رضا نظریان نوشت: تحلیل «بزن و برو» یعنی یواشکی و سریع مفاهیم را پرتاب کنم و بعد هم از روی آن عبور کنم طوری که کسی اصلا فرصت نکند از من بپرسد الزامات مفهوم تحلیلی شما چه بود و با چه منطقی به آن رسیدید و …
ظاهراً لگد زدن به زیست سیاستِ داخل خیلی مُد روز شده است. یک لگد بزن و عبور کن. تقسیم کار خوبی هم هست. تویی که دانشگاهی هستی که لازم نیست در خیابان باشی. تو در خانه باش و تحلیل «بزن و برو» بنویس.
بنویس حاکمیت ، کاملا نئولیبرال است. بنویس حاکمیت ، جریان زندگی را متوقف کرده. بنویس حاکمیت ، تمکین قانون نیست. بنویس حاکمیت ، تنها ابزارش خشونت است و… اما یادت باشد که فقط قرار است لگد بزنی و عبور کنی. تو باید تا میتوانی به حاکمیت داخل ضربه بزنی. اما اگر بیایی سهم عوامل خارجی را در نئولیبرال شدن، بی قانونی، سلب زندگی، خشونت و… بررسی کنی دیگر تو در حال بر هم زدن بازی هستی و یا داری وسط بازی میکنی.
تحلیل «بزن و برو» مُد روز شده است. این جنس تحلیل ها جزء اخلاق بردگی آکادمی ما شده است. تحلیل «بزن و برو» بوی میان مایگی میدهد. همه دارند لگدی میزنند تو هم لگدی بزن و برو.
شاید امروز میان مایه ها جشن بگیرند که با لگدها و ضربه های بزن و در رو توانستیم حاکمیت داخل را زخمی کنیم اما زخمی شدن حاکمیت، زخمی شدن خودشان هم هست.
چه خوب که باز هم تاریخ ایران بخوانیم تا به شکل ابلهانه ای دوباره آنرا تکرار نکنیم. چقدر زمانه الان با دوره مشروطه در اشتراک است. برخی از آنها هم فکر میکردند همین که به حاکمیت قاجار لگدی بزنند و جگر خود را خنک کنند، آزادی و زندگی دودستی به آنها تقدیم میشود اما به شکل ابلهانه ای بی خبر بودند از قرارداد 1907 روس و انگلیس که به شکل بسیار سیستماتیک تر و پیچیده تری از قاجارها بدنبال سرکوب آزادی و زندگی بودند.
تحلیل «بزن و برو» عمر کوتاهی دارد اما نتیجه طولانی و تلخی هم دارد.
