علیرضا تقوی نیا،کارشناس مسائل سیاسی نوشت: وقتی صحبت از قدرت اتمی ایران می شود ، بسیاری می گویند آخر و عاقبت این مسیر ، کره شمالی شدن است .
اما آیا مقایسه ایران و کره شمالی صحیح است؟
آیا ریشه مشکلات اقتصادی کره شمالی، سیاست های میلیتاریستی این کشور و تلاش این کشور برای ساخت و انباشت سلاح اتمی است ؟
به اعتقاد راقم این سطور ، مقایسه ایران و کره شمالی از اساس اشتباه و شاید ناشی از رویکردهای تدلیس مئابانه باشد به دلایلی که در زیر ذکر می گردد.
1- کره شمالی در واقع یک پادگان است و دیواری آهنین بین خود و دنیای بیرون کشیده است و اینگونه سعی دارد خود را ایزوله نماید تا از گزند ورود تفکرات مخالف و تلاش های رقبا برای تغییر رژیم سیاسی این کشور جلوگیری کند .
2- در کره شمالی بخش خصوصی وجود ندارد و این کشور یک کشور سوسیالیستی مطلق با اقتصاد دستوری است و به همین دلیل هیچ گونه شکوفایی اقتصادی و توسعه سیاسی در آن قابل تصور نیست و مردم تحت اراده مطلق کیم جونگ اون هستند و برای نمونه صبح ها با صدای شیپور دولتی بیدار می شوند و شبها طبق ساعت تعیین شده حکومت می خوابند.
3- کره شمالی نه نفت دارد و نه گاز و تنها مقداری معادن ذغال سنگ دارد که محصولات آنها را به چین صادر می کند و در نتیجه درآمد سرانه این کشور بسیار پایین است.
4- کره شمالی موقعیت ژئوپلیتیکی تاثیرگذاری ندارد و تقریبا در حاشیه شرق آسیا واقع شده است و در مسیرهای ترانزیتی نیست و به همین دلیل اهمیت ژئواکونومیکی آن پایین است.
5- این کشور در روابط خارجی خود سیاست انزوای بین المللی را دنبال می کند و اتفاقا از این استراتژی نیز سود می برد زیرا تفکرات مهاجم علیه رژیم توتالیتر آن پشت مرزهایش باقی می ماند و به توده های آن سرایت نمی کند.
در واقع عدم هرگونه ارتباطی میان این کشور و مردمش با دنیای خارج ضامن بقای حکومت کیم شده است .
