مسعود فروغی سردبیر روزنامه فرهیختگان نوشت:
جناب کمیل خجسته متنی درباره انتقادات پیرامون عکس‌های برخی مسئولین‌ در حاشیه سیل نوشته است. مغز استدلال ایشان این است که آقایان مسئول در ۳ جبهه چالش‌ها، رسانه‌های بیگانه و منتقدین خودی می‌جنگند. جناب خجسته می‌گوید چرا به عکس‌های گلی‌ مدیران گیر دادید و با عکس حاجی مخاطبین را توی رودربایستی انداخته‌ و به سبک اکثرا دوستان حزب‌اللهی با جملاتی از رهبر انقلاب متن را تمام و کمال غیرقابل نقد کرده‌اند. حالا نه از سر جدل، که برای روشن شدن بیشتر مطلب نکاتی عرض می‌کنم.

حضور میدانی مسئولان اجرایی موهبتی بزرگ است، کسی که از نزدیک چالش و مشکل را ببیند و آن را درک کند حتما تصمیمات بهتری خواهد گرفت تا آن مدیری که از قاب تلویزیون اتاق کارش میدان را رصد می‌کند. مخصوصا در بحران‌هایی مثل سیل و زلزله حضور در میدان از نان شب واجب‌تر است. اینکه حرف منتقدین را به ماجرای چکمه و این‌ها تقلیل بدهیم در بهترین حالت شوخی با واقعیت است.

بحث کسی مثل من این است که اولا، انتشار عکس‌ها و فیلم‌های متعدد از حضور مسئولان اشتباه است، آن هم عکس‌هایی که کمی طراحی میزانسن در آن فریاد می‌زند. اینکه ملت خبردار شوند شهردار و وزیر و استاندار در میدان هستند خوب است، ولی انتشار عکس‌های خاص شور کردن آش است. دوما مشکل بزرگتر عکس‌ها و فیلم‌هایی است که چند نماینده محترم مجلس در آن هستند. نمی‌دانم این عکس‌ها با هماهنگی دوستان بوده یا خیر، ولی حداقل در عکس‌ها دوربین را دیده‌اند. حتما قبول دارید نماینده مجلس با شهردار و وزیر و استاندار که در مقام اجرا هستند تفاوت دارند.

نمی‌شود به حکم سال‌ها بی‌عملی مدیران سابق به میدان و نگاه از بالا به پایین آنها، افراط مدیران جدید در تصویرسازی از حضور میدانی را نادیده گرفت.

بعد اینکه استفاده از عکس حاجی به دو معنا خطاست، اول اینکه او نماد کارآمدی در مأموریت خودش بود و وقتی جایی به میدان می‌آمد قوت قلب مردم می‌شد. اثر مثبت حضور میدانی حاجی بخاطر میزان گلی شدن شلوارش نبود بلکه افکار عمومی ورود او را به منزله حل مسئله می‌دانستند، مدیران عزیز اگر کارآمدی خودشان در مأموریت محوله را اثبات کنند همان واکنش را خواهند دید، دوم اینکه من خاطرم نیست تیمی رسانه‌ای روی حرکات و ژست‌های آن بزرگوار کار کنند، روشنه؟! حرف‌های دیگر برای بعد