به گزارش جهت،حسین نوش آبادی در واکنش به تحریم های اخیر آمریکا اظهار کرد: شکست دولت ترامپ در انتخابات امری باورنکردنی برای دونالد ترامپ محسوب می شود لذا همچنان ادعای واهی، همیشگی و بی اساس خود را تکرار کرده و ایران را به ساخت سلاح هسته ای و دخالت در مسائل منطقه متهم می کند آنها ما را متهم کرده که از تروریست حمایت می کنیم حال این که خودشان حامی اصلی تروریست به همراه رژیم صهیونیستی هستند.

وی ادامه داد: این اتفاقات به خاطر خشمی است که از جمهوری اسلامی دارند آنها در رسیدن به اهدافشان در منطقه ناکام مانده و در این بین جمهوری اسلامی بازیگر اصلی فعال در منطقه است که نقش بی نظیری در مبارزه با تروریسم و تکفیری ها داشته است لذا تشدید تحریم ها آخرین نیش های دولت ترامپ محسوب می شود که تحریم هایی در حوزه فناوری، دریایی، هوا، فضا و اشخاص وضع کرده است.

این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: این که آمریکا آقای مخبر به عنوان مسئول بخش فعال در حوزه تولید واکسن کرونا را تحریم می کند نشان از خشم دولت ترامپ دارد چون می بیند چقدر جمهوری اسلامی ایران در حوزه دانش و علم و فناوری پیشرفت کرده و چنین چیزی را برنمی تابد.

آمریکایی ها به شدت از اقتدار جمهوری اسلامی، قدرت بازدارندگی و رشد و پیشرفت و فناوری علمی ما خشمگین هستند و همچنان بر طبل رفتارهای وحشتیانه و وقیحانه خود می کوبند.

حال این که جمهوری اسلامی ایران اصول محکمی داشته و از آن عقب نشینی نمی کنند.

نوش آبادی با بیان این که ترامپ رو به افول است، گفت: نه تنها دولت ترامپ که قدرت امپریالیسم نیز رو به افول بوده و شکست ترامپ در انتخابات مقدمه فروپاشی نظام سلطه است، لذا تصور ما از تحریم های اخیر آمریکا این است که یک نوع رجزخوانی و فرار رو به جلو محسوب می شود.

وی ادامه داد: امروز دیگر کسی به حرف های دولت دونالد ترامپ گوش نمی دهد ترامپ در انزوا به سر می برد و حرف هایش تکراری است.

ما این رفتارها را به عنوان رفتارهای دیوانه وار دولت ترامپ تعبیر می کنیم که می خواهد ناکامی و شکست مفتضحانه خود را در منطقه توجیه کند توجیه ما از اقدامات دولت ترامپ این است که در حال انجام اقدامات روانی وار بوده و سعی می کند آسمان را به زمین ببافد حال این که شکست دولت دونالد ترامپ سرآغاز اتفاقی در دنیاست مبنی بر این که رفتارهای سلطه جویانه همراه با ادعاهای واهی و قانون شکنی و نقض حقوق بشر در دنیا جایگاهی ندارد و کم کم آثار شکست در رفتارها، بیانیه ها و گفتارها را می توان دید.