به گزارش جهت پرس؛ رضا احمدی نوشت: انتصابات هفته اخیر مسعود پزشکیان به بحث و ها نقدهایی دامن زده است. از منظر این نقدها آن ویژگی که از منظر افکار عمومی و شرکت‌دهندگان در انتخابات واجد اهمیت بوده و نظر برخی را به پزشکیان متمایل کرد و حتی بسیاری از قهرکنندگان با صندوق رای را در مرحله دوم به‌پای صندوق کشاند، امید به تحول و تغییراتی بود که پزشکیان منادی آن بود. امید می‌‌رفت همان‌گونه که پزشکیان خود چهره جدیدی در عرصه سیاست برای توده‌های مردم محسوب می‌شد، دولتش هم واجد این ویژگی نو بودن باشد و او از نیروهای تازه‌نفس، کارآمد، امیدبخش و در راستای مقتضیات امروز کشور استفاده کند اما آنچه که دستکم در انتصابات اخیر دیده شد، کمتر نشانی از این ویژگی دارد.

به اعتقاد منتقدان، انتصابات اخیر پزشکیان، برخلاف وعده‌های مطروحه نزدیکان و مشاورانش – ‌از جمله محمدجواد ظریف – نه‌تنها نسبتی با جوانگرایی و تزریق خون جدید به قوه‌مجریه ندارد بلکه از بازگشت افراد مسن و چهره‌های تکراری و آزموده‌شده‌ حکایت می‌کند و اگر بر ترکیب کلی کابینه چهاردهم و به‌خصوص هیات‌وزیران هم این وضعیت حکمفرما باشد ، آنگاه می توان گفت دولت پزشکیان هم دست پیرمردها افتاده! به خصوص باید مراقب بود بانیان وضع موجود و کسانی که سهم بسزایی در رقم‌خوردن شرایط آشفته کنونی در حوزه‌های مختلف دارند، به عرصه بازنگشته و بیش از این به مردم خدمت نکنند!

کسانی که در حال چیدمان کابینه چهاردهم هستند، باید از خودشان بپرسند شاخص های مورد نظر، به خصوص در ارتباط با وعده های پزشکیان چیست؟ آیا می‌دانند انتخاب کسانی‌  که طرحی نو داشته و مسیری متفاوت از سال‌های طولانی سپری شده را طی  می کنند، ضرورت امروز کشور است؟! آیا رئیس‌جمهور که اصول خدشه‌ناپذیر خود را حق و عدالت می‌داند، به اندازه کافی نسبت به حضور کسانی در دولت که کارنامه شان چندان به این شعار همخوانی ندارد، حساسیت دارد؟

به خصوص برای افکار عمومی مهم است که حامیان گران‌سازی سوخت، مدافعین حذف ارز ترجیحی و ستیزه‌جویان با یارانه اعطایی به مردم فرصت و مجالی دوباره در دولت چهاردهم نیابند، دولتی که رئیس‌جمهورش تاکید بسیاری بر عدالت و حمایت از ضعفا کرده است.

در شرایط کنونی سرخوردگی و ناامیدی از تغییر شرایط، فقط محدود به دولت نخواهد بود. ایران امروز دیگر توان بردوش کشیدن تبعات سیاست‌های تکراری و آزموده‌شده گذشته و سکانداری برخی چهره‌های بحران‌ساز را ندارد و به‌همین دلیل باید در اتخاذ سیاست‌ها و انتخاب افراد، وسواس و دقت بسیاری به کار برد.