به گزارش جهت، در شرایطی که اغلب فعالان سیاسی نسبت به ریزش آرای جریان اصلاح‌طلب در انتخابات 1400 خبر می‌دهند جریان اصولگرا نیز کمتر از سه مانده به انتخابات همچنان در تقلای وحدت است. این جریان که در این انتخابات با دو شورای ائتلاف و وحدت در پی ایجاد وحدت درون گروهی است تاکنون نتوانسته اجماعی میان دو این ایجاد کند اما در روزهای اخیر خبرهایی از اردوگاه اصولگرایان مبنی بر تلاش بزرگان شورای ائتلاف نیروهای انقلاب و شورای وحدت برای ایجاد همگرایی و تشکیل ائتلافی به نام شورای وحدت ملی اصولگرایان در انتخابات پیش رو به گوش رسید.

خبری که البته هفدهم فرودین ماه مصطفی پورمحمدی دبیرکل جامعه روحانیت مبارز، آن را نه تائید و نه تکذیب کرد و تنها گفت: بحث‌های زیاد در این مورد صورت گرفته و ان‌شاءالله عمل مشترکی با یکدیگر خواهیم داشت. پورمحمدی همچنین اظهار کرد: هنوز برای این موضوع قالب تشکیلاتی مشخص نشده و تصمیمات نهایی هم اتخاذ نشده است.

همزمان پرویز سروری دبیر شورای ائتلاف نیروهای انقلاب نیز در این باره گفت:دو شورا در مورد همگرایی هنوز به نتیجه نرسیدند البته میان نمایندگان شورای ائتلاف و شورای وحدت جلسات فشرده‌ای برگزار شده ولی در این زمینه به جمع‌بندی نهایی نرسیدند.

اظهارات پورمحمدی و سروری می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که تلاش‌ها برای وحدت هنوز نتیجه‌ای در برنداشته است و احتمال وحدت اصولگرایان شاید به صورت مشروط و با اما و اگرهایی صورت بگیرد. چنانچه سروری دبیر شورای ائتلاف،رسیدن به همگرایی میان دو شورا برای انتخابات را بستگی به نوع انتخابات دانسته و گفته است: به‌ عنوان‌ مثال ممکن است در انتخابات مجلس بر روی مصداق‌ها به وحدت برسیم به این معنی که در فرآیند به نتیجه نرسیم اما گزینه مورد نظر شورای وحدت برای این انتخابات مورد تأیید ما باشد و یا برعکس، به این صورت که گزینه مورد نظر ما، مورد تائید شورای وحدت قرار بگیرد و در نتیجه هر دو با یک گزینه به وحدت عملی می‌رسیم و یا در مورد گزینه ریاست جمهوری هم شرایط به همین منوال خواهد بود و وحدت شکل بگیرد.

سروری همچنین بر این نظر است که گرچه احتمال دارد اصولگرایان در انتخابات شوراها به وحدت نرسند یا به‌سختی به وحدت برسند اما در بحث انتخابات ریاست جمهوری، مجلس و خبرگان احتمال رسیدن به یک گزینه بسیار بیشتر از شورا است.

واگرایی، تجربه پرهزینه اصولگرایان
این اظهارات در حالی است که اصولگرایان علاوه بر این دو شورا با جبهه پایداری به عنوان مدعی سوم در جریان خود مواجه هستند، جبهه پایداری که در انتخابات گذشته نشان داده به راحتی پا در مسیر دیگر اصولگرایان نمی‌گذارد و برای خودش جایگاه و شخصیتی مستقل قائل است؛ در این دوره نیز به نظر می‌رسد چارچوبی خاص برای خود تعریف کرده است. چنانچه دبیرکل این جبهه از مدل چهار مرحله‌ای برای انتخابات که توسط جبهه پایداری طراحی شده رونمایی کرده تا از عزم جدی این جبهه برای حضور در انتخابات خبر بدهد.

بدین‌ترتیب در کنار نام‌های پرتعدادی که در جریان اصولگرایی برای نامزدی مطرح هستند؛ اعلام آمادگی شورای وحدت، ائتلاف و جبهه پایداری برای حضور فعال در انتخابات ۱۴۰۰ گمانه جدایی در میان اصول‌گرایان را تقویت کرده است؛ به ویژه آن‌که با توجه به ریزش آرای اصلاح‌طلبان و قهر بدنه اجتماعی آنان، اغلب اصولگرایان بر این نظر هستند که احتمال پیروزی آن‌ها در انتخابات بیشتر است و حتی برخی از آن‌ها همچون حسین الله‌کرم رقابت این دوره را درون گروهی دانستند. اما برخی چهره‌های اصولگرا همچون منوچهر متکی تعدد کاندیدا در جریان اصول‌گرا را به معنای اختلاف نمی‌دانند و می‌گویند: «هر حزبی وقتی وارد کارزار می‌شود به داشته‌های خود مفتخر است و تلاش می‌کند، بنابراین باید اجازه داد که مجموعه‌ها با احتمال اینکه موفق خواهند شد، تلاش‌های خود را ادامه دهند.»

چنین اظهاراتی در شرایطی که اغلب فعالان سیاسی نسبت به مشارکت مردمی چندان خوش‌بین نیستند و در صورتی که اصلاح‌طلبان به هر دلیلی نتوانند رقابت جدی در انتخابات داشته باشند موجب می‌شود تا افتراق بر اصولگرایان سایه اندازد، این امر به ویژه در انتخابات ریاست‌جمهوری از احتمال پیروزی اصولگرایان می‌کاهد.

ولی به نظر می‌رسد اصولگرایان چندان هم از رقابت درون گروهی واهمه‌ای ندارند و محک زدن اعتبار و ظرفیت رقبای مدعی رهبری و برتری اصولگرایی را شاید قدمی هر چند پر هزینه اما سودمند برای کلیت این جریان می‌دانند، چرا که شاید میزان آرای مردمی بتواند وزن هر یک از طیف‌های مدعی در اصولگرایی و اعتبارشان را مشخص کند و تجربه‌ای هرچند پرهزینه برای آینده فراهم کند.