به گزارش جهت پرس؛ بی‌اغراق نیست اگر بگوییم امسال در ‏پارالمپیک پاریس کمتر تیمی به اندازه تیم ملی والیبال نشسته ایران ‏مورد توجه قرار گرفته بود. تیمی که مرتضی مهرزاد را به عنوان دومین ‏مرد بلندقد دنیا در ترکیب خود داشت. حضور مهرزاد با اینکه او ‏خودش تمایلی به این شهرت نداشت نگاه‌های بیشتری را به ایران ‏جلب کرده بود. تیمی که امسال هم درخشید و تاریخ‌سازی کرد تا ‏برای هشتمین‌بار قهرمان پارالمپیک شده و یک مدال طلای خوش‌رنگ ‏برای ایران به ارمغان بیاورد. ‏

در نیمه‌نهایی مقابل مصر و در فینال مقابل بوسنی، حضور مهرزاد و ‏ضربات سهمگین او که دفاع حریفان مقابل آن هیچ شانسی برای ‏مقاومت نداشتند نشان داد که ایران تا چه حد از امتیاز در اختیار ‏داشتن این ستاره بالابلند خود استفاده می‌کند. رسانه‌های جهانی از ‏مهرزاد به عنوان اسلحه نه چندان سری ایران نام می‌برند. ‏

مرتضی مهرزاد 36 ساله 2 متر و 46 سانتی‌متر قد دارد. او در نوجوانی ‏در زمان دوچرخه‌سواری دچار حادثه شده و همان حادثه باعث شده ‏پای راست او دیگر رشد نکند. مهرزاد به همین علت از ویلچر استفاده ‏می‌کند و ورزشکار پارالمپیکی است. ‏

آسمان‌خراش ایرانی پیش از رسیدن تیم ملی والیبال نشسته ما به ‏فینال مورد توجه دنیا قرار گرفت. زمانی که رسانه‌ها از دهکده ‏پارالمپیک پاریس خبر دادند که مهرزاد مجبور است شب‌ها روی زمین ‏بخوابد چرا که تخت‌های دهکده در پاریس برای او به اندازه کافی ‏بزرگ نیست. مرتضی پسری است بسیار محجوب که از این همه ‏توجه رضایت ندارد. رسانه‌های بین‌المللی که این روزها محو تماشای ‏مهرزاد هستند می‌گویند او در زمین والیبال حتی لبخند نمی‌زند و این ‏باعث شده ستاره والیبال نشسته ایران برای خارجی‌ها شخصیتی ‏مرموز و ناشناخته پیدا کند. ‏

با این‌حال رسانه‌ها به صحبت‌های هادی رضایی، مربی مرتضی درباره او ‏اشاره کردند تا نشان بدهند او در تیم ملی نه تنها بین همبازی‌هایش ‏بلکه بین همه دست‌اندکاران بسیار محبوب است. جایی که رضایی ‏گفته بود: “کار کردن با مرتضی مهرزاد لذت‌بخش‌ترین و مهم‌ترین ‏کاری بوده که من در تمام عمرم کرده‌ام”. ‏

وقتی سوت شروع دیدار فینال پارالمپیک بین ایران و بوسنی به صدا ‏درآمد این بازی بیش از هر بازی دیگری در تورنمنت‌های والیبال ‏نشسته مورد توجه قرار گرفته بود. چه در ایران و چه در دیگر نقاط ‏دنیا همه می‌خواستند ستاره بلندبالا و محبوب این دوره از پارالمپیک ‏و قهرمانی‌اش را ببینند. ‏

روزنامه گاردین در توصیف مهرزاد و نقش او در قهرمانی والیبال ‏نشسته ایران نوشت: “با اینکه مرتضی مهرزاد در زمین والیبال ‏نشسته لبخند نمی‌زند ولی کاملا مشخص است که این پسر چقدر ‏عاشق و شیفته این ورزش است. چه در نیمه‌نهایی مقابل مصر و چه ‏در فینال مقابل بوسنی دیدیم که مهرزاد بعد از به دست آوردن هر ‏امتیاز چطور مشت‌هایش را در هوا تکان می‌دهد و از ته دل شاد ‏است”. ‏

هادی رضایی امسال برای هفتمین‌بار به عنوان مربی ایران در ‏پارالمپیک حضور دارد و در این دوره پنج‌بار با تیم ملی والیبال ‏نشسته به مدال طلا رسیده است. رضایی پیش از آن هم بازیکن تیم ‏ملی بوده و سه بار در المپیک‌های سئول، بارسلونا و آتالانتا با تیم ‏ملی والیبال‌‌ نشسته ایران مدال طلا گرفته بود. ‏

رضایی کاشف اصلی مرتضی مهرزاد بوده و می‌گوید او را اولین‌بار ‏زمانی شناخته که شاهد حضورش در یک برنامه صدا و سیما بوده ‏است. رضایی بلافاصله با مهرزاد تماس گرفته و راضی‌اش می‌کند که ‏والیبال نشسته را امتحان کند. سرمربی ایران درباره آن روزها گفته ‏بود: “مهرزاد خودش را منزوی کرده بود ولی من موفق شدم ذهنش را ‏عوض کنم و مرتضی را به جامعه برگردانم”. ‏

مهرزاد تکنیک‌های یک بازیکن والیبال نشسته را از بهترین مربی ‏ممکن، کسی که خودش چه به عنوان بازیکن و چه مربی چندین و ‏چند مدال طلای پارالمپیک دارد، یاد گرفت. به مرور کادر فنی ایران ‏متوجه شد تنها نقطه قوت مهرزاد قد بلند او نیست. مرتضی با ‏هوش بالا و قدرت بدنی‌اش می‌تواند در پایان نقشه‌های ظریف و ‏پاس‌های سریع بازیکنان تیم ملی، کار را تمام کند. ‏

مهرزاد که از پارالمپیک ریو حضور در این بازی‌ها را تجربه کرده امشب ‏موفق شد برای سومین‌بار مدال طلای پارالمپیک را به گردن بیاویزد. ‏رضایی در نیمه‌نهایی نگران مصدومیت ستاره اولش مهرزاد بود و به ‏صورت چرخشی او را وارد زمین کرده و بیرون می‌کشید. ‏

با این‌حال ایران به هیچ وجه تیمی تک‌ستاره نیست. چه در بازی ‏نیمه‌نهایی و چه در بازی فینال شادی زایدالوصف بازیکنان مصر و ‏بوسنی از هر تک‌امتیازی که از تیم قدرتمند ایران می‌گرفتند نشان ‏می‌داد بهترین‌های دنیای والیبال نشسته برای ایران تا چه حد احترام ‏قائلند.

بدون شک مهرزاد توجه خارق‌العاده جهانی به خودش در این دوره از ‏پارالمپیک را مدیون خبری است که از جا نشدن او در تخت‌های ‏دهکده پارالمپیک منتشر شد. در توکیو مسئولان برگزاری بازی‌ها برای ‏او تختی ویژه طراحی کرده بودند اما در پاریس او مجبور شد روی زمین ‏بخوابد. بعد از مصاحبه مرتضی مهرزاد با سایت رسمی المپیک و ‏حرف‌های او درباره روی زمین خوابیدن ناگهان آسمان‌خراش ایرانی به ‏تیتر یک بسیاری از رسانه‌های دنیا راه یافت. حالا دیگر این خبرها از ‏یاد رفته و آنچه برای همیشه در تاریخ باقی می‌ماند مدال طلای ‏دیگری است که تیم ملی والیبال نشسته ایران و ستاره بلندبالایش در ‏پاریس به دست آوردند.