به گزارش جهت پرس؛ یکی از به شبهات لایحه حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ حجاب و عفاف مسئله جریمه است که آیا جریمه کردن می‌تواند در موضوعات فرهنگی کارگشا باشد؟

دو رویکرد در پدیده های حقوقی در جوامع مختلف به چشم میخورد؛ رویکرد «سخت» یا جرم انگاری پدیده و یا رویکرد «نرم» و تخلف انگاری آن. در رویکرد «سخت» حکم حالت کیفری پیدا میکند و پس از بررسی جرم در دادگاه فرد طبق قانون به مجازت مشخص محکوم میشود. در این حالت عموما مجازات شدیدی اعمال میشود اگرچه در گزینش مرتکبین بصورت رندم عمل میشود تا علاوه بر بازدارندگی اجتماعی، از انباشت پرونده های قضایی جلوگیری شود.
از سوی دیگر در رویکرد «نرم» که جرم جای خود را به تخلف میدهد با جریمه های حداقلی و پوشش حداکثری قانون مواجهیم. در این حالت برای تغییر فرهنگ رفتاری شهروندان قانونگذار از جریمه های متنوعی همچون ممنوعیت از برخی خدمات، یا اجبار به انجام کاری مشخص، یا جریمه مالی استفاده میکند.
با توجه به کارآمدی رویکرد دوم، امروزه در بسیاری از کشورها برای موضوعات فرهنگی اجتماعی از رویکرد «نرم» استفاده میشود. به عنوان مثال در بعضی ایالت های آمریکا اگر در ماشین کسی ظرف باز یا بدون مهر و موم حاوی مشروبات الکلی دیده شود فرد برای بار اول با جریمه 200 دلاری مواجه میشود؛ در صورت تکرار فرد با جریمه 250 دلاری یا 10 روز محرومیت از خدمات اجتماعی روبرو میشود. یا مثلا استفاده از شلوارک کوتاه در بعضی پارک های خانوادگی، جریمه ممنوعیت ورود به اون پارک ها را تا چند سال بدنبال دارد. در سنگاپور ریختن زباله هزار دلار (70 میلیون تومان) جریمه دارد و در بار چهارم فرد متخلف باید با پیشبندی که روی آن نوشته شده است «من شهر را کثیف کرده ام» خیابان ها را جارو کند. در کانادا جریمه انداختن آب دهان از خودرو به معابر بین هزار تا دو هزار دلار (70 تا 140 میلیون تومان) تعیین شده است.