به گزارش جهت پرس؛ پس از شکست‌ مقابل رئال سوسیداد و توقف برابر سلتا و با غیبت لامین یامال، مربی بارسلونا یک برنامه جدید برای کنترل بازی از همان ابتدا طراحی کرد که در آن کاسادو، پدری، فرمین و اولمو نقش اصلی را داشتند. بارسلونا به یک تغییر نیاز داشت و فلیک این کار را انجام داد. بازی‌های مقابل رئال سوسیداد و سلتا ناامیدکننده بودند، اما در مقابل برست دوباره تیمی مسلط را دیدیم که حتی بیشتر از بسیاری از بازی‌ها روی کار کنترل داشت و در خلق موقعیت‌های هجومی نیز به همان اندازه قوی بود.

فلیک یک بار دیگر لامین یامال را نداشت اما این بار تاکتیکش را تغییر داد. بدون گاوی و با ورود فرمین، مرد آلمانی دنی اولمو را به مرکز میدان بازگرداند تا به عنوان هافبک هجومی عمل کند و اجازه داد که او از جناح چپ کار را شروع کند.

این طرح روی کاغذ با حرکاتی که پس از در اختیار گرفتن توپ توسط بارسا انجام می‌شد، محو می‌شد. مارک کاسادو و پدری مرکز ثقل تیم بودند و آزادی بیشتری داشتند پدری از عقب بازی را هدایت می کرد و دنی اولمو بدون توقف بین خطوط و در منطقه هافبک هجومی جنب و جوش بالایی داشت، و فرمین نیز مدام به فاز تهاجمی اضافه می‌شد.

یک مربع به طور مداوم تشکیل می‌شد که در هر منطقه از زمین برتری ایجاد می‌کرد و بهترین عملکرد را به جا گذاشت. مارک کاسادو با و بدون توپ مانند همیشه تلاش می‌کرد، آگاه از اینکه شنبه آینده به دلیل کارت قرمزی که در ویگو دریافت کرد، مجبور به استراحت خواهد بود. پدری بار دیگر نشان داد که می‌تواند یک بازی را به دلخواه خود کنترل کند و جادوی خود را به نمایش بگذارد، همان‌طور که با پاس به لواندوفسکی که منجر به پنالتی گل اول شد، این را نشان داد.

اولمو و فرمین بارها و بارها با حضور ناگهانی خود موقعیت‌های خطرناکی ایجاد کردند، کاملاً غیرقابل شناسایی برای دفاع حریف. واقعیت این است که اولمو و فرمین می‌توانستند با چند گل از بازی خارج شوند. آخرین عضو مربع، دنی اولمو بود که در جناح چپ در ویگو بسیار خاموش بود و به منطقه مرکزی زمین بازگشت و بسیار بیشتر از بازی قبلی برجسته بود.

این مربع، با حمایت رافینیا و لواندوفسکی، به خوبی کار کرد. بازگشت لامین تغییر تاکتیکی جدیدی را به همراه خواهد داشت، اما فلیک نشان داد که در نهایت ترفندهایی برای جلوگیری از تبدیل شدن غیبت شماره ۱۹ (یامال) به یک فاجعه دارد.