوان وارد کلیسا بشن، بدن و سرشون رو میپوشانن. در کشورهای مسلمان، هیچکس اجازه نداره بدون حجاب وارد مساجد بشه. توی ایران یک دفعه چی شده که اینهمه نسبت به قواعد اسلامی، بیتفاوت و سهلگیر شدیم؟! تا بوده، همه ایرانیها حرمت مکانهای مقدس مثل حرم امام رضا (ع) رو نگه میداشتن. چه کسی الان داره کوتاهی میکنه که این وضعیت ناخوشایند توی حرم ایجاد شده؟ با این کارها میخوایم چه کسی رو راضی کنیم؟…»
پرده سوم
چرا برای ترویج حجاب، از کارکنان ادارات دولتی شروع نمیکنید؟
تازه زمزمههای تدوین قانونی به نام قانون حجاب میان نمایندگان مجلس بلند شده بود که به سراغ طلبههایی رفتیم که با شیوه جذاب تبلیغ در ساحل شهرهای شمالی کشور و اجرای برنامههای شاد و بازیهای دستهجمعی و خانوادگی، موفقیتهای خوبی کسب کرده و موفق شده بودند هموطنان بسیاری را با نماز جماعت در ساحل همراه کنند و نگاهشان را نسبت به مقوله حجاب، تغییر دهند.
نظرات
لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
از ارسال نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بیاحترامی به اشخاص، قومیتها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزههای دین مبین اسلام باشد خودداری کنید.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نماييد.
نظرات پس از تایید مدیر بخش مربوطه منتشر میشود.