عزت‌الله مهراوران فکر همه چیز را کرده بود؛ نمایشنامه‌اش را آماده کرده بود، متنی جمع و جور که سه پرسوناژ داشت و او بازیگران مورد نظرش را هم انتخاب کرده بود. او فکر همه چیز را کرده بود جز اینکه گاهی روزگار فرصت‌ها را چگونه از ما دریغ می‌کند.